Morgunblaðið - 22.07.1999, Blaðsíða 46

'46 FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAJDIÐ
+ Þuríður Guðna-
dóttir fæddist í
Kirkjulækjarkoti í
Fljótshlíð 19.4.
1936. Hún andaðist
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 13.7.
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ingigerður Guð-
jónsdóttir frá
Brekkum í Hvol-
hreppi, f. 1.5. 1897,
d. 19.2. 1984, og
Guðni Markússon,
bóndi og trésmiður
frá Kirkjulækjar-
koti í Fljótshlíð, f. 23.7. 1893, d.
4.3. 1973. Þau eignuðust níu
börn og var Þuríður næstyngst.
Systkini hennar eru: Guðni,
Magnús, Markús Grétar, Guð-
rún, Guðbjörg Jóm'na, búsett í
Flórída, Oddný Sigríður, Mar-
grét og Guðný og eru þau öll á
Iífí.
í febrúar 1973 giftist Þuríður
Páli Hjartarsyni, tæknifræð-
ingi, f. 11.12. 1938. Foreldrar
hans eru Sigríður Pálsdóttir, f.
.. -j 17.12. 1909, og Hjörtur Jón Sig-
urðsson, f. 1.6. 1910. Synir
þeirra eru: 1) Guðni Ingi, f.
27.8. 1973, verkfræðingur. í
sambúð með Thelmu Magnús-
dóttur, f. 15.1. 1975. Dóttir
þeirra er Aníta Hlín, f. 14.5.
1996. 2) Sigurður Brynjar, f.
21.9. 1974. Nemi í Tækniskóla
Islands, í sambúð með Rakel
Hrund Ágústsdóttur, f. 1.9.
1974. Sonur þeirra er Sindri
Páll, f. 28.12.1995.
Þuríður átti fyrir tvö börn: 1)
Hinn 13. júlí sl. hringdi Palli,
stjúpfaðir minn, í mig og tilkynnti
mér þau sorglegu tíðindi að móðir
mín væri látin. Eg átti erfitt með að
sætta mig við þær staðreyndir sem
hann var að segja mér með sinni
einstöku ró eins og honum er einum
lagið. Því síðast er ég frétti af henni
var á mánudagskvöldið. Þá hafði
hún farið til tannlæknis af spítalan-
um fyrr um daginn og talið að mein-
ið væri á undanhaldi og sennilega
ætti hún að fara í aðgerð á þriðju-
daginn. Lífsgleðin ljómaði af henni
þennan dag. Þetta fannst manni allt
svo jákvætt því nú var einhver von
en sú von stóð ekki lengi. Kannski
' ér maður eigingjarn að vonast eftir
að hún lifði, það eru æðri máttar-
völd sem ráða ferðinni hér í þessum
heimi og ef til vill var þetta besta
lausnin fyrir hana því nú er hún
laus við þennan hræðilega sjúkdóm.
Að þurfa að berjast við þennan
hræðilega sjúkdóm er alveg nóg, en
að missa málið, lyktarskynið og
seinna geta ekki borðað er alveg
skelfilegt enda varð það henni mjög
þungbært. Mamma var sérstaklega
lífsglöð kona sem hafði mikið gam-
an af því að ræða við sína nánustu
og sínar vinkonur sem hún átti
margar. Hún hafði mjög gaman af
því að halda veislur og borða góðan
^jnat með sínum vinum. Hafði mikla
'hæfileika til að elda og baka hina
ljúffengustu rétti sem í raun voru
ekki nema á færi hinna færustu
bakara- og matreiðslumanna og eru
hennar fyrrum veislugestir mér ör-
ygglega sammála. Þegar ég var 10
ára gamall og systir mín, Vigdís
Sjöfn, 4 ára kynntist hún Palla sín-
um sem varð henni allt og reyndist
okkur Vigdísi alveg einstaklega vel í
alla staði og tók okkur sem sínum
eigin bömum og gerir enn. Árið
1973 eignuðust þau sitt fyrsta bam,
Guðna Inga, og ári seinna Sigurð
Ojjjrynjar og var þá oft ansi mikið að
gera hjá mömmu með okkur fjóra
ærslabelgina. Mamma var alveg
frábær handverkskona, það var al-
veg sama hvað húh var að fást við,
allt varð að hinum fegurstu hlutum
sem hún snerti. Hún föndraði
allskyns hluti úr ýmsum efnum,
■jgníðaði húsgögn, prjónaði og saum-
aði flestöll fötin á okkur systkinin
sem voru eins og keypt úr búð. Eg
Björgvin Ingvar
Ormarsson, f. 4.8.
