Morgunblaðið - 17.09.2000, Page 38

38 SUNNUDAGUR 17. SEPTEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

ANNA STEINUNN
ÁSLA UGSDÓTTIR
+ Anna Steinunn
Áslaugsdóltir
fæddist í Hrísey 1.
júlí 1962. Hún iést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 4.
september siðastlið-
inn og fór útfór
hennar fram frá
Hríseyjarkirkju 12.
september.
Nú er Anna Steinunn
æskuvinkona mín dáin,
38 ára gömul í blóma
lífsins. Þegar við vorum
litlar stelpur sátum við
á bryggjusporðinum í Hrísey og
veiddum marhnúta.Við vorum að spá
í framtíðina, ákváðum þá að flytja
aldrei úr eyjunni okkar, stofna út-
gerð eins og pabbar okkar, kannski
eignast böm, enga karla og vera allt-
af vinkonur. Við vorum búnar að
planleggja fram til ársins 2000 en eft-
ir það skyldum við fara að hægja á
okkur því þá yrðum við orðnar 38 ára
gamlar kerlingar. Þetta atvik minnt-
umst við oft á nú í seinni tíð og hlóg-
um að því hvað við vorum vitlausar,
lífið væri nú rétt að byrja. En nú er
ljós sú sára staðreynd að Önnu var
ekki ætlaður lengri tími.
Við vomm svo lánsamar að alast
upp í Hrísey, áttum yndislega æsku
fulla af gleði og athafnarþrá okkar
mikil. Níu ára gamlar réðum við okk-
ur í vinnu við að frysta kola án þess
að fá sérstakt leyfi hjá foreldrum
okkar. Þetta var erfiðisvinna fyrir
okkur svo ungar og endaði þannig að
Anna gubbaði yfir fiskinn og verk-
stjórinn kom og sagði okkur að koma
aftur þegar við væmm eldri.Við
mættum aftur árið eftir.
Anna ólst upp í stómm systkina-
hópi, var í miðjunni og átti bróður á
sama ári og bróðir minn. Á Sólbakka,
heimili þeirra vom á neðri hæðinni
innréttingar úr gömlu pöntunarfé-
lagi og lékum við okkur þar krakk-
amir í búðarleik og oft vom settar
upp heilu leiksýningarnar sem við
Ánna vomm yfirleitt höfundar að.
Við voram alltaf fúlar yfir því eftir að
við fórum í skóla hve lítið leikhæfi-
leikar okkar fengu að njóta sín,en við
fengum bara að vera tjalda- eða
ljósameistarar. Okkur kom saman
um að fólk vissi ekki af hverju það
missti að sjá okkur ekki á ijölunum.
Einmitt þess vegna settum við upp
þessar sýningar í pönt-
unarfélaginu, með okk-
ar húmor og okkar
glensi sem bræður okk-
ar tóku þátt í. Þrátt fyr-
ir allan hávaðann sem
óneitanlega íylgir stór-
um bamahópi haggað-
ist húsmóðirin Ragna
aldrei þótt allt væri
komið í rúst, kallaði
bara á allan krakka-
skarann upp á efrihæð í
mjólk og bakkelsi. Ás-
laugur og bömin hans
urðu fyrir þeirri erfiðu
lífsreynslu að missa
Rögnu árið 1985, en þá tók Anna við
heimilinu sem hún stýrði af miklum
myndarskap.
Anna hafði mikið yndi af því að
ferðast og fómm við íyrstu utan-
landsferðina okkar saman til Ítalíu
árið 81 þá 19 ára gamlar, og þóttumst
þá aldeilis heimsvanar.Við ferðuð-
umst þá víða um Italíu, urðum stór-
hrifnar og ákveðnar í að fara fljót-
lega aftur. Þremur ámm seinna
fóram við aftur þá með bræðmm
okkar og vini. Það var ógleymanlegt
ferðalag.
Anna ferðaðist til Ástralíu og
Nýja-Sjálands með Jóa bróður sín-
um, hún fór til Ameríku ofl. landa og
alltaf var jafngaman að hlusta á
ferðasögumar því Anna sagði svo
skemmtilega frá. Síðustu ferðina fór
hún í nóvember sl. og hafði ákveðið
að fara aftur á þessu ári.
í lok maí sl. greindist Anna með
krabbamein og hófst þá erfið barátta
sem hún tókst á við af miklu æðm-
leysi og hetjuskap. Bjartsýnin ofar
öllu og allan tímann var hún að hug-
hreysta okkur hin, þessu ætlaði hún
sér að sigrast á. Hjúkmnarfólk sem
annaðist hana talar um hve sérstök
hún hefði verið, gleðin og þakklætið
sem hún gaf frá sér. Þannig var
Anna.
