Morgunblaðið - 22.08.2000, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐ JUDAGUR 22. ÁGÚST 2000 4 V
Nú er enginn Guðni og við stönd-
um eftir og veltum því fyrir okkur
hvernig hlutirnir eigi nú að ganga
fyrir sig í kirkjunni okkar. Nú er
enginn Guðni til að drífa verkefnin í
gang og kýla þau í gegn með ótrú-
legri seiglu. Hversu oft höfðum við
ekki heyrt hann segjast hafa farið á
fætur klukkan fimm til að útsetja
eitthvað eða æfa eitthvað og hann
var enn á fullu þegar við kvöddum
hann að loknum kóræfingum seint á
kvöldin. Hversu oft hafði hann ekki
hringt til okkar snemma morguns
eða seint um kvöld af því að það
þurfti svo margt að gerast og það
þurfti að gerast á morgun, ekki hinn
daginn eða eftir viku, það þurfti að
gerast strax á morgun.
Við kórfélagarnir höfum oft rætt
það í gegnum árin hversu gaman sé
að vinna með Guðna af því að við
vissum í raun aldrei við hverju var
að búast. Hann var vís með að skipta
um lag í miðri athöfn, endurtaka
eitthvað lag jafnvel þótt aðeins hafi
átt að syngja það einu sinni, syngja
bara eitt erindi en ekki tvö eins og
búið var að æfa, syngja eitthvað nýtt
lag eftir tíu mínútur og við urðum
bara að gera svo vel. Þetta var eitt
af því sem gerði vinnuna með Guðna
svo skemmtilega. Það var spenna,
það var alltaf gleði og það var alltaf
vandað til verka. Guðni var metnað-
arfullur maður og hann gerði miklar
kröfur til okkar eins og sjálfs sín og
hann ætlaðist til þess að lagið sem
við höfðum bara séð í tíu mínútur
yrði eins vel flutt og lögin sem við
höfðum sungið í ótal sinnum.
Þótt Guðni hafi verið mikill ljúfl-
ingur var engin lognmolla í kringum
hann. Líka þess vegna var gaman að
umgangast hann og vinna með hon-
um. Við brostum stundum að eld-
móðinum og áhuganum en alltaf
tókst honum að smita okkur af hon-
um og telja okkur trú um að allt
væri hægt undir sólinni, bara ef við
tækjum höndum saman. Strákarnir
í kórnum brostu líka stundum út í
annað þegar Guðni kallaði þá ástina
sína ekkert síður en stelpurnar.
Fyrst þótti það skrítið en síðan
notalegt og hlýlegt. Þetta gerði eng-
inn nema Guðni og lýsir honum
kannski betur en margt annað.
Hann var allra, honum þótti vænt
um samferðarfólk sitt og hann fékk
væntumþykjuna endurgoldna.
Þessi fáu orð segja ekki einu sinni
brot af því sem við vildum. Saman
höfum við fylgt mörgu góðu fólki til
hinstu hvílu og við munum syngja
með þér í hinsta sinn í dag, a.m.k. í
bili. Stundum er erfitt að sætta sig
við gang lífsins en þér erum við
þakklát fyrir það sem þú gafst okk-
ur. Hvert og eitt okkar mun geyma
minningu um góðan vin í hjarta sér.
Farðu í friði, elsku Guðni.
Um leið og við vottum Ellu, Óla
Magga og Halldóri Erni okkar
dýpstu samúð biðjum við góðan Guð
að blessa þau og styrkja.
Bústaðakórinn.
Sunnudagsmorgunn, síminn
hringir snemma. í símanum er sr.
Pálmi, hann færir mér þær sorgar-
fregnir að Guðni organisti sé látinn.
Þessi hressi og skemmtilegi
drengur látinn. Það er erfitt að trúa
því að ég eigi ekki eftir að heyra oft-
ar í Guðna. Undanfarin ár höfum við
talað saman í síma nánast á hverjum
virkum degi og stundum oft á dag.
Þessi símtöl voru oftast í upphafi
hvers vinnudags, laust fyrir kl. 8 á
morgnana.
Guðni var vanur að taka daginn
snemma og þurftum við ósjaldan að
fara yfir verkefni dagsins. Þegar því
var lokið var spjallað á léttu nótun-
um og hann kvaddi gjarnan með
orðunum, blessaður vinur! Eg hef
nú síðustu daga velt þvi fyrir mér
hversu mikla þýðingu þessi orð hafa,
blessaður vinur. Þessi kveðja lýsti
Guðna vini mínum vel.
