Morgunblaðið - 22.07.1999, Blaðsíða 42

^2 FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 1999
UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ
Kaneho
KANEBO
KYNNING
ÁSNYRTI- OG NUDDSTOFUNNI
PARADÍS, LAUGARNESVEGI82,
FIMMTUDAG OG FÖSTUDAG.
Kaneho
HÁÞRÓUÐ TÆKNI
FRÁJAPAN
Svefnfriður eða vökustríð
SÉRFRÆÐINGUR FRÁ KANEBO
VERÐURMEÐ KANEBO
TÖLVUNA OG VEITIR FAGLEGA
RÁÐGJÖF.
inn að tönnlast á þeirri seigu hug-
mynd að konur sem voga sér að
berjast fyrir sínu séu konur sem
taki sig alltof hátíðlega, séu
húmorslausar og ekki í tengslum
við raunveruleikann. Hvaða ár er
hjá þessum þremur greinahöfund-
um? Sautjánhundruðogsúrkál?
Það er auðvitað ekki nokkur
hemja ef íbúar Grjótaþorps geta
ekki sofið fyrir hávaða, og eitthvað
verður að gera í því, en málflutning-
ur af þessu tagi er þeim ekki til
framdráttar, fyrir utan það að í öll-
um þessum blaðagreinum sem ég
hef vitnað í skín í gegn ákveðið við-
horf til menningar, til dæmis það að
menning sé hávaðalaus. Fram-
kvæmdastjóri Hlaðvarpans hefur
lýst því yfir að henni þyki málið leitt
og að hljóðeinangrun hússins hafi
verið bætt. Kannski þarf að gera
enn betur. Kannski þarf að grípa til
annarra ráða. Reykjavík er ung
borg, og það er sennilega að hluta
til vandamálið. I höfuðborgum er-
lendis eru skemmtistaðir yfirleitt
miðsvæðis, en barnafólk er flutt í
úthverfi. Hér hefur sú þróun ekki
enn átt sér stað. Fólk verður auðvit-
að að geta valið hvar það býr en
sumt er hluti af umhverfinu, alveg
einsog maðurinn á loftpressunni
sem vekui- mig á laugardagsmorgn-
um þegar ég vil helst sofa út, eða
konan í hverfinu sem grét viðstöðu-
laust eina nóttina einsog heimsendir
væri yfirvofandi, en þetta var þá
bara fyllerísgrátur og þess vegna
ekkert hægt að hugga hana.
Grjótaþorpið er eins vin í borg-
inni, þar ríkir merkilegur þorps-
bragur sem maður kynnist ekki fyrr
en maður flytur þangað, en á þeim
tíma sem ég bjó þar voru engir
skemmtistaðir, en þrátt fyrir það
var stanslaus hávaði um helgar og
angistarveinin á sínum stað.
Kaffileikhúsið hefur hingað til átt
merkilegt innlegg í menningarbrag
borgarinnar og nú hafa unglinga-
hljómsveitir sóst eftir að halda tón-
leika í húsinu, sem hlýtur að teljast
af hinu góða, en þá er bara spuming
hvað hægt sé að gera í hávaðanum.
Um Club Clinton get ég hins vegar
lítið fullyrt því ég hef ekki ennþá
komið þangað. En það hlýtur að
vera hægt að lækka hávaðann öðru-
vísi en með útúrsnúningum og
hroka og ódýrum bröndurum.
Höfundur er ríthöfundur.
Elísabet
Jökulsdóttir
Morgunblaðið/Arnór
LIÐSMENN og áhuganienn meta stöðuna í háifleik á móti Svíum. Staðan
var nokkuð vænleg í hálfleik en leikurinn tapaðist með minnsta mun 14-16.
STUND milli stríða. Frím-
ann Stefánsson vefur sér
vindling.
. UNDANFARNA daga
-'■''hefur allt logað í illdeil-
um á milli íbúa Grjóta-
þorps annarsvegar og
borgaryfirvalda og lög-
regluyfirvalda hinsveg-
ar. Þessi grein er skrif-
uð af því tilefni. Þegar
ég las um það að íbúar
Grjótaþorps gætu ekki
sofið á nóttunni vegna
hávaða frá Hlaðvarpan-
um og Club Clinton
trúði ég þeim alveg og
hugsaði: Afleitt, það
j.verður að gera eitthvað
í málunum. Helst
þannig að þeir sem vilja
sofa geti sofið og þeir
sem vDja skemmta sér geti það. Ég
trúði þeim vegna þess að ég hef
bæði búið í Grjótaþorpi og átt ætt-
ingja þar, og veit þess vegna um há-
vaðann sem getur bergmálað á milli
veggja í timburhúsunum þar, og
eins þegar angistarveinin berast um
hverfið fram eftir allri nóttu einsog
verið sé að nauðga konu eða drepa
mann í hverjum einasta húsagarði.