Ég á mikinn fjársjóð fallegra
minninga um góða vinkonu sem ég
gat alltaf leitað til í gleði og í sorg.Við
þurftum ekki að tala til að skilja hvor
aðra. Ég þakka íyrir að hafa átt
stund með henni daginn áður en hún
dó, að fá að halda í hendina hennar og
kveðja hana. Það var heilög stund.
Elsku Ásrún Ýr, Áslaugur og
Heimir, Vallý, Inga, Jói, Baddi, og
fjölskyldur, ég og fjölskylda mín
biðjum Guð að blessa ykkur og
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjánm um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útf ararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
S oerrir
Einarsson
útfararstjóri,
ími 896 8242

lllp^iÍW Frcderiksen
itfararstjóri,
w/tmi 895 9199
Útfararstofa fslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
styrkja í þessari miklu sorg. Litli
fjögurra ára sonur minn segir að nú
sé Anna orðin engill, búin að fá
vængina sína og nú líði henni vel. Ég
trúi því að við hittumst aftur og þá
ferðumst við saman á ný eins og við
vomm búnar að ætla okkur.
Þótt ég sé látinn,
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
meðharmiogótta.
Ég er svo nærri að hvert ykkar tár
snertirmigogkvelur,
en þegar þig hlæið og syngið
meðglöðumhug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur,
Og ég, þótt látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
Hvíl í friði elsku Anna. Þú átt alltaf
þinn stað í hj arta mínu.
Þín vinkona að eilífu,
Alda Lovísa.
Kæra frænka mín, mig langar til
að kveðja þig með nokkmm orðum.
Er ég hitti þig fór ég glaðari í burtu,
það var svo hressandi að spjalla við
þig. Aldrei gleymi ég því þegar ég
var nýbúin að eiga Petm og þú komst
í heimsókn til að líta á stelpuna. Þeg-
ar þú varst farin fann ég fullan halda-
poka af bamafötum, ég hljóp á eftir
þér með pokann, en þú sagðir að ég
ætti þetta. Þetta vom föt sem þú
hafðir saumað í skólanum. Þetta em
minningar um góðmennsku þína og
glaðværð sem streyma um hugann
núna. Ég dáðist að baráttu þinni og
ákveðni þinni þegar ég heimsótti þig
á sjúkrahúsið, þá varstu orðin mikið
veik. Ég hafði orð á því heima hvern-
ig þetta væri hægt, þú sýndir svo
mikið æðruleysi. Margir eiga um sárt
að binda núna, ekki síst dóttir þín
unga sem þú varst svo hreykin af og
gaman var að heyra þig tala um
hana. Megi góður guð styrkja alla
ástvini þína. Ég veit að mamma þín
hefur tekið þig í faðm sinn núna. Hvíl
í friði, elsku vina, og hafðu þökk fyrir
allt.
Þín frænka,
Ágústína.
Kæra Anna. Að kvöldi 31. maí sl.
frétti ég að þú hefðir greinst með
krabbamein. Sjálfur var ég að koma
heim eftir sjö vikna spítalavist og
gleðin sem hjá mér ríkti þetta kvöld
yfir því að vera loks kominn heim
hvarf í einu vetfangi. Við voram ætíð
góðir kunningjar því mikill samgang-
ur var á milli fjölskyldna okkar alla
okkar tíð, ekki síst þegar við bjugg-
um öll í Hrísey. Ferðalögin með fjöl-
skyldum okkar í gamla daga em
ógleymanleg, og atvik úr þeim, og
einnig úr leiksýningunum sem fram
fóra í kjallaranum heima hjá þér.
Þetta rifjuðum við oft upp þegar við
hittumst. Ítalíuferðin sem við fóram
um árið með systkinum okkar og vini
var toppurinn á öllu saman, og frá-
bær skemmtun, þar sem þú og systir
mín vomð fararstjóramir og höfðuð
eftirlit með okkur strákunum. Það
var líka gott að hafa þig með í Dubl-
inarferðinni, því skemmtilegri ferða-
félagi er vandfundinn. Þú hafðir mik-
ið yndi af ferðalögum og hef ég ekki
tölu á fjölda þeirra landa sem þú hef-
ur komið til.
Elsku Anna, síðast þegar við hitt-
umst, aðeins þrem dögum fyrir and-
lát þitt, kvaddi ég þig og bað þig um
að láta þér batna og þú sagðir já, nú
veit ég að þú hefur staðið við það. Og
alveg er ég viss um að hún mamma
þín hefur tekið vel á móti þér eftir
rúmlega fimmtán ára aðskilnað.