Síðustu símtölin voru á laugar-
dagsmorguninn, mikið að gera hjá
mínum manni í kirkjunni og vorum
við að reyna að Ijúka við verkefni
sem við unnum saman að. Ég þurfti
að koma við í Bústaðakirkju og nálg-
ast þar bréf sem Guðni skildi þar
eftir. Síðan ætluðum við að tala sam-
an snemma á mánudagsmorguninn.
Falleg kveðja sem fylgdi bréfinu var
á dönsku og hljóðaði „Med venlig
hilsen". Þetta voru síðustu orð
Guðna til mín að sinni.
Fyrir tæpum fjórum árum tók ég
við formennsku í sóknarnefnd Bú-
staðakirkju. Með okkur Guðna tókst
strax gott samstarf og mörg voru
málin sem þurfti að leysa. Guðni var
góður drengur, ljúfur og hvers
manns hugljúfi. Hann vann mikið,
stai'f hans sem organisti í Bústaða-
kirkju var fjölbreytt, auk þess sem
hann stjórnaði kirkjukórnum. Hann
kom á fót bjöllusveit sem honum
þótti mjög vænt um. Bjöllusveitin
spilaði við ýmis tækifæri og nú síð-
ast í Kaupmannahöfn í júní. Þar var
leikið á aðalsviði Tívolísins og einnig
voru tónleikar á Strikinu. Guðni
starfaði einnig sem stundakennari
við Tónlistarskólann í Hafnarfirði.
Síðastliðið vor var ætlunin að
Kirkjukór Bústaðakirkju færi í tón-
leikaferð til Vestmannaeyja.
Því miður tókst okkur ekki að
hrinda þeirri ferð í framkvæmd.
Fyrir fáeinum dögum ræddum við
Guðni fyrirhugaða heimsókn kirkju-
kórsins til Vestmannaeyja á haust-
dögum og var Guðni mjög spenntur
fyrir ferðinni heim á æskuslóðirnar.
Ætlunin var að halda þar tónleika
og var Guðni tilbúinn með fínt
prógramm eins og hann orðaði það.
Sóknarnefnd og starfsfólk Bú-
staðakirkju þakkar Guðna frábært
starf og góða viðkynningu í þau
tæpu 25 ár sem hann hefur starfað
við kirkjuna.
Nú er komið að kveðjustund, góð-
ur vinur og samstarfsmaður kvadd-
ur. Hann skilur eftir stórt skai'ð sem
erfitt verður að fylla. En orð hans og
athafnir hafa verið með þeim hætti
að þær lifa áfram með okkur. Hlý
orð og kveðjur, hvatning og snjallar
lausnii' ólíkra málefna.Við söknum
öll Guðna og erum hrygg og hnípinn.
En um leið munum við jákvæð
hvatningarorð hans, þessa hressa og
skemmtilega drengs sem átti grund-
völl í trúnni, sem gefur okkur hina
eilífu von.
Megi algóður Guð blessa Ellu og
drengina þeirra Olaf Magnús og
Halldór Örn.
Ögmundur Kristinsson,
formaður sóknarnefndar
Bústaðakirkju.
Við kveðjum nú góðan vin; vin
sem við eigum eftir að sakna ótæpi-
lega.
Hann treysti okkur eins og börn-
unum sínum, leit á okkur sem jafn-
ingja og virti okkur sem samstarfs-
menn. Hann var alltaf í góðu skapi;
hress, fyndinn og frá því að við hitt-
umst í fyrsta sinn fundum við að
Guðni var sérstaklega hlýr og þægi-
legur maður.
Velferð okkar skipti hann ávallt
mestu máli og þegar við fórum í
ferðir, hvort sem það var innanlands
eða utan, sá hann alltaf til þess að
okkur skorti ekki neitt. Þegar við
fórum í æfingabúðir í Strandakii'kju
í annað skiptið keypti hann fyrir
okkur fullan innkaupapoka af sæl-
gæti. Hann skildi pokann eftir á
nýbónuðu mótorhjólinu meðan hann
brá sér í búð að kaupa efni í „grýtu“.