1962, blikksmiða-
meistari og nemi í
Tækniskóla íslands,
kvæntur Sigríði
Matthildi Guðjohn-
sen, f. 19.6. 1965,
snyrtifræðingi.
Dætur þeirra eru
Sandra Dögg, f.
21.12. 1992, og
Þuríður Björg, f.
15.12. 1997. Sigríð-
ur átti fyrir soninn
Ásgeir Árnór Stef-
ánsson, f. 3.10.
1986. Björgvin átti fyrir þá
Ágúst Sigurð, f. 16.1. 1979, og
Sigþór, f. 18.1. 1981. 2) Vigdís
Sjöfn Olafsdóttir, f. 12.9. 1968,
viðskiptafræðingur, gift Tómasi
Ottó Hanssyni, f. 27.3. 1965,
hagfræðingi. Dóttir þeirra er
Tinna Þuríður, f. 3.4. 1999.
Þuríður lauk barnaskóla-
prófi, auk þess sem hún sótti
fjöldann allan af námskeiðum í
tengslum við ýmsar hannyrðir,
s.s. sauma-, pijóna-, postulíns-
málningar- og trésmíðanám-
skeið svo fátt eitt sé nefnt.
Þuríður gegndi ýmsum störf-
um m.a. við verslun, hár-
greiðslu og saumaskap en
lengst af sem leiðbeinandi á
handavinnustofu á elliheimilinu
Seljahlíð. Ýmis félagsmál lét
hún til sín taka, m.a. í kvenfé-
lagi Seljasóknar og sat í stjórn
þess um tíma.
Utför Þuríðar fer fram frá
Seljakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
man sérstaklega eftir einni peysu
sem ég bað hana að prjóna fyrir mig
þegar ég var 14 ára, ég að stundaði
skíði og mig langaði í skíðapeysu
eins og frægur skíðakappi átti. Hún
bað mig um að teikna hana fyrir sig
og það leið ekki langur tími þar til
ég var kominn í peysuna. Hún
kláraði hana á mettíma eins og allt
sem hún gerði. Þessa peysu notaði
ég í mörg ár á skíðum og var hreyk-
inn af. Mamma var næstyngst af níu
systkinum og er hún sú fyrsta sem
fellur frá úr þeirra hópi. Öll eru þau
handlagin og dugnaðarfólk enda
ekki langt að sækja það frá afa og
ömmu.
Elsku mamma mín, með þessum
fátæklegu orðum vildi ég minnast
þín á prenti en allar hinar minning-
amar geymi ég í huga mínum um
ókomna framtíð og munu bama-
bömin þín fá að njóta þeirra um
góða ömmu. Það er sárt að þurfa að
horfa á eftir þér yfir móðuna miklu
þegar manni finnst tíminn ekki vera
kominn því nú ætti stundin fyrir þig
og Palla að vera rétt að byrja og sjá
bamabömin ykkar vaxa úr grasi.
En eins og afi og amma kenndu
okkur munum við öll hittast aftur í
Guðs ríki. Elsku Palli, megi góður
Guð styrkja þig og okkur systkinin,
tengdaböm og bamaböm í þessari
miklu sorg. Elsku mamma mín, ég
vil þakka þér fyrir allar góðu stund-
imar sem við áttum saman og þau
góðu ráð sem þú gafst mér og allt
sem þú gerðir fyrir mig, mína eigin-
konu og bömin mín. Megir þú hvíla
í friði í faðmi Guðs.
Þinn sonur,
Björgvin.
í dag kveðjum við Þuríði Guðna-
dóttur, tengdamóður mína. Fyrir
aðeins sex vikum skírðum við Vigdís
dóttur okkar Þuríði að öðra nafni. I
mínum huga kom aldrei neitt annað
til greina enda mun fæðing hennar
ávallt tengjast minningu nöfnu
hennar. Við skím Tinnu Þuríðar
komu glögglega fram þær andlegu
þrengingar sem Þuríður tengda-
móðir mín þurfti að þola með veik-
indum sínum. Það var eins og þá
þegar væri kominn fram söknuður
vegna uppvaxtarára Tinnu Þuríðar
litlu og mun það ávallt vera erfið
MINNINGAR
minning. Það er þó huggun að þær
nöfnur gátu eytt saman stuttum
tíma og að fæðing Tinnu Þuríðar
gerði það að verkum að Vigdís gat
átt meiri tíma með móður sinni síð-
ustu mánuðina. Eyddu þær stöll-
urnar þrjár saman mörgum degin-
um síðustu vikurnar. Þetta var þó
oft erfitt og fann ég gjarna hve
þungt veikindin og harðneskja sjúk-
dómsins lagðist á þær mæðgur.