Hinsvegar fannst mér það skjóta
afar skökku við að á sama tíma og
íbúasamtök Grjótaþorps eru að
væna borgar- og lögregluyfirvöld
v,um útúrsnúninga og valdhroka, og
yfirvöld einblína á vínveitingaleyfi
og leyfi til skemmtanahalds og
segja að það komi svefnfrið í
Grjótaþorpi lítið við, gera íbúasam-
tökin sig sek um nákvæmlega það
sama, þ.e. útúrsnúninga og hroka.
Ég skil ekki þegar tveir þekktir
og mætir menn, sem maður skyldi
halda að væru upplýstir nútíma-
menn, þeir Oddur Bjömsson og
Finnur Guðsteinsson, skjóta yfir
markið í greinum sínum í Morgun-
blaðinu 13. júlí þar sem orðin „kven-
'■ réttindakonur" og „kvennahreyf-
ingin“ eru notuð sem hálfgerð
skammaryrði (grein FG) og Oddur
i talar um „stelpur í Hlaðvarpanum"
' og í seinni grein sinni um „bústýr-
ur“, þótt hann hafi svo síðar í grein-
inni vit á því að tala um rekstrarað-
ila, sem er orð sem má sætta sig við,
því að hin orðin beina athyglinni frá
kjama málsins og lýsa einfaldlega
þröngu og gamaldags viðhorfi
greinarhöfunda. Og sama tón kveð-
ur við í grein Þráins Bertelssonar
(Mbl. 14. júlí).
Það vantaði bara að forsvars-
menn Club Clinton (sem er nefndur
klámbúlla í greininni) væru kallaðir
klámkóngar. Þetta er vægast sagt
mjög ómálefnalegt og ég skil ekki
hvað þetta kemur svefnfrið í Grjóta-
þorpi við. Og til að kóróna þessa
eldri strákarnir yfir og fengu 18 stig og
voru því komnir með 75 stig. Finnar
spiluðu hins vegar gegn Svíum í fjórðu
umferð og unnu verðskuldaðan sigur
21-9 og fylgja íslenzka liðinu sem
skuggi. Eldri pDtamir áttu að spDa
gegn Finnum í gærdag og hefir sá leik-
ur mikla þýðingu fyrir bæði lið. Fyrir
leikinn leiddu Islendingar með 75 stig
en fmnska liðið var með 73 stig.
Yngra liðinu hefir hins vegar gengið
illa og tapaði þremur fyrstu leikjum
sínum með nokkrum mun. Þeir virðast
hins vegar vera að rétta úr kútnum og
unnu Norðmenn í fjórðu umferð með
24 gegn 6.
Fyrirliði íslenzku liðanna er ísak Öm
Sigurðsson. Mótinu lýkur á laugardag.
„kvennahreyfíngin“ og
„Hlaðvarpastelpur“ eru
orð sem hafa, að mati
Elísabetar Jökulsdótt-
ur, verið notuð í niðr-
andi merkingu í blaða-
greinum íbúa Grjóta-
þorps.
verið stundað í Hlaðvarpanum í
mörg ár, þar hefur verið rekið
Kaffileikhús, sem hefur staðið fyrir
leiksýningum, ljóðalestrum, sögu-
kvöldum og uppákomum af ýmsu
tagi. Og eina sem Oddur þykist hafa
orðið var við af þessu menningar-
starfi em „þær örfáu stúlkur sem
virðast reyna að verða sér úti um
vasapeninga með því að halda dans-
leiki í húsinu fram á rauða nótt“.
Á þetta kannski að vera fyndið,
svipað og hugmynd Þráins, þar sem
hann stingur uppá því að „kvenna-
menningarvitamir úr Hlaðvarpan-
um svífi um á skautbúningum í Ár-
bæjarsafni" og fyrir utan þetta
„kvennamenningarvitatal" er Þrá-
BRIDS
VmNjún Arnúr G.
Ilagnarssun
Góð byrjun hjá eldra liðinu
á NM ungiinga
ELDRI piltamir í íslenzka landsliðinu
byrjuðu vel á NM unglinga, sem fram
fer í Þönglabakkanum þessa dagana.
Þeir unnu Norðmenn og Dani örugg-
lega í fyrstu tveimur umferðunum og
töpuðu í fyrrakvöld í þriðju umferð
fyrir Svíum með minnsta mun 14-16.
Eftir þijár umferðir voru Islending-
ar efstir með 57 stig og Finnar í öðru
sæti með 52 stig. I gærmorgun sátu
ómálefnalegu blind-
götu getur einn grein-
arhöfunda (OB) ekki
stDlt sig um að nota
heDa klausu í sinni
grein um „nokkrar
konur sem hafi gert
sér ferð út í Viðey og
komið aftur í land og
viijað stofna jógastöð
fyrir almannafé".