Svo sá hann, sér til mikillar furðu,
þegar hann kom aftur út, að sælgæt-
ispokinn var horfinn. Hann kippti
sér þó ekki upp við það og keypti
bara annan poka. Svo var farið í æf-
ingabúðirnar þar sem við spiluðum á
bjöllurnar, borðuðum nammi og
skemmtum okkur. Hápunktur ferð-
arinnar var svo kvöldmaturinn;
„grýtan" hans Guðna.
Hann var jafngóður við okkur í
öllum ferðunum, hvort sem þær
voru farnar til Vestmannaeyja,
Stykkishólms, ísafjarðar, Grímseyj-
ar eða nú síðast til Danmerkur.
Elsku Guðni, við þökkum þér fyr-
ir allt það sem þú kenndir okkur um
tónlist og flutning hennar og fyrir
það traust sem þú barst til okkar.
Þú vissir hvað við gátum og þótt að-
eins væri hálftími í messu hikaðirðu
ekki við að láta okkur hafa nýútsett-
an sálm sem þér datt í hug að gæti
hentað vel tilefni messunnar. Alltaf
gátum við spilað sálminn undir
styrkri stjórn þinni.
Megi góður Guð styrkja ykkur,
Ella og fjölskylda, á þessum erfiðu
tímamótum.
Við kveðjum þig með söknuði
elsku Guðni.
Guð blessi þig.
Bjöllukórinn þinn
í Bústaðakirkju.
Ævintýrablær og stemmning bjó
ríkulega í Guðna í Landlyst en sér-
kennileg hlédrægni þessa snillings
faldi í hversdagsbaráttunni sumt
sem þó voru aðeins hlunnindi fyrir
samferðamenn hans. Guðni í Land-
lyst í Vestmannaeyjum, Guðni Guð-
mundsson organisti í Bústaðakirkju
í Reykjavík, einn og sami maðurinn,
en svið bylgjulengdanna annað.
Guðni hafði slíka geislun að það
var hátíð að hitta hann. Þessi Ijóð-
ræna persóna, glæsilegi maður, yfir-
máta kurteis og svolítið annars hug-
ar þannig að hann tengdi saman
hulduveröldina og heimsins ys og
læti. Systkinin í Landlyst hafa öll
notið tónlistargáfunnar og ótaldir
eru þeir sem hafa notið túlkunar
þeirra í tónlistinni. Guðni var þó
sjálft ævintýrið, svo næmur að ekk-
ert kom honum á óvart en grun hef
ég um að hann hafi í raun verið allt
of tillitssamur í að túlka hinar ólíku
óskir sem að honum beindust í starfi
hans sem organisti, starfi sem var
endalaust og krefjandi eins og dag-
ur dettur af degi. Vandvirkni og
samviskusemi Guðna var slík að
mikil aðsókn í hæfileika hans hlaut
að verða mikið álag.
í heimabyggð okkar Guðna hafa
löngum farið sögur af Oddgeiri
Kristjánssyni tónskáldi, Sigurbirni
Sveinssyni rithöfundi og tónlistar-
manni og fleiri listamönnum sem
gerðu garðinn frægan. Guðni pass-
aði svo vel inn í þennan hóp, hann
var svo gefandi og það var svo gott
að eiga hann að, forréttindi að hitta
hann, frábært að fá að hlusta á hann.
Upp á síðkastið fór ekkert á milli
mála að rætur Guðna toguðu stíft í
hann, Eyjamar vilja samband við
sína menn. Við spiluðum saman á
goslokahátíð í Skvísusundi í byijun
júlí, þrumulotu fram á nótt þar sem
hann þandi nikkuna í einni af gömlu
beitukrónnum. Allir tóku honum svo
vel, fögnuðu honum og það var gam-
an að sjá vinarþel gamalla vina og
félaga, skólafélaga og annarra. Það
leyndi sér ekki að Guðni var á
heimavelli. En það var varla stund
milli stríða, tímaplönin hans voru
þéttari en allt sem þétt er, brúð-
kaup, jarðarfarir, skírn og fleira og
fleira og það var stíll hans að leggja
sál sína alla í hvert viðfangsefni.
Við spiluðum aftur saman á Þjóð-
hátíðinni í Herjólfsdal fyrir um 10
þúsund þjóðhátíðargesti í Brekk-
unni og honum var svo vel fagnað.
Það var svo margt í farvatninu en nú
sitjum við eftii' með sárt ennið, búin
að missa Guðna okkar. Sárast eiga
þó eftirlifandi ástvinir og ættingjar.