í skímargjöf fékk Tinna Þuríður
litla bænabók sem ég var að glugga
í eitthvert kvöldið. Þá staðnæmdist
ég við kunnuglega bæn sem ég var
sérstaklega hrifinn af. Þá bæn sagði
Vigdís mér að tengdamóðir mín hafi
haft sérstakt dálæti á enda sé ég nú
að sú bæn er til á postulíni á heimili
tengdaforeldra minna. Þessi bæn er
einstaklega falleg og viðeigandi og
bið ég Guð að veita fjölskyldu
Þuríðar og okkur öllum æðraleysi á
þessari stundu en bænin er svona:
Guð gef mér æðruleysi
til að sætta migvið það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt,
og vit til að greina þar á milli.
Fyrir níu árum kynntist ég Vig-
dísi í Háskóla íslands. Til að byrja
með héldum við meira til heima hjá
mér en í Grófarselinu. Því tók það
lengri tíma fyrir mig að kynnast
tengdafjölskyldu minni en ella.
FJjótt varð mér þó Ijóst að móðir
Vigdísar var einstök kona. Fyrir ut-
an dugnað þá fannst mér einkenna
hana öðru fremur friður og góð-
mennska. Einhveijum gæti þótt
þetta nokkuð almennur eiginleiki
sem á við vel flesta menn. Eg held
þó að þessi eiginleiki hafi hvergi
kristallast betur en í fasi tengda-
móður minnar og ég hef alloft velt
þessu fyrir mér. Ég hef velt því fyr-
ir mér af hverju líður íslendingum
svo vel á Islandi og af hveiju finnur
aðkomufólk eins og faðir minn til
góðmennsku og friðsældar í þessu
landi. Fyrir mér er svarið fólgið í
persónu tengdamóður minnar.
Tengsl mín við Þuríði mótuðust
einnig af því að stuttu eftir að við
Vigdís kyntumst fluttist ég til
Bandaríkjanna og stuttu síðar kom
Vigdís einnig. Aðskilnaður Vigdísar
við móður sína var nokkuð erfiður
enda voru þær einstaklega nánar.
Það má segja að ég hafi alltaf haft
samviskubit þess vegna. Þrátt fyrir
það var það ávallt í eðli Þuríðar að
taka minn málstað þegar Vigdís
þurfti að kvarta yfir tengdasyninum
(sem reyndar var ákaflega sjaldan).
I hvert sinn sem við komum heim til
Islands meðan á dvölinni erlendis
stóð máttum við búast við logandi
friðarkerti á tröppunum í Grófarseli
og heimabökuðu brauði, þrátt fyrir
að vélamar frá New Ýork lendi
langt fyrir fótaferðartíma flestra
annarra. Þessi tilhneiging til þess
að efla samheldni og sýna góðvilja
er eiginleiki Þuríðar sem ég get
aldrei gleymt og vona að mér takist
að miðla til nöfnu hennar.
Einstaklingar eins og tengda-
móðir mín fá ekki friðarverðlaun
eða aðrar formlegar viðurkenning-
ar. Þrátt fyrir það er ég er sann-
færður um að ef það er eitt afl sem
heldur siðmenntuðum þjóðum sam-
an þá er það breytni fólks eins og
Þuríðar. í Bókinni um veginn stend-
ur „góð orð afla mönnum hylli, góð
breytni hefur enn meiri áhrif*. Ég
trúi því og vona að Þuríður fái þau
laun sem líf hennar og fas verð-
skuldar, í hvaða formi sem það kann
að vera. Þrátt fyrir að sorg Vigdísar
vegna dauða móður sinnar nísti í
gegnum merg og bein þá er það
huggun harmi gegn að ef það fyrir-
finnst meira réttlæti og betri heim-
ur en sá sem við lifum í þá mun
Þuríður uppskera ríkulega.
