Morgunblaðið - 03.10.1998, Blaðsíða 68

-68 LAUGARDAGUR 3. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
2 _____________________________________
FÓLK í FRÉTTUM
Trúr og
tryggur
Morgunblaðið/Golli
ekki feiminn við að játa að oft
komu þær stundir að mig langaði
til að gefast upp. En ég kláraði og
nú er ég ásamt náunganum sem út-
skrifaðist með mér að fara að
vernda Tiger Woods þótt hann
borgi lítið. Pað er tíu þúsund krón-
ur á dag fyrir utan fimm stjörnu
hótel, einkabíl og þrjár máltíðir.
Við gerum því mánaðarsamning og
reynum svo að fá hann framlengd-
an með skilyrði um kauphækkun,
en 60 þúsund á dag þykja góð laun.
En ef maður gerii’ ein mistök sem
einhverju máli skipta þá fær maður
hvergi vinnu sem lífvörður eftir
það. Það er alveg á hreinu.“
Vil standa mig vel
- Trúir fólk þér þegar þú segist
vera lífvörður?
„Eg fæ oft svipuð viðbrögð og
hjá þér, hlátur og tíst af því að
þetta er eitthvað sem fólk þekkir
ekki.“
- Er mamma þín ekki hrædd um
litla strákinn sinn?
„Nei, það er furðu lítið í þetta
skiptið. Hún hefur nú oft verið
hrædd um mig, blessunin. Hún er
fegin að ég er í landi og hefur sínar
ástæður fyrir því.“
- Hvaða stjörnu dreymir þig
helst um að vernda?
„Eg hef oft verið spurður að
þessu, en mig dreymir ekki um að
vernda neinn sérstakan. Ég vil
bara geta staðið mig vel í starfí og
reynast skjólstæðingi mínum trúr
og tryggur."
- Verður þú ekki að passa þig á
því að lendu ekki í Stefaníu
Mónakóprinsessu ?
„Ja, það væri nú ekki dónalegt.
Ég hef heyrt að hún eigi barn með
tveimur fyrrverandi lífvörðum sín-
um. Prins í Mónakó? Ja, maður
veit aldrei hvar maður endar.“
Grétar Sigurðsson er lífvörður á leiðinni
til Skotlands að vernda Tiger Woods
á golfmóti. Hildur Loftsdóttir hringdi
í kappann furðu lostin.
ÍSLENSKI lífvörðurinn bíður
þess að komast út að vernda
golfhetjuna Tiger Woods.
GRÉTAR er 22ja ára
Norðfírðingur og hefur
verið sjómaður undan-
farin ár, en brá sér síðan
í nám til Englands í skólann
P.B.A., sem er skammstöfun fyrir
„Professional Bodyguard Associ-
ation“.
„Ég hef gaman af því að lifa
hratt og í spennu. Sjórinn var
spennandi þegar ég var krakki en
ekki lengur. Ég hef alltaf viljað
gera eitthvað öðru vísi en aðrir og
ætlaði að verða áhættuleikari. Svo
datt ég niður á þennan skóla á net-
inu og sé ekki eftir því. Skólinn er
sérstakur að því leyti að hann er
ekki bundinn við ákveðinn tíma.
Það eru þrjátíu próf, andleg og
líkamleg, sem maður þarf að stand-
ast og ég náði þeim á ellefu dögum.
Það þótti mjög gott.“
Bannað að hika
- Var skólavistin ánægjuleg?
„Hún var helvíti á jörðu og ég
var allur marinn og blár, snúinn og
skakkur þegar ég kom út úr skól-
anum. Maður var beittur ofbeldi til
að kenna manni aga. Ég átti t.d. að
beita þjálfara minn bragði sem yf-
irbugar menn snarlega. Eitthvað
fannst honum ég lengi, kýldi mig
niður og sagði að hik væri sama og
tap. En við munum þurfa að takast
á við geðveika menn og þá þýðir
ekkert að standa eins og þvara.