Þegar það bálfrystir á miðju sumri
fer svo margt úr skorðum og við sem
vissum hvað Guðni átti mikið ógert
til hamingjuauka fyrir samferða-
mennina erum svo döpur yfir
þessum óvænta lokahljóm í lífsins
melódí.
En minningin um góðan dreng,
ljúfan og heilsteyptan, persónu sem
geislaði sólstöfum, er veganestið
okkar á þessum ótímabæru tíma-
mótum. Megi góður Guð greiða götu
hans í eyjum eilífðarinnar, gæta eft-
irlifandi og gera þeim gott.
Megi okkur auðnast að halda
minningu hans á lofti, ævintýra-
blænum.
Árni Johnsen.
Tónlistargáfa er náðargáfa. Tón-
listarmaðurinn getur með aðstoð
hugans, hljóðfæra og söngraddar
tjáð tilfinningar sínar sjálfur eða
með aðstoð annarra. Að stjórna
hljómsveit eða kór í flutningi tónlist-
ar hlýtur að vera einhver mesta lífs-
fylling sem til er. Stjórnandinn hef-
ur aðdáunarvert vald á umhverfi
sínu til sköpunar og getur þannig
leiðbeint og stutt þá sem þátt taka í
verkinu en jafnframt glatt hjörtu og
sefað huga þeirra sem á heyra.
Stjómandinn hefur þannig í þessu
erfiða verki óskorað vald á aðstæð-
unum og tekur ábyrgð á árangrin-
um. Að stjórna lífi sínu þannig að
SJÁNÆSTUSÍÐU
t
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
GUÐNI Þ. GUÐMUNDSSON
organisti
frá Landlist,
Rauðagerði 60, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju í dag,
þriðjudaginn 22. ágúst, kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Minningarsjóð Bústaðakirkju.
Elín Heiðberg Lýðsdóttir,
Ólafur Magnús Guðnason,
Halldór Örn Guðnason.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur,
tengdasonur, bróðir og mágur,
SIGMUNDUR JÓHANNESSON
húsasmíðameistari,
sem lést sunnudaginn 13. ágúst, verður
jarðsunginn frá Víðistaðakirkju þriðjudaginn
22. ágúst kl. 13.30.
Rannveig Grétarsdóttir,
Björg Sigmundsdóttir,
Sara Sigmundsdóttir,
Jóhannes Steinþórsson,
Grétar Sveinsson,
Kolbrún Jóhannesdóttir,
Dagný Jóna Jóhannesdóttir,
Þórunn Grétarsdóttir,
Sveinn Ómar Grétarsson,
Guðrún Sigmundsdóttir,
Guðbjörg Kristjánsdóttir,
Axel Gíslason,
Theodoros Kagiannalíus,
Sveinn Andri Sveinsson,
Linda Reimarsdóttir.
KH^Bn
Ástkær eiginmaður, faðir, stjúpfaðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJARNIINGIMAR JÚLÍUSSON
forstjóri,
Hagamel 30,
Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni fimmtu-
daginn 24. ágúst kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Grensásdeild Landspítalans.
Áslaug Stefánsdóttir,
Guðrún Hallfríður Bjarnadóttir,
Hildur Sveinsdóttir,
Júlíus Bjarnason,
Stefán Ingimar Bjarnason,
Rannveig Júníana Bjamadóttir,
Bjarni Þórður Bjarnason,
Edward Kiernan,
Helgi Viborg,
Auður Rafnsdóttir,
Steinunn Ásmundsdóttir,
Lárus Valbergsson,
Vala Ingimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
1
+
Ástkær eiginkona mín,
JÓNÍNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Klængshóli í Skíðadal,
sem andaðist þriðjudaginn 15. ágúst sl.,
verður jarðsungin frá Dalvíkurkirkju miðviku-
daginn 23. ágúst kl. 13.30.
Jarðsett verður i Vallakirkjugarði.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hermann Aðalsteinsson.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, stuðning og vináttu við andlát og útför
elskulegrar dóttur okkar og systur,
GUÐRÚNAR BJARKAR GÍSLADÓTTUR,
Grundarhúsum 28,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 10. ágúst síðastliðinn.
Gísli G. Guðjónsson, Guðrún Alexandersdóttir,
Guðlaug Gísladóttir,
Aldís Bára Gísladóttir,
Jóna Rún Gísladóttir,
Anna Dögg Gfsladóttir,