Morgunblaðið - 17.10.1999, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 17. OKTÓBER 1999 39v
SIGURLAUG
DAVÍÐSDÓTTIR
+ Hólmfríður Sig-
urlaug Davíðs-
dóttir, verkakona og
húsmóðir, fæddist á
Hvammstanga 31.
október 1906 og ólst
þar upp til ferming-
araldurs. Hún and-
aðist á Hrafnistu í
Reykjavík hinn 12.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voni Davíð Guð-
mundsson og Þórdfs
Hansdóttir, en þau
voi-u í hópi þeirra
frumbýlinga, sem
fyrstir settust að á
tanga og mynduðu
þar. Systkini hennar voru: Hall-
dór, Sigurbjörn, Náttfríður,
Guðmundur, Stefán, Þorbjörg
og Soffía, en þau eru öll látin.
Sigurlaug fluttist til Siglu-
Ijarðar skömmu upp úr 1920 og
vann þar við síldarsöltun og
fleiri störf allt til ársins 1963.
Hvamms-
byggðina
Hinn 12. desem-
ber 1926 giftist Sig-
urlaug Jóni Þor-
kelssyni, skipstjóra,
síðar verksljóra og
síldarmatsmanni.
Jón var fæddur á
Húnsstöðum í Fljót-
um 10. mars 1896
en andaðist á
Hrafnistu í Reykja-
vík 11. mars 1978.
Foreldrar hans
voni Anna Sigríður
Jónsdóttir og Þor-
kell Sigurðsson
kennd við nýbýli
þeirra Landamót á Siglufirði
Dætur þeirra Jóns og Sigur
laugar voi-u: Anna Sigríður
sem er látin, Sigurdís Alda
Halldóra, Þórdís og Helen. Niðj
ar þeirra eru fjölmargir.
Sigurlaug verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Reykjavík á
morgun, mánudag 18. október,
og hefst athöfnin klukkan 15.
Látin er í hárri elli á Hrafnistu í
Reykjavík tengdamóðir mín, Sigur-
laug Davíðsdóttir. Sigurlaug ólst
upp á heimili foreldra sinna á
Hvammstanga fram yfír fenningar-
aldur, en þá tók hún þá örlagaríku
ákvörðun að fara í síldina á Siglu-
firði. Þangað fór hún í fylgd með
Halldóri bróður sínum, sem síðar
varð umsvifamikill athafnamaður og
síldarsaltandi og kenndur við hús
sitt á Siglufirði, Frón.
Sigurlaug var, þó ung væri að ár-
um, harðdugleg og varð fljótlega
eftirsótt til vinnu í síldinni vegna
handhraða og dugnaðar við söltun-
ina. Hún hvarf þó fyrstu árin heim
til Hvammstanga á haustin, en 12.
desember 1926 giftist hún Jóni Þor-
kelssyni, skipstjóra frá Landamót-
um, og hófu þau búskap hér á Siglu-
firði.
Foreldrar Sigurlaugar og systk-
inin Náttfríður, Guðmundur og
Soffía fetuðu á þessum árum einnig
slóðina til Siglufjarðar. Davíð náði
þó ekki að festa hér rætur og flutt-
ist því eftir nokkur ár aftur til
Hvammstanga, en Þórdís dvaldist
hér áfram í skjóli barna sinna,
lengst af þeirra Guðmundar og Sig-
urlaugar.
Sama ár og þau Jón og Sigurlaug
giftu sig fæddist elsta dóttir þeirra,
sem hlaut nafn móður Jóns, Anna
Sigríður, og síðan hver dóttirin af
annarri, Aida, Halldóra, Þórdís og
Helen. Sigurlaug sló þó hvergi
slöku við síldarvinnuna þó börnun-
um fjölgaði og sem dæmi má nefna
að daginn áður en hún ól Halldóru,
sem nú er konan mín, stóð hún og
saltaði sfld niður á plani eins og
ekkert væri sjálfsagðai-a. Dæturnar
tóku svo, strax og þær uxu úr grasi,
til við að hjálpa móður sinni og síðar
að starfa við hlið hennar. Afleiðing-
ar af stritinu tóku þó að gera vart
við sig og eftir að yngsta dóttirin
fæddist átti Sigurlaug við veikindi
að stríða og bauðst þá Jóhann Þor-
kelsson, héraðslæknir á Akureyri,
bróðir Jóns, til að annst um stúlk-
una ásamt konu sinni, Agnetu, en
þau voru þá barnlaus, þai- til Sigur-
laug hefði jafnað sig af veikindun-
um. Síðai’ sóttu þau hjónin mjög
fast á að fá að ættleiða barnið og
varð það Sigurlaugu erfið ákvörðun,
en þó að lokum að ráði.
