Alþýðublaðið - 30.06.1959, Qupperneq 11

Ég samþykkti að giftast henni
um leið og við ksemum til
Sidney, áíur en kvikmynda-
takan hæfist. En — já, ég
svaf ekkert um nóttina og
þégar Ted hringdi og spurði
■hvort ég vildi koma með í
ferð um eyna greip ég strax
tæk færið. Mér fannst það
myndi hiálpa mér til að finna
sjálfan mig ef ég kæmist frá
henni leinn dag“.
,,Og hjálpaði það þér?“
Don hló b turlega. ,.Já, svo
langt, sem það náði. Ég upp-
götvaði að ég elskaði þig, en
hvað gat ég gert? Sis var
nærri' því drukknuð meðan
við vorum á brott og ég gat
ekki sagt henrx það þá — hún
var svo einmana og leitáði
til mín. Mér hefði fundist ég
auming1; hefði ég svikið hana“.
Það var farið að birta. Lyn
fannst hún tóm, engar tilfinn
ingar bærðust í brjósti hiann-
ar, það var sem ekkert hefði
ne.na þýðingu lengur.
,,En það er farið að birta“.
sagði Don undrandi. „Ég
vissi ekki að við hefðum stað
^ið hérna svona lengi. Það er
bezt að við flýtum okkur til
baka“.
„Heldur þú að allt sé til?“
„Ég var að hugsa um Sis.
Hún er áreiðanlega farin að
undrast um mig.“
Aftur reidd' st Lyn. „Þá
skulum við flýta okkur“,
sagði hún kuldalega.
Hún lagði af stað, en Don
tók í hendina á henni. „Ekki
reiðast Lyn ■— ekk reiðast
mér ástin mín! Ekki svíkja
mig. Ég veit ég er veikur fyr
ir, ég veit að ég verðskulda
þ g lekki. En — ég elska þig,
Lyn. Ég sver að ég elska þig.
Hjálpaðu mér, ástin mín,
hjálpaðu mér!“
Brosið í augum hans var
blítt og innilegt, hann var
svo strákslegur í bón sinni
um hjálp að reið' hennar
hvarf eins og dögg fyrir sólu.
„Ég skal gera það, sem ég
get Don, en þú einn verður
að standa vio garðir þínar“.
„Ég vfeit það“, sagði hann
alvarlegur. „Ég er ektó svo
heimskur að ég viti það ekki
Lyn. Ég vildi óska að það
væri auðveldara að vera til.
Hugsa sér ef V.ð hefðum ver
ið tvö.ein í flugvélinni. Hugsi
aðu þér, hvað það hefði verið
dásamlegt“.
Hana hafði líka dreymt um
það. Hún hafði óskað þess —
en núna?
„Lyn”, hann greip um báð
ar hendur hennar og leit í
augu hennar. „Vertu þolin-
móð, ég er ekki eins veiklund
aður og ég virðist vera, Trúðu
á mig, ást’.n mín — ég veit að
ég lelska þig. Ég hef verið svo
blindur — og það er óréttlátt
gagnvart þér, en ég verð líka
að taka tillit til Sis“.
Hann kysst* hana á ný og
nú voru kossar hans innileg-
ir og heitir eins og hún
minntist kossa hans fjórum
árum áður. Tárin runnu n;ð-
ur kinnar hennar, en hún
vissi ekki hvers vegna hún
grét.
Lyn hevrði að einhver grét,
þegar hún kom inn í snyrti
herberg* kvenna- á flugvellin
um. Það var ekki alveg bjart,
svo fyrst sá hún ekki hver
það var, en svo sá hún- sam
anhnipraða veru í hinum enda
herbergisins. Það var Sally
Brown og hún hafði ekki
heyrt að Lyn. kom inn, því
þegar Lyn gekk til hennar og
lagði hendina á öxl hennar,
hrökk hún við.
„Hvað er að Sally?“ sagði
Lyn. þegar hún sá tárvott,
öskugrátt andliti sem var
fullt ótta og örvinglan.
„Ég — ekkert“, Sally átti
erfitt með að tala.
„En af einhverju grætur
þú svona“, sagði Lyn vin-
gjarnlega.
Sally ýtti hárinu frá enn-
inu titrandi höndunum.
„Ég ■— ég er þreytt — og
allt er eins og í víti“!
Um leið og hún sleppti orð
unum varð hún enn óttaslegn
ari.
„Ég meinti; þetta ekki“,
hvíslaði hún. „Láttu mig
vera. Ég vil fá að vera í
friði“.
„Viltu ekki segja mér,
hvers vegna þú .ert hrædd“,
spurð Lyn rólega. „Hvers
v.egna siur þú hérna ein?“
„Af því að ég vildi vera
ein. Ég vildi komast frá þeim.
Hvers vegna er mín gætt
e:ns og fanga? Siendu þeir
þig hingað? spurði hún full
grunsemda. „Eða bað Frank
þig að finna mig?“ Og nú var
rödd hennar ful] vonar.
Lyn hristi höfuð'ð: Það
bað mig enginn að finna þig“.
Sally féll saman. „En ég
held að Frank sé að svipast
urn eftir þér“, sagð Lyn. „Því
þværðu þér ekki og ferð til
hans?“
,,Nei — Nei, það get ég
ekki. Hann má ekki finna
mig. Kanntu illa við hann?“
Sally vætti varirnar og
kinkaði kolli. Svo sagði hún
móð: „Kann ég illa við hann?
Ó, guð m nn, kann ég illa
við hann“, og snögglega fór
hún að hlæja tryllingslega;
Lyn tók utan um hana.
„Sally, hættu. Þú verður
veik. Frank sagðist skyldi
gæta þín, hvers vegna leyfir
þú honum það ekki ?“
„Af því að þeir dræpu hann
éins og þeir reyndu að drepa
hana!“
t Lyn starði dauðhrædd á
hana. Var hún geggjuð? „Um
hverja talar þú? Um Sis
Haverly?“ sppurði hún og
reyndi að stilla sig.
iSally kinka'úi kolll/i. Hún
hló ekki lengur, en skalf eins
og espilauf.
„Hvers vegna reyndu þeir
að drepa ‘ frú Haverly?'
spurði Lyn hægt.
Maysie Greig:
„Þeir halda að hún viti
eitthvað. Aðvaraði ég hana
kannske lekki? Þú hlýtur að
muna það — ég aðvaraði hana
um nóttina uppi á herberginu
hennar“. Málrómur Sallyjar
var tryl? ngslegur og Lyn ótt
aðist að hún væri veik. Svo
20. dagur
hélt hún áfram eins og hún
gæti ekki hætt: „Ég bað hana
um að skila hattinum“.
„Hattinum? Reyndu þeