Morgunblaðið - 03.10.1998, Síða 32

ÚTI A€ BORBA ME0
SIGRÚNU EÖVALDSDQTTUR
32 LAUGARDAGUR 3. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Sigrún Eðvaldsdóttir er nýráðin konsert-
meistari Sinfóníuhljómsveitar íslands.
Flutti heim í sumar eftir að hafa verið
meira og minna erlendis í fjórtán ár.
Skapti Hallgrímsson borðaði með Sigrúnu
á Vegamótum og komst að því að hún er að
uppgötva lífið hinum megin við fiðluna; er
búin að kaupa sér hjól, farin að stunda
leikfimi og fór meira að segja á landsleik í
knattspyrnu á dögunum!
Sigrún hélt út í heim fyrir
nærri hálfum öðrum áratug
með geislandi bros og smit-
andi hlátur í farteskinu. Og
fiðluna, sem hefur aldrei verið langt
undan síðan hún byrjaði fímm ára
að læra á slíkan grip. Fyrir fjórtán
árum, þegar Sigrún var sautján ára,
lagði hún land undir fót og hóf nám
við Curtis-tónlistarháskólann í Fíla-
delfíu í Bandaríkjunum. Og vestan-
hafs var hún í níu ár. „Eftir nám var
ég í strengjakvartett í Miami í tvö
ár. Svo giftist ég...“ segir hún þar
sem við sitjum á Vegamótum, ný-
legu bistrói við Vegamótastíg, sem
Sigrún vildi endilega fara á.
„Petta er ofsalega gott,“ segir
hún eftir að hafa smakkað rauðvínið
sem þjónninn hellir í glas hennar,
spænskt Campo Viejo.
„...en svo skildi ég. Við bjuggum
saman í Indianapolis eftir námið. Þá
var ég bara ein fíðla, var alltaf að
æfa mig eða að fara í hina eða þessa
fíðlukeppnina einhvers staðar í
heiminum og hann sá mig rosalega
lítið, grey maðurinn. Við kynntumst
í Curtis; hann spilar á kontrabassa,
en við vorum ung og vitlaus þegar
við kynntumst! Síðasta árið sem við
bjuggum saman vorum við í
Chicago, þar sem hann var í sinfón-
íuhljómsveitinni. Hann er frá New
York og býr núna þar, er í
Metropolitan-óperuhljómsveitinni,
þannig að þetta er það besta sem
hefði getað komið fyrir hann. Hann
er giftur og á dóttur, og þegar ég
fer til New York - gettu hjá hverj-
um ég gisti? Ég gisti hjá þeim og
það er æðislegt! Við erum ofsalega
góðir vinir, konan hans er frábær,
þannig að þetta er bara æðislegt,"
segir Sigrún, brosir og hlær eins og
henni einni er lagið.
„Þegar við skildum fannst mér
líka komið nóg af Ameriku. Mér
leið aldrei eins og ég ætti heima
þama, var alltaf með rosalega
heimþrá. Mér fannst allt svo stórt
og fólkið er of ólíkt okkur, í raun og
veru. Samt átti ég ofsalega góða
vini og hafði það mjög gott, en eftir
þetta flutti ég til Islands í eitt ár,
1993. Og það var alveg rosalega
erfitt, umskiptin voru mikil. Ég var
svo ung þegar ég fór í burtu að ég
átti ekki marga vini og hélt ekki
sambandi við þá sem ég átti.
Þannig að þegar ég kom aftur var
ég dálítið mikið einmana. En nú
horfir þetta allt öðruvísi við. Þegar
ég flutti heim var ég reyndar búin
að hitta núverandi kærastann
minn; við kynntumst í Englandi og
Morgunblaðið/Arni Sæberg
SIGRÚN Eðvaldsdóttir, nýráðin konsertmeistari Sinfóníuhljómsveitar íslands. „Mér fínnst ofboðslega gam-
an að borða góðan mat“ segir hún og var ánægð með kjúkliugaréttinn sem hún valdi á Vegamótum .
hittumst þá stundum þar,“ segir
Sigrún og segir það gott að hann sé
ekki hljóðfæraleikari. „Hann er
franskur, hann Mous minn, félags-
fræðingur, rólegur og yfu-vegaður."
Mous heitir reyndar Mousstafa og
býr enn í London.
Var óþroskuð félagslega
Sigrún kveðst hafa fundið vel, eft-
ir að hún flutti heim frá Bandaríkj-
unum, hve óþroskuð hún hefði í
rauninni verið, félagslega. „Ég var
svolítið lítil í mér, en fór að gera
mér grein fyrir því hve mannleg
Framhjáhald á miðjum aldri
GYLFI ÁSMUNDSSON SÁLFRÆÐINGUR SVARAR SPURNINGUM LESENDA
Spurning: Las grein þína um
hjónaskilnaði. í því sambandi
vöknuðu spumingar hjá mér sem
einnig koma til af mikilli umræðu
um mál Bandaríkjaforseta. I
greininni nefnir þú að við miðjan
aldur freistar fólk þess að endur-
meta lífið o.s.frv. Karlmaður sem
er vel kvæntur, er mjög ástfang-
inn af eiginkonu og ánægður með
böm sín, vill á miðjum aldri hafa
kynlífsreynslu (skyndikynni).
Hann hyggur ekki á neinar breyt-
ingar en telur t.d. vegna lítillar
kynlífsreynslu með öðram maka
að hann þurfi að víkka sitt sjónar-
svið. Spurning mín er sú hvort
þetta séu eðlilegar tilfinningar og
hvatir, eða þarfnast slíkm- ein-
staklingur „sálgæslu" eða annarr-
ar brýnnar aðstoðar?
Svar: Það væri að bera í bakka-
fullan lækinn að blanda Clinton í
þessa umræðu, enda er hann ekki
gott dæmi um mann sem hyggur
á breytingar á miðjum aldri
vegna lítillar kynlífsreynslu. Þeir
era hins vegar margir, bæði karl-
ar og konur, sem verður fóta-
skortur á vegi dyggðarinnar og
halda fram hjá maka sínum við
einstaka skyndikynni þegar að-
stæður bjóðast. Séu þeir í góðu
hjónabandi er það sjaldnast af því
að þeir ætli það eða hafi meðvituð
áfoi-m um að víkka sjóndeildar-
hringinn og finna sér nýtt hlut-
verk í lífinu. Oftast er það vegna
þess einfaldlega að kynhvötin
tekur völdin um stundarsakir.
Slíkt er algengt, en siðferðismat
manna hlýtur að ráða því hvað
þeir telja eðlilegt í þessu efni.
Margir sitja þá uppi með sektar-
kenndina og verða að horfast í
augu við að hafa bragðist trausti
Framhjáhald
maka síns. Kaþólskir fá nokkra
aflausn með þvi að sækja reglu-
lega skriftir til presta sinna, en
lúterskir eiga síður kost á slíkri
leið út úr vandanum. Framhjá-
hald af þessu tagi er oftast einka-
mál á milli rekkjunauta og þarf
ekki að fara lengra ef þeir kjósa
að halda því leyndu. Það er þó
mismunandi hve mikið makarnir
meta hreinskilni og trúnað í
hjónabandi eða sambúð. Margir
geta ekki lifað við trúnaðarbrest,
gera hreint fyrir sínum dyrum og
reyna að byggja upp traust að
nýju. Slík mál verða reyndar oft-
ast best leyst í hreinskilni á milli
maka, en ef brestir era komnir í
hjónabandið getur verið rétt hjá
þeim að leita hjálpar hjá fagfólki.
Slík hjálp felst ekki í að reyna að
bæla niður kynþörf þess sem hef-
ur hlaupið út undan sér, enda til
lítils. Gamalt máltæki segir: „Þótt
náttúran sé lamin með lurk, leitar
hún út um síðir.“ Meira er um
vert að kynhvötin finni sér heppi-
legri farveg í sambúðinni eða
hjónabandinu og leiðin til þess er
gjaman sú að vinna úr hugsan-
legum tilfinningalegum vanda á
milli makanna og byggja upp
gagnkvæmt traust.
P.S. í síðasta pistli um hjóna-
skilnaði sagði ég að ekki væra til
tölur um það hvemig hjónskilnað-
ir skiptast eftir hjúskaparlengd
eða aldri maka. Þetta var yfirsjón.
Starfsmaður Hagstofu Islands
benti mér á að þessar upplýsingar
væra til frá árinu 1961 og birtast í
tölfræðiárbók Hagstofunnar,
Landshagir. Þar kemur m.a. fram
að hjónaskilnuðum eftir meira en
20 ára hjónband hefur hlutfalls-
lega fjölgað mikið á seinustu ár-
um, vora t.d. um 14% að meðaltali
á áranum 1976-80, en 28% árið
1996. Fólk sem skilur er því að
meðaltali eldra en áður. Karlar
vora að meðaltali 37 ára við skiln-
að á áranum 1966-70, en 43 ára
1996, og meðalaldur kvenna við
skilnað hækkaði úr 34 árum í 40
ár á sama tímabili.
•Lesendur Morgvnblaðsins geta
spurt sálfræðinginn um það sem
þeim liggur á hjarta. Tekið er á
mðti spurningum á virkum dögum
milli klukkan 10 og 17 í síma
5691100 og bréfum eða sfmbréfum
merkt: Vikulok, Fax: 5691222.
Ennfremur simbréf merkt: Gylfí
Ásmundsson, Fax: 5601720.