Ég var líka látinn hlaupa fram
og til baka yfír völl með mann á
herðunum, leggja hann niður í
millitíðinni og á meðan skotið var á
mig málningarkúlum. Við þetta
tognaði ég á innanlærisvöðva og
hneig niður. Þá var sparkað í bakið
á mér og sagt að annaðhvort hætti
ég núna eða héldi áfram, það væri
undir mér komið. Þannig að ég
staulaðist áfram.“
- Þetta er hryllilegt, og
minnir helst á bandaríska her-
skólamynd.
„Þetta var ekkert ósvipað.
Það var engin miskunn. Þegar
þessi karl sparkaði í mig
blótaði ég honum á guðdóm-
legri íslensku. Ég var því ræst-
ur þá um nóttina eftir
klukkutíma svefn, sem aldrei
varð lengri en fjórir tímar, og
látinn leggjast á fjóra fætur og
sópa gólf í íþróttasal með litl-
um handsóp. Karlinn stóð
reykjandi yfír mér, sló ösku í
homin og rak mig til að sópa
hana upp. Það átti að kenna
mér aga.“
- Gengur starfíð út á það að
gera allt fyrír skjólstæðinginn ?
„Nei, en það er reyndar
mjög algengur misskilningur. GRÉTAR hlaut með hæstu einkunn-
Við ráðum meira yfír skjól- um sem íffvarðaskólinn P.B.A. hefur
gefið.
Ég er vanur byssum úr veiðiskapn-
um, en ekki stærstu gerðum af
skammbyssum og vélbyssum eins
og þarna voru. Við berum skamm-
byssur í þeim löndum þar sem þær
eru leyfðar. En þegar við verðum
með Tiger notum við það sem
kallað er „kúbótan“. Það er lítið
jámstykki sem maður geymir í
hendinni, og er notað til að yfir-
buga menn á vissan hátt.“
- Já, þá til að særa þá ekki?
„Nei, ég get nú ekki sagt það.
Þetta er eiginlega notað til þess að
brjóta rifbein og gera menn ger-
samlega óvíga.“
- Oj, bara. Fannst þér þetta
virkilega spennandi nám?
„Já, mér fannst það. En ég er
stæðingnum en hann sjálfur.
Ef Tiger Woods ætlar að fara á
veitingastað, þurfum við að
samþykkja það með tveggja daga
fyrirvara. Við finnum ömggustu
leiðina íyrir hann, mælum hana út,
en höfum alltaf tvær varaleiðir. Við
þurfum að vita hvar næsta lög-
reglustöð er, hvernig er hægt að
komast á hana sem fyrst, og það
sama á við um sjúkrahús. Við segj-
um hiklaust nei, ef aðstæður era
þannig að við teljum okkur ekki
geta veitt nægilegt öryggi. Já, það
er ekki tekið út með sældinni að
vera ríkur og frægur."
Tiger borgar lítið
- Þurftir þú að meðhöndla vopn
eins og byssur og sprengjur?
„Ég lærði að aftengja sprengjur.
Útskrifaðist sem lífvörður
eftir erfiða þjálfun
Sannleikurinn sagna bestur
RÍKISSJÓNVARPIÐ splæsti
heilli viku í íslenskt sjónvarpsefni
og tókst vel. Það er í rauninni
ánægjulegt hve vel hefur gengið
fyrir íslendinga að komast til
manns í flókinni veröld, en margir
eru enn á lífi í aldarlok, sem fædd-
ust í torfhúsum, er
sum hver voru ekki
innréttuð með
timbri nema að litlu
leyti. Enn eimir eft-
ir af þeirri hálfgildings hjarð-
mennsku, sem var helsti atvinnu-
vegur landsmanna fram yfír
aldamót með sínum hjásetum,
endalausum smalamennskum, beit-
arhúsabúskap og fjallleitum, sem
enn eru stundaðar á nauðbeittum
öræfum. Nú erum við komin með
sjónvarp og Internet og öll heims-
ins þægindi önnur. Við erum auk
þess lögst í ferðalög til útlanda. Og
við erum hætt að hafa áhygggjur af
veðri af því smalinn er hættur að
verða úti standandi yfír fé sínu í
blindhrið. I staðinn eru hafnar
næstum fastar jeppaferðir um
öræfin á vetrum þegar ekki sér út
úr augum flesta daga, en ekið eftir
nýtísku miðunartækjum og send-
istöðvum um slóðir Fjalla Eyvind-
ar. Það er ekki einungis að notað sé
sjónvarp til að sjá erlent efni, held-
ur búum við líka til efni sem styttir
okkur stundir í
sjónvarpi og erum
litlir eftirbátar
annarra um efn-
istök og búnað.
