Morgunblaðið - 13.02.2000, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 13. FEBRÚAR 2000 B 13
KK-sextettinn 1958. Myndin er tekin við opnun nýja Þórskaffís 22. október og þarna er komin sú samsetning
hljómsveitarinnar sem KK telur hafa orðið vinsælasta enda átti hún langflest lögin á nefndum safndiski. Frá
vinstri Guðmundur Steingrímsson, Kristján Magnússon, Ellý Vilhjálms, KK, Ólafur Gaukur, Ragnar Bjarnason,
Ámi Scheving og Jón Sigurðsson.
sig fram ýmsir söngvarar sem síðar
urðu svo stjörnur eins og t.d. Ellý
Vilhjálms, Adda Örnólfs og Ólafur
Briem.“
Komu svo ekki nýir menn í KK-
sextettinn þegar hjómsveitin var
ráðin til að spila í Odfellowhúsinu
1952-53?
„Jú, Eyþór Þorláksson, Guð-
mundur Steingrímsson og Gunnar
Reynir Sveinsson. Við spiluðum þar
á svokölluðum „rekstrarsjónum",
frá níu til hálftólf og einnig á
sunnudögum á deginum til á Hótel
Borg.“
Var ekki fyrsta utanlandsferð
hljómsveitarinnar einmitt á þessum
ÞAÐ fer ekki milli mála að Krist-
ján Kristjánsson hefur markað
djúp spor hjá ýmsum nánustu sam-
starfsmönnum sinum í sextettinum
á árum áður, eins og gaf að heyra
þegar Ieitað var álits þriggja
manna, sem lengi hafa þekkt
Kristján.
Agi Og góð
vinnubrögð
„Ég átti því láni að fagna að mér
bauðst staða víbrafónleikara í KK-
sextettinum er ég var aðeins 17
ára,“ segir Árni Scheving, „og hef
oft hugsað um hvert leið mín hefði
legið hefði það ekki komið til.
Ég tel það gæfu mína að hafa
kynnst þeim hjónum Kristjáni og
Erlu á þessum tima.
Það fór aldrei á milli mála að
Kristján var góður hljómsveitar-
stjóri sem hafði aga og góð vinnu-
brögð að leiðarljósi. Hann hafði
fallegan tón á altsaxinn og leiddi
hljómsveitina saman á áferðarfal-
legan hátt.“
Afbragðs alt-
saxófónleikari
Ólafur Gaukur tónlistarmaður
segir svo frá kynnum sinum af
Kristjáni: „Ég kynntist Kristjáni
fyrst þcgar ég leit inn í veitinga-
húsið Mjólkurstöðina sem
mennntaskólapiltur til að hlusta á
fyrsta KK-sextettinn einhvern
tíma fyrir löngu. Kristján vissi að
ég fíktaði svolítið við hljóðfæri og
langað til að útsetja og hann hvatti
mig nyög til að skrifa eitt lag fyrir
sextettinn. Ég held ég hafi verið
verið viku að skrifa þessa fyrstu
útsetningu - með skólanum auð-
vitað - og ég man ekkert hvaða
lag ég tók fyrir. En verkið var
spilað og si'ðan hef ég verið ánetj-
aður og hef sannast sagna bæði út-
sett og samið fleiri lög en ég get
komið tölu á í huganum.
Þegar ég fáeinum árum síðar
réðst til Kristjáns í KK-sextettinn
hélt hann áfram að hvetja mig til
að skrifa og kenndi mér eitt og
annað frá námsdvöl sinni í Juilli-
árum?
„Hljómsveitin fór til Noregs árið
1954 ásamt Hauki Morthens söngv-
ara. Við spilum á hljómleikum í Os-
ló með einni bestu hljómsveit Nor-
egs á þeim árum, Egils Mon
Iversen band. Hljómsveitin lék
einnig í norska útvarpinu, á djass-
klúbbnum Penguin og á veitinga-
staðnum Svarta kettinum.“
KK-sextettinn fékk frábæra
dóma í norskum blöðum: „Sextett-
inn lék fágaðan og góðan djass og
sviðsframkoma var frábær...“ segir
m.a. í einu blaði, og í öðru: „Hljóm-
sveitin er að minnsta kosti sam-
bærileg við það besta, sem við eig-
ard-skólanum fræga í New York.
Ég gleypti í mig hvert orð og
hverja ráðleggingu og þetta upp-
eldi lagði ákveðinn grundvöll hjá
mér. Kristján hafði líka góð og eft-
irminnileg áhrif á fleiri sviðum.
Hann lagði áherslu á ákveðnar
reglur innan hljómsveitar sinnar,
sem við hinir höfum haft í heiðri
síðan.
Þannig mátti ekki reykja né
neyta neins á pallinum og ég man
að ekki þótti til siðs að snúa baki í
áhorfendur þegar verið var að
sýsla við magnarann eða koma
einhverju í lag.
Þetta eru aðeins tvö lítil dæmi,
sem mér koma í hug á stundinni.
Yfírhöfuð lagði Kristján grundvöll
að sómasamlegri og tiltölulega sið-
væddri hljómsveit á dansstað, en
slíkt fyrirbæri hafði því miður
ekki verið reglan á íslandi fram að
þeim tfma, þótt um örfáar undan-
tekningar væri að ræða.