Greinarhöfundur hlýt-
ur að vita að þessar
konur sem fóru út í
Viðey hafa áhuga á að
stofna svokallað Mar-
íusetur, sem á sér ræt-
ur í fomri menningu
okkar og er hugsað
sem menningar- og fræðasetur
kvenna. En með þessari klausu
sinni er greinarhöfundur bæði að
gera lítið úr konunum sem fóm útí
Viðey og jógafræðum. Og helst vDl
hann skikka þessar konur tD að
hreinsa brennivín í Hlaðvarpanum.
Ég spyr enn: Hvað kemur þetta
svefnfrið í Grjótaþorpi við? Og enn
þykist Oddur Bjömsson ekkert vita
um það menningarstarf sem hefur
„Kvenréttindakonur“,
Ár aldraðra
Jenna Jensdóttir
„Að bera ábyrgð á“
Stóra garðinum“
Furan teygir greinar sínar
fjötruð við jörð, án vængja
líkt og fugl sem (jaðravana
finnur ekkert viðnám
vinds og himins, veröld þeirra er jörðin
og hún er einnig eina veröld þín...
(Matthías Johannessen.)
Við eram komin í þessa veröld án þess að vita tDgang eða örlög.
Nærtækast er í vitund okkar, að sjá hana sem veröld heimsku og
harma. Við mörg sem eigum flest árin að baki skynjum hana þó sem
undursamlegt ævintýri þegar „öllu er á botninn hvolft".
Hugsa sér, á níræðis aldri að eyða dögum í fjarlægu landi með fjöl-
skyldunni, sem elst af fjóram ættliðum og vita aldrei nema sól í dá-
samlegri samveru fjölskyldu.
Að sjá nýlega í Mbl. að unglingar í Vinnuskóla Reykjavíkur undir
stjórn Jóns Gunnars Gylfasonar lesa ljóð í vinnuhléum, leita sér
áhugaverðra ljóða á skólasöfnum og lesa þau.
Enn skal nefnt hið stórkostlega framtak Einars Hákonarsonar, list-
málara Og eiganda Listaskálans mmmmmmmmmmmmmmmmmmm^^^^m
í Hveragerði, að koma á samsýn- „Það er mat mitt eftir
ingu verka eftir 61 listamann. margra áratuga kennslu á
Tryggvi Gíslason, skólameistari unglingastigi að lestur allra
á Akureyri, opnaði sýninguna áðurnefndra rita væri
með athyglisverðu ávarpi, þar ungmennum nauðsynlegur
sem fram kom að máttur hvers vegna dvalar þeirra í
konar listar, væri slagæð í þessari veröld. Sá hluti
menningu þjóðar. Samsvaraði náttúrunnar, Maðurinn, er
það lífsreynslu margra aldraðra ábyrgur fyrir því sem er að
er á hlýddu. gerast og gerist. Reynum
Ljóðalestur, þar sem lesin að gleyma því ekki.“
vora ljóð tveggja af merkustu
samtíðarskáldum okkar; þeirra Matthíasar Johannessens og Jóhanns
Hjálmarssonar. Tónlist eftir Carl Möller var flutt með upplestri þess
síðar nefnda, frábær upplestur þeirra Karls Guðmundssonar leikara
snerti þá sem trúa á ljóðið sem æðstu tjáningu hins talaða orðs. Mann-
fjöldinn í Listaskálanum á laugardaginn sannaði aðdráttaraflið sem
þetta framtak Einars listmálara hafði.
Þótt aðeins séu hér nefnd þrjú dæmi um hve veröldin er björt og
hlý, era þau fjölmörg dag hvem.
Hér skal enn bent á bók Páls Skúlasonar háskólarektors, „Um-
hverfing", sem leiðir hugann sterklega að því hver er þáttur mannsins
á þessari vegferð á móður jörð.
Djarflega mælt: Að lesa nefnda bók samhliða „Móðir Teresa" (ísl.
þýð. 1997) verður sú tDfinning ríkust í vitundinni að innsti kjaminn,
hvað lífssannindi snertir sé hinn sami. Líkt er það tilfinningu sem ger-
ir vart við sig við lestur á ritum Kierkegaard og Sartre, þar sem til-
verakenningin birtist í andstæðum trúar og trúleysis. Jafnvel má
nefna rit eftir Emest Renan og Nietzsche, þótt mörkin þar séu miklar
andstæður.
Það er mat mitt eftir margra áratuga kennslu á unglingastigi að
lestur allra áðurnefndra rita væri ungmennum nauðsynlegur vegna
dvalar þeirra í þessari veröld. Sá hluti náttúrannar, Maðurinn, er
ábyrgur fyrir því sem er að gerast og gerist. Reynum að gleyma því
ekki.
Grjótaþorp