Minninguna um þig mun ég ætíð
geyma.
Elsku Ásrún, Ási, Vallý, Inga, Jói,
Baddi, Heimir og fjölskyldur, ég
sendi ykkur mínar dýpstu samúðar-
kveðjur og bið Guð um að styrkja
ykkur á þessari sorgarstundu.
Ingimar Tryggvason.
Mánudaginn 4. september byrjaði
skólinn fyrir alvöm og við voram
glöð og spennt. Veðrið var gott um
morguninn en þegar líða tók á dag-
inn þykknaði upp. Seinni partinn sá-
um við að flaggað var í hálfa stöng
fyrir utan heimili Önnu Steinunnar.
Þá vissum við að Anna Steinunn væri
dáin. Nú fór að rigna og himinninn
grét, það gerðum við líka.
Anna Steinunn kenndi okkur á síð-
asta skólaári. Hún var mjög góður
kennari því að hún var skemmtileg
og fyndin. Ef við ekki skildum út-
skýrði hún bara fimmtíu sinnum eða
þangað til við náðum þessu. Á
morgnana þegar hún mætti var hún í
góðu skapi og þá urðum við hress og
kát. Við vitum núna að Anna Stein-
unn fann mikið til en aldrei urðum
við vör við það því að hún var alltaf
svo hraustleg og glöð. Þess vegna
héldum við að hún væri ekki alvar-
lega veik og að hún kæmi til með að
ná sér. Við vonuðum og héldum að
hún kæmi aftur í skólann, fyrst sem
forfallakennari og síðan í fulla
kennslu.
Nú er aftur komið haust og allt er
að falla í dvala og deyja í náttúmnni í
kringum okkur. En við eigum góðar
GUÐRÚN BJÖRK
GÍSLADÓTTIR
+ Guðrún Björk
Gísladóttir fædd-
ist í Reykjavík 22.
apríl 1983. Hún lést
af slysförum 10.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Grafarvogs-
kirkju 16. ágúst.
Elsku Guðrún Björk
mín, það er svo sárt að
missa þig og að vita að
ég fái aldrei að sjá þig
nema í draumum mín-
um og á myndum. Mér
finnst eins og hluti af
mér sé dáinn því við emm tvíbura-
systur, bestu vinkonur og bestu syst-
ur. Við áttum allt saman og gerðum
allt saman. Ég er búin að vera að
skoða myndir frá því að við vomm
litlar og á hverri einustu mynd þá
voram við saman. Við höfum líka
alltaf verið saman, þú hjálpaðir mér
þegar eitthvað var að hjá mér og ég
hjálpaði þér þegar eitthvað var að
hjá þér. Ég veit eiginlega ekki hvern
ég á að tala við núna og leita ráða hjá
en eins og þú veist eigum við þrjár
yndislegar systur og góða foreldra
sem ég get talað við og góða vini en
það er bara þannig að við skiljum
hvor aðra svo vel. Manstu eftir ljóð-
inu sem ég skrifaði í dagbókina þína
þann 24. febrúar 2000,
það er ljóðið okkar sem
við tvær eigum. Ég
mun aldrei gleyma þér
elsku tvíburasystir mín
og ég mun varðveita vel
allar þær minningar
um þig í hjarta mínu.
Guð geymi þig.
Égveitaðþúerthér
ogþúveistaðaldreiég
fer.
Einhvemtímaferðþú,
einhvemtímaferég,
enviðvitumbáðar
aðávalltemmviðhér.
(Anna Dögg Gísladóttir.)
Hér em Ijóð sem Guðrún Björk
samdi og em þau tileinkuð öllum vin-
um okkar.
Ekki ganga á undan mér
kannski fylgi ég þér ekld.
Ekkigangaáeftirmér
kannski fer ég ekki á undan.
Gakktu við hlið mér
og vertu bara vinur minn.
Vinur heyrir sönginn í hjarta mér og
syngurhann
fyrir mig, þegar ég man hann ekki lengur.
(G.B.G.)
Þín tvíburasystir,
Anna Dögg Gísladóttir.
minningar um sumarið sem mun lifa
með okkur. Eins er með Önnu Stein-
unni, minningin um hana mun lifa
með okkur og veita okkur gleði og
styrk. Það verður gott að hugsa til
hennar og minnast allra góðu stund-
anna með henni. Það sem áður var
gleði okkar veldur okkur nú sorg. En
sársaukinn á eftir að breytast í sökn-
uð og góðar minningar.