Jón Þorkelsson, sem oft var kall-
aður Jón Landi, var ákaflega lífs-
glaður og skemmtilegur maður og
gerði sér ekki rellu út af smámun-
um, en Sigurlaug aftur á móti al-
vörugefnari og hugaði að velferð
heimilisins. Hún var mikil hann-
yrðakona og saumaði fatnað á dæt-
urnar og fyrir aðra til að drýgja
tekjurnar, sem oft voru knappar.
Hið létta lundai’far Jóns og um-
hyggja Sigurlaugai’ leiddi til þess að
oft var mjög gestkvæmt á heimili
þeirra og þá búið við þrengsli, sem
erfitt er að gera sér í hugarlund í
dag. Eitt sinn vai’ það að Sigurlaug
sá fram á að ekki myndi hægt bjóða
öllum upp á uppbúið rúm og að ein-
hverjir gestanna myndu þurfa að
sofa á gólfinu. Hún hafði orð á því
við Jón að hún vildi ekki gera upp á
milli þeirra og ákveða hverjir það
yrðu. „Hafðu engar áhyggjur af því,
Lauga mín,“ sagði Jón þá. „Við lát-
um þá bara spila um það.“ Og það
varð úr að spilað var um það á
hverju kvöldi hvaða gestir skyldu
sofa á gólfinu. En Jón lét þess ekki
getið fyrr en löngu seinna að sá
kunningi hans, sem hann helst vildi
að hefði sem hægasta hvílu, var
þaulvanur spilamaður og svaf á
uppbúnum dívan þær nætur sem
hann gisti hjá þeim, meðan hinir
urðu að gera sér gólfið að góðu.
Jón og Sigurlaug fluttust til
Reykjavíkur snemma á sjötta ára-
tugnum, en komu norður á hverju
sumri til að vinna í sfldinni, meðan
hún enn veiddist fyrir Norðurlandi,
en segja má að því hafi lokið 1964.
Þá bjuggu þau á Ráðhústorginu hjá
okkur Höddu og strákarnir okkar
nutu góðs af samskiptunum við
móðurforeldrana. Þegar svo barna-
börnin uxu fleiri úr grasi áttu þau
víst athvarf hjá afa og ömmu og Jón
Daði, sonur Þórdísar, varð afa sín-
um sérlega kær, enda ólst hann upp
með annan fótinn heima hjá Jóni og
Sigurlaugu á Miklubrautinni.
Afkomendur þeirra Jóns og Sig-
urlaugar eru stór hópur og mann-
vænlegur, sem of langt yrði að telja
hér og dætur þeirra lifa foreldra
sína nema Anna Sigríður, sem dó ár-
ið 1979, langt um aldur fram og varð
öllum harmdauði er hana þekktu.
Sigurlaug og Jón eyddu bæði síð-
ustu æviárunum á Hrafnistu þótt
ekki væru þau þar samtímis og
kunna aðstandendur starfsfólki þar
bestu þakkir fyrir umhyggju þá og
aðhlynningu sem þau nutu þar.
Segja má að störf Sigurlaugar í
sfldinni hafi spannað alian skalann,
í meira en 40 ár, frá því að standa á
kafi í slorinu við síldarkassana og
mega sig ekki þaðan hræra og
hvorki neyta matar né di’ykkjar
fyrr en allri söltun var lokið og þar
til að vinnan færðist í manneskju-
legra horf, slógrennur við kassana
og matar- og kaffitímar teknir eins
og hjá öðru fólki. Þessar breyting-
ar gengu ekki baráttulaust fyrir
sig og Sigurlaug tók heilshugar
undir kröfur verkafólks um betri
kjör og mannsæmandi aðbúnað.
Hún var einkar glögg á samfélagið
þótt aldur færðist yfir og skipaði
sér ætíð í raðir hinna róttæku í
stjórnmálum.
Jón Þorkelsson andaðist á Hrafn-
istu árið 1985 og nú er Sigurlaug
dáin líka. Enginn veit hvort eitthvað
tekur við eftir þennan áfanga, en sé
það eitthvað má búast við að þar sé
þröng á þingi og þá er ég viss um að
Jón tekur á móti Laugu sinni með
spilin í hendinni og tryggir þeim
hægan beð. Hvar sem það kann að
verða.