Ég spilaði með Kristjáni í sam-
tals sjö ár og gæti líklega skrifað
um það heila bók. En fleira verður
ekki sagt að sinni, nema það að
Kristján var á sínum tíma af-
bragðs altósaxófónleikari sem
spilaði þegar í stað hvað sem fyrir
hann var lagt með undurfallegum
tóni á altóinn. Ég held reyndar að
hann sé hundleiður á svona hóli á
prenti, en hann á hvert orð skilið.
Og svo hefur Kristján auk þess
alla tíð verið hinn besti drengur og
traustur vinur - og er það enn.“
Besti
skólinn
Ragnar Bjarnason söngvari hef-
ur svipaða sögu að segja og félag-
ar hans: „ Að fá tækifæri til að
kynnast og vinna með Kristjáni
Kristjánssyni breytti öllu fyrir
mig. Kristján er yndislegur maður
og að vinna undir hans stjórn var
mesta gæfa og besti skóli sem ég
hefði nokkurn tíma getað fengið.
Ég vil nota þetta tækifæri og
þakka Kristjáni, Erlu konu hans
og strákunum í KK-sextettinum
fyrir dásamlegan tfma.“
um.
„Við fengum tilboð frá Grand
Keller, grand hótel, um að spila þar
í mánuð sumarið 1954. Þá voru vinir
okkar Norðmenn ekki alveg á því
að samþykkja slíkt og sagði for-
maður félags norskra hljóðfæra-
leikara: - Ef þeir fá að spila þarna í
mánuð þá fara þeir aldrei héðan!
Þeir geta fengið að spila hver út af
fyrir sig í öðrum hljómsveitum! Við
vorum strandaglópar þarna því það
var búið að gera ráð fyrir því að við
yrðum þarna í mánuð. Við komum
okkur til Kaupmannahafnar og spil-
uðum þar þrjú útvarpsprógrömm
og einnig fengum við boð um að
spila heilan mánuð í görðunum í
Vermalandi í Svíþjóð, en það var
svo langt í það að við gátum ekki
beðið, við urðum að fara heim.“
Og var það ekki svo ári síðar,
1955, að hljómsveitin fór til Þýska-
lands?
„Jú, og við byrjuðum 1. júní það
ár að spila fyrir Kanana í herstöðv-
um þeirra t.d. í Frankfurt. Þá vor-
um við komnir með söngkonu, Sigr-
únu Jónsdóttur. Þetta var mjög
eftirminnileg ferð. Við vorum þarna
í þrjá mánuði og spiluðum í þrem
klúbbum. Við fengum góð tilboð í
lok samningstímans. Við gátum far-
ið til Japans og Kanaríeyja og haft
mjög góðar tekjur. I fyrsta klúbbn-
um sem við spiluðum í átti að vera
hollensk stórhljómsveit, en degin-
um áður en þeir áttu að byrja dó
hljómsveitarstjórinn þannig að við
urðum aðalbandið. Þarna kom Cat-
erina Valente, alþjóðleg söng-
stjarna og söng með okkur og var
mjög hrifin þegar hún sá að þetta
var bara hljómsveitargrúppa og var
greinilega ánægð með leik hljóm-
sveitarinnar."
Þegar þið komum heim frá
Þýskalandi. Hvað tók þá við?
„Þá vorum við að spila í gamla
Þórskaffi við Hlemm og vorum þar
einn dag í viku til að byrja með. Þar
voru gömlu dansarnir á fimmtudög-
um og laugardögum, en það endaði
þannig þar að spiluðum aðra daga
vikunnar. Síðan var flutt í nýja
Þórskaffi í Brautarholti og þar var
sami hátturinn á, gömlu dansarnir á
fimmtudögum og laugardögum og
við vorum svo með hin kvöldin. A
laugai-dagskvöldum spilaði hljóm-
sveitin yfirleitt yfir sumartímann á
sveitaböllum einhvers staðar úti á
landi eða suður á Keflavíkurflug-
velli. Einn veturinn spiluðum við á
laugardögum í Iðnó. Þá spiluðum
við mikið á Sjómannakabarettun-
um, sem svo voru nefndir og voru
haldnir í Austurbæjarbíói á árunum
upp úr 1950. Einnig kom hljóm-
sveitin fram í fjölmörgum útvarps-
þáttum og við ýmis tækifæri."
Og eftir að þið komuð heim frá
Þýskalandi urðu mannabreytingar í
hljómsveitinni. Komin voru tíma-
mót. Rokkið var komið til sögunnar.
Er það um líkt leyti og þið farið yfir
í Þórskaffi í Brautarholtinu að
Ragnar Bjarnason byrjaði sem
söngvari með hljómsveitinni?
„Rokkið var að byrja og þá þurfti
maður að þenja sig á saxófóninn og
Goðsögnin
Sunnudagar eru
fjölskyldudagar.
Kringlan er opin á sunnudögum
og þar finna allir í fjölskyldunni
eitthvað við sitt hæfi.
FLESTAR VERSLANIR
STJORNUTORG
skyndibita- og veitingasvæbib
frákl. 11.00-21.00
alla daga.
Abrir veitingasta&ir og Kringlubíó
eru meó opió fram eftir kvöldi.
P R R 5 E M W'h J R R T R fl 5 L E R
UPPLÝSINBRSlMI SBB 7 7 B 8 Skrifstdfusími 5 B B 9 2 0 0