Kvikmyndagerð hér var aldrei á
byrjunarstigi. Það voru aðrar þjóð-
ir, sem sáu um þau stig.
Ný sjónvarpsrás hefur hafið
göngu sína, svonefnt bíósjónvarp.
Utsendingum verður eingöngu náð
í Reykjavík og fer um það sem er
vani. Við tilkomu bíórásar sem
næði til alls landsins myndi al-
mennt sjónvarpsefni taka breyting-
um í þá veru, að meira yrði um sér-
gerða þætti, bæði innlenda og er-
lenda. Bíósýningar í sjónvarpi
minna óneitanlega nokkuð á sýn-
ingar af myndböndum og svo er al-
kunna, að ólíkt er að horfa á kvik-
mynd á stóru tjaldi eða í litlum
sjónvarpskassa. Bíórásin gæti
orðið til þess að hvíla sjónvörpin,
sem fyrir eru, á eilífum kvikmynda-
sýningum og auka þáttagerð, sem
er eðlilegur vettvangur sjónvarps.
Sýnd var níu Óskara-mynd,
Enski sjúklingurinn, á Stöð 2 á
sunnudagskvöldið og maður velti
fyrir sér fjöld þessara Óskara.
Myndin var sumpart reyfai-i og
sumpart frásögn af framhjáhaldi.
Staðsetning hennar var óljós,
Kaíró?, Sikiley?, Suður-Ítalía? eða
bara kannski staðasull í höfði
höfundar. Til viðbótar var að því
látið liggja, að um njósnir enska
sjúklingsins hefði verið að ræða,
sem kostaði annan mann þumal-
fingur á báðum. Æ, þetta var allt
eitthvað gamalslitið. Hið eina
nýstárlega við myndina er, að hún
skyldi hljóta níu Óskara í of-
mettaðri Hollywood.
Og enn komu Hitler og Stalín á
ríkisrásinni á mánudagskvöld, eins
og samvaxnir tvíburar í svívirðingu.
Hvernig skyldi íslenskum Stalínist-
um líða undir svona lestri í sjón-
varpi? Líklega horfa þeir ekki á
þættina; telja þá ómerkilegar lygar
um mætan mann, þar sem Stalín er.
Þeir hafa áreiðanlega einhver rök
fyrir því hvers vegna Stah'n var
svona altekinn af Hitler og tráði því
að hann myndi aldrei ráðast á syst-
urhugsjón nasismans, sem
blómstraði í Sovét. Hvað kemur
eiginlega mönnum til að búa til
svona þætti, sem eyðileggja trána
og drauminn fyrir fólki um alræði
öreiganna. En fólk á íslandi er ár-
vakurt í andanum og stefnir nú í
sameiningu öreigamennskunnar
með vaxandi skattaáþján sam-
kvæmt stefnurugli og skoðanakönn-
un. Unginn úi’ pólsku þjóðinni var
drepinn og huslaður í Katyn-skógi.
Um það leyti var hluti íslendinga í
bandalagi með Hitler og Stalín. Hjá
því jábræðrabandalagi hét vairnar-
barátta Breta, sem einnig var háð
hér á landi, smáskítlegt kapitalista-
tríð.