Hannes Baldvinsson.
Látin er í hárri elli amma okkar,
Sigurlaug Davíðsdóttir, eftir erfiðan
en farsælan lífsferil. Sem barn af
kynslóð síðustu aldamóta ólst hún
upp við kröpp kjör og lifði við
þröngan kost framan af ævi. Sex
ára gömul var hún send í vist á
næsta bæ og var eina leikfang
hennar þá lítil dúkka í eldspýtú-
stokki. Frá tólf ára aldri var hún á
eigin vegum. Lítið var um menntun
í uppvexti hennar en góðai’ gáfur og
þekkingarþorsti urðu til þess að
hún aflaði sér sinnar eigin, m.a.
lærði hún síðar á ævinni erlend
tungumál af eigin rammleik.
Hún giftist tvítug lífsglöðum og
aðlaðandi manni, Jóni Þorkelssyni,
átti með honum fimm dætur og er
afkomendahópur þeirra allnokkur.
Framan af ævi bjuggu þau á Siglu-
firði. Þurfti hún oft á þeim árum að
sjá ein um heimilið langtímum sam-
an auk þess að stunda erfiðisvinnu
utan heimilis. Hún kunni þá list að
gera mikið úr litlu, elskaði að hanna
og sauma fót á sig og börnin og sá
til þess að fjölskyldan var alltaf vel
til höfð. Hún hafði gaman af hann-
yrðum alla ævi. Eftir miðjan aldur
fluttust þau afi til Reykjavíkur og
áttu þar notalegt heimili við Miklu-
braut.
Amma var glæsileg og falleg
kona með flauelisbláustu augu sem
fyrirfinnast, naut þess að vera vel til
höfð og hafði mikla reisn. Ákveðnar
lífsskoðanir og viðhorf gáfu henni
lit. Sem dæmi má nefna að hún
byrjaði fertug að reykja og hafði
síðar á ævinni orð á því að hún
dauðsæi eftir því að hafa ekki byrj-
að fyrr!
Við þökkum ömmu fyrir allt sem
hún gaf sem einstaklingur. Hún
skilur eftir margai’ skemmtilegar
minningar.
Guðný, Sigurlaug og Anna Dís
Sveinbjarnar- og Onnudætur.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinai’ til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfí (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir gi-einunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali
eru nefndar DOS-textaskrái’. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
Wordperfeet einnig auðveld í úrvinnslu.
t
Hjartkær eiginmaður minn og faðir okkar,
INGÓLFUR SIGURÐSSON,
Kleppsvegi 6,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur að kvöldi fimmtu-
dagsins 14. október.
Sesselja Guðmundsdóttir,
Margrét Ingólfsdóttir,
Elín Lára Ingólfsdóttir,
Sigurður Ingólfsson.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ANNA GUÐRÚN ÁRNADÓTTIR,
dvalarheimilinu Skjóli,
áður til heimilis
í Hlíðarhjalla 45,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 21. október ki. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Samtök sykursjúkra.
Guðmundur Antonsson,
Þórunn Huld Ægisdóttir, Jóhann Bjarnarson,
Aðalheiður Guðmundsdóttir, Birgir Sigurðsson,
Jón Viðar Guðmundsson, Kristrún Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
SÖLVI PÁLL JÓNSSON
frá Stakkadal í Aðalvík,
Réttarholtsvegi 67,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 19. október kl. 13.30.
Laufey J. Guðmundsdóttir,
Halidóra J. Sölvadóttir, Sveinbjörn Guðjónsson,
Hermann T. Sölvason, Marianne Person,
Margrét S. Sölvadóttir,
Axel H. Sölvason, Björk Geirdal,
Magnús Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
RAKELAR SÓLBORGAR ÁRNADÓTTUR,
Fjóluhlíð 6,
Hafnarfirði.
Bragi Guðmundsson,
Guðmundur R. Bragason, Ásta Gunnarsdóttir,
Sigríður Á. Bragadóttir, Eyjólfur Guðjónsson,
Þorsteinn Bragason, Malín Shirimekha,
Daði Bragason, Inga Jóhannsdóttir
og barnabörn.
+
Alúðarþakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
FJÓLU JÓELSDÓTTUR.
Hrund Káradóttir, Steingrímur Steingrímsson,
Amalía Þórhallsdóttir,
Ásdís Káradóttir, Rúnar Þór Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.