Elsku Ásrún Yr, við þekktum
mömmu þína vel og vitum að þú hef-
ur misst mikið. Við stöndum við hlið-
ina á þér og tökum þátt í sorginni.
Við eram alltaf tilbúin að taka utan
um þig þegar þú þarft á þvi að halda.
Við sendum þér og fjölskyldu þinni
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum alla góða engla að vaka yf-
ir ykkur og veita ykkur styrk.
Kær kveðja,
Nemendur í 6., 7., 8. og 9.
bekk Grunnskólans í Hrísey.
Elsku Anna okkar.
Aldrei hafði okkur dottið í hug að
þú sem komst öllum til þess að hlæja
yrðir fyrst úr vinkonuhópnum til
þess að yfirgefa okkur. En svona er
lífið, það er óútreiknanlegt.
Margs er að minnast frá því Ella
og Anna vom samferða í skólann í
gamla daga. Skólinn var þá í gamla
skólahúsinu, sem síðar varð ráðhús
Hríseyinga. Leiðin var löng fyrir litl-
ar sex ára stúlkur. Þá var mikið
spjallað og hlegið, en ennþá meira á
leiðinni heim úr skólanum. Öll kvöld-
in sem þú og Alda gistuð heima í
kjallaranum hjá Ellu í „Pressó" vom
ógleymanleg. Þá var alltaf fjör langt
fram á nótt og við sofnuðum með
strengi í maganum af hlátri.
Einn kaldan vetrardag í mars þeg-
ar snjór var yfir öllu og svell á tjörn-
inni fyrir neðan húsið hjá Oddu og
Garðari ákváðu Ella og Anna að fara
saman í héraðsskólann á Laugum í
Þingeyjarsýslu. Á Laugum fylgdust
Ella og Anna að í þrjú ár og þú Anna
sást um að stækka vinahópinn með
smitandi hlátri þínum og kímnigáfu.
Hvar sem þú varst hvort sem það var
í Bláu-deildinni, Fjósinu, í sundlaug-
inn eða í Þróttó, alls staðar gast þú
komið af stað fjöri og gleði hjá okkur
hinum. Þú varst dugleg að læra, góð í
sundi og tókst þátt í öllum íþrótta-
greinum. Margar keppnisferðir vom
farnar í sundi þar sem þú áttir ríkan
þátt í sigri Laugaliðsins.
Margar ógleymanlegar minningar
eigum við um þig. Manstu þegar þú
varst nýkomin upp í gömlu kojuna á
Fjalli og það skipti engum togum,
kojan hrandi ofan á Þórkötlu.
Hver man ekki eftir hundakexi og
mjólk og þegar Anna fékk allt í einu
hláturskast og allir í borðsalnum
spmngu og aumingja Þura og Hoffy
höfðu nóg að þrífa það sem eftir var
kvöldsins. Eða þá í stærðfræði hjá
Sigga Viðari þegar hætta varð
kennslu vegna hlátraskalla.
I júní þegar við fréttum að þú vær-
ir orðin lasin gátum við ekki trúað
okkar eigin eymrn. Hvemig gat það
verið. Þú sem varst hrókur alls fagn-
aðar eins og áður þegar Lauganem-
endur hittust á Laugum til þess rifja
upp minningar frá því 20 árum áður.
Una Mæja fékk að vera samferða þér
til Akureyrar eftir gleðskapinn og þú
dreifst hana með þér á mynd-
listarsýningu þar sem dóttir þín Ás-
rún Ýr sýndi myndir sem hún hafði
svo listilega gert. Ásrún Ýr var auga-
steinninn þinn og síðastliðinn vetur
höfðuð þið sama vinnustað þar sem
þú tókst að þér kennslu sem leiðbein-
andi í barnaskólanum í Hrísey. Þú
varst vinsæl og naust þess að um-
gangast bömin.
Allan tímann þar til yfir lauk
leyndi sér ekki hvað þú hafðir mildnn
baráttuvilja og mildð keppnisskap.
Elsku Anna, við sitjum hér saman
með appelsín, hraun og buff og rifj-
um upp gamlar minningar. Við emm
ríkari af því að hafa þekkt þig og vilj-
um þakka þér fyrir öll árin sem við
höfum haldið sambandi. Þegar við
hittumst aftur munum við öragglega
hlæja mikið og rifja upp gamlar góð-
ar stundir. Elsku Anna okkar, þang-
að til munt þú alltaf eiga stað í huga
okkar.
Elsku Ásrún Ýr, Áslaugur, systk-
ini og fjölskyldur. Guð varðveiti ykk-
ur á erfiðum tímum.
Elín Kára og Una María.