Tómas Ottó Hansson.
Hún elsku Dídí tengdamamma
mín er dáin. Sorgin er erfið en ég
veit að hennar þjáningum er lokið.
Eftir stendur mikill söknuður en
jafnframt mikið þakklæti.
Hún Dídí var einstaklega kraft-
mikil, hjálpsöm og dugleg kona sem
hafði alltaf eitthvað á prjónunum.
Tóks henni fljótlega að vekja áhuga
minn á ýmiskonar föndri auk þess
sem hún saumaði eða prjónaði föt á
dóttur mína.
Á sumrin var gott að koma í sum-
arhöllina í Fljótshlíðinni og njóta
samvista með henni og
tengdapabba. Minnist ég sérstak-
lega morgunverðarhlaðborðsins
hennar þar sem uppistaðan vora
nýbakaðar hveitiskonsur ásamt
ýmsu meðlæti.
Margs er að minnast sem erfitt
er að koma orðum að en allar þær
dýrmætu stundir sem hún gaf mér
og minni fjölskyldu lifa áfram.
Pó að kali heitur hver
hylji dali, jökul ber.
Steinar tali og allt hvað er
aldrei skal ég gleyma þér.
(Skáld Rósa.)
Þín tendgadóttir,
Thelma Magnúsdóttir.
Elsku Dídí mín.
Nú ert þú búin að fá lausnina frá
öllum þínum þrautum, horfin yfir
móðuna miklu og komin þangað
sem engin veikindi era til og ég er
viss um að foreldrar okkar og hann
Gísli minn hafa tekið á móti þér með
útbreiddann faðminn.
Það er sárt að þurfa að sjá á eftir
þér og það tæpum fimm mánuðum á
eftir láti míns ástkæra eiginmanns.
Hver tilgangur Guðs er með þessu
vitum við ekki. Ykkur hefur sjálf-
sagt verið ætlað annað og meira í
ríki Guðs.
Það hrannast upp minningamar á
langri ævi og eins og nærri má geta
var oft glatt á hjalla í stórum systk-
inahópi í sveitinni, en nú er svo
komið að stórt skarð hefur verið
höggvið í okkar stóra hóp. Að þú
skulir hafa verið tekin frá okkur
fyrst, næstyngst af okkur níu
systkinunum aðeins 63 ára, sem
ekki er hár aldur í dag, þú sem áttir
svo margt eftir að gera, hafðir svo
gaman af að búa eitthvað til, prjóna
eða hekla á litlu bamabömin og þú
varst ekki einu sinni búin með gall-
ann á hana litlu nöfnu þína, sem þú
varst að hekla fram á síðasta dag.
En við ráðum svo ósköp litlu í þessu
lífi. Það er eins og það er, enginn
ræður sínum næturstað.
Það sem mér er efst í huga núna
er þakklæti til þín, þakklæti fyrir að
hafa átt þig fyrir systur og þakklæti
fyrir allar góðu stundimar sem við
áttum saman, þú varst ekki bara
systir mín, þú varst líka mín besta
vinkona. Það kom varla fyrir sá
dagur að við töluðum ekki saman í
síma, þangað til hinn illvígi sjúk-
dómur kom f veg fyrir það með
sinni grimmd fyrir um fjóram mán-
uðum að þú misstir málið.
Ég vil þakka þér elsku Dídí mín
hvað þú og Palli voru mér og mínum
góð sl. vetur í okkar erfiðleikum,
þegar Gísli háði sitt dauðastríð. Þá
varst þú sjálf orðin helsjúk, en þér
fannst þú verða að rétta mér hjálp-
arhönd, gera eitthvað fyrir mig og
t.d. þegar þú bauðst mér og börnun-
um mínum í mat, þegar við voram
upp á spítala, en þú naust að sjálf-
sögðu hjálpsemi þíns góða eigin-
manns, sem af sinni snilld eldaði
sinn góða fiskrétt.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn í Grófarselið á ykkar fal-
lega heimili og njóta gestrisni ykkar
hjóna og ekki síst til að fylgjast með
hvað þú varst búin að fóndra, alltaf
sá maður eitthvað nýtt og fylltist ég
venjulega löngun til að reyna gera
eins. En það var sama hvað þú
gerðir, allt gerðir þú af þinni frá-
bæru smekkvísi, hvort sem það var
að leggja á borð eða eitthvað annað,
það lék allt í höndunum á þér.