Indriði G. Þorsteinsson
SJÓNVARPÁ
LAUGARDEGI
Byssuóðir
aulabárðar
Byssumenn
(Men with Guns)
Oianiii
★★★
Framleiðendur: Ilana Frank. Leik-
stjóri: Kari Skogland. Handrits-
höfundar: Lachy Hulme. Kvikmynda-
taka: Danny Nowak. Tónlist: Eric
Kadesky. Aðalhlutverk: Donal Logue,
Gregory Sporleder, Callum Keith
Rennie, Max Perlich, Paul Sorvino,
Joseph Griffin. 98 mín. Kanada.
Myndform 1998. Myndin er bönnuð
börnum innan 16 ára.
TVEIR aulabárðar, Eddie og
Lucas, (Donal Logue og Gregory
Sporleder) eru
sendir til þess að
ná í greiðslu frá
eiganda
skemmtistaðar
nokkurs. Hann
biður þá um að
ná í peningana
sem eru á bónda-
bæ rétt fyrir utan
borgina, Þegar
þeir koma til staðarins bíða þeirra
óblíðar viðtökur og eru þeir gersam-
lega niðurlægðir af mönnum eigand-
ans. Eddie og Lucas tala við vin sinn
Mamet (Callum Keith Rennie) sem
segist geta útvegað þeim byssur og
fara þeir þrír síðan til bóndabæjarins
til þess að ná fram hefndum, en allt
fer á annan veg en þeir ætluðu.
Byssumenn er útlitslega mjög svöl
mynd og tökurnar eru ekki ósvipaðar
myndum eins og „Reservoir Dogs“,
„Killer“. En innihaldið er mjög ólíkt
myndum Woo eða Tarantino, því
aðalpersónurnar eru algjörir aula-
bárðar sem hafa ekki eitt svalt bein í
líkamanum og kunna ekkert að fara
með byssur. Leikurinn er frábær hjá
þremenningunum og aðrir leikarar
standa sig einnig með prýði. Þetta er
öflug and-byssumynd sem er vel þess
virði að kíkja á.
Ottó Geir Borg
Fjölskyldu-
vandamál
Jack bróðir minn
(My Brother Jack)
II r a in a
★★★
Framleiðendur: Anthony Caldarella,
Norbert Meisel. Leikstjóri: Anthony
Caldarella. Handritshöfundar: Ant-
hony Caldarella. Kvikmyndataka:
Ben Kufrin. Tónlist: Ýmsir. Aðalhlut-
verk: Marco Leonardi, Freddy Capra,
Michael Cavalieri, Peter Allas, Susan
Priver. 98 mín. Bandarikin. Stjörnu-
bíó 1998. Myndin er bönnuð börnum
innan 16 ára.
MYNDIN fjallar um sikileyska fjöl-
skyldu á 7. áratugnum, sem er nýbúar
í Bandaríkjunum.
Faðirinn er látinn
og eftir stendur
móðirin með fjóra
syni, sem allir
hafa sínar vænt-
ingar til lífsins.
Einn bróðirinn,
Jack, hefur ánetj-
ast fíkniefnum og
er stöðugt að
koma sér í vand-
ræði og öðrum meðlimum fjölskyldu
sinnar einnig. Spurningin sem myndin
varpar fram er hversu mikið vill fólk
gefa af sér til þess að aðstoða náung-
ann og þjónar hjálpin einhverjum til-
gangi?
Þetta er mjög átakanleg fjölskyldu-
saga þar sem lausnimar era vand-
fundnar ef einhverjar eru. Leikur
Mai-co Leonardi er burðarás myndai--
innar og án hans hefði hún hæglega
getað fallið í meðalmennsku, en hann
sýnir stórkostleg tilþrif. Freddy
Capra, Michael Cavaheri og Petter
Allas eru allir góðh’ í hlutverkum
hinníi bræðranna, sem bregðast við
vandamáh Jacks á óhkan máta. Hand-
rit Anthony Caldai-ella er byggt á
hans eigin reynslu og leikstýrir hann
því prýðilega.
Ottó Geir Borg