Legg ég nú bæði líf og önd,
Ijúfi Jesús í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Ég kveð þig með trega elsku
systir mín og með þeirri vissu að við
munum hittast síðar. Þín er sárt
saknað af öllum sem þig þekktu og
áttu þig að, ekki síst af eiginmanni
þínum og bömum,sem hafa misst
mest. Bið ég góðan Guð að gefa
ÞURÍÐUR
> GUÐNADÓTTIR
þeim styrk og blessun í þeirra miklu
sorg. Blessuð sé minning þín. Hafðu
þökk fyrir allt.
Þín systir,
Margrét.
Elsku systir mín, það er erfitt að
hugsa til þess að þú sért horfin úr
okkar systkinahóp.
Þetta er fyrsta skarðið í hóp okk-
ar og við munum sakna þín sárt og
sár er missir þíns manns, barna og
bamabama. Þú skapaðir þeim svo
fallegt heimili, alltaf varstu að
smíða eitthvað fallegt og föndra til
að fegra heimilið og sumarbústað-
inn.
Það verður sárt að koma að blett-
inum okkar núna sem liggja hlið við
hlið. Ég á eftir að sakna þín sárt að
sjá þig ekki þar. Ég gleymi því
aldrei hvað þú og Palli vorað mér
góð þegar ég átti um sárt að binda.
Mín trú er sú að Guð muni launa
þér núna því þú ert í faðmi hans, þú
varst búin að gefa honum líf þitt. Já,
þú varst búin að heyja harða bar-
áttu. I þrjú ár varstu búin að ganga
með þennan sjúkdóm, þú sýndir svo
mikinn dugnað, gafst ekki upp við
að sitja með þína fallegu handa-
vinnu og hekla fallegar flíkur á
yngsta barnabamið, svona mætti
lengi upp telja. Ég ætla að láta
þessi kveðjuorð nægja, því þetta
eru bara kveðjuorð um stuttan tíma
því öll eigum við eftir að sameinast
á ný á himni þar sem engin sorg né
grátur er. Að endingu vil ég þakka
þér, elsku systir mín, allar góðu
stundimar sem við áttum saman og
mun ég geyma þær í hjarta mínu.
Ég fel þig í hendur Drottins, þar
líður þér vel laus við sjúkdóminn.
Elsku Palli, böm og bamabörn,
megi Guð styrkja ykkur á þessari
miklu sorgarstund.
Ég kveð þig elsku systir mín með
sáram söknuði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning þín.
Oddný Guðnadóttir.
Elsku Dídí mín!
Það er erfitt til þess að hugsa að
þú skulir vera farin frá okkur. Nú
ert þú búin að fá lausn frá veikind-
um þínum sem vora þér svo erfið,
sérstaklega þegar þú misstir rödd-
ina. Það var erfitt fyrir konu eins og
þig að missa röddina, eiga erfitt
með að tjá sig við stóran vinahóp og
yndislega fjölskyldu.
Fimm ár era ekki langur tími en
samt yndislegur tími sem ég fékk að
eiga með þér. Við áttum vel saman
og urðum fljótt góðar vinkonur. Við
sátum oft og spjölluðum um daginn
og veginn. Við töluðum oft um vin-
konur okkar. Þú sagðir mér hvað þú
og þínar vinkonur brölluðu saman
og ég sagði þér frá mínum, allt var
þetta svo líkt þó svo að 40 ár væra á
milli okkar. Þú varst svo ung í anda,
húmorinn, sprellið og hláturinn.
Báðar voram við litlar í okkur,
gátum ekki verið einar heima á
nóttunni. Nokkrum sinnum þegar
Palli fór í viðskiptaferðir til útlanda
komum við Siggi og Sindri Páll og
vorum hjá þér á meðan, það var
yndislegur tími. Við sátum uppi í
herbergi fram á rauða nótt og
föndraðum og hvað þú hlakkaðir til
að vakna á morgnana til að fá
Sindra Pál uppí til þín.
Áramótin þótti okkur alltaf svo
sorgleg, alltaf komstu og tókst utan
um mig þegar áramótin gengu í
garð og við táruðumst báðar tvær.
Það var margt sem við gerðum
saman, manstu ein jólin ætluðum
við að vera hagsýnar og búa til jóla-
kortin sem mistókust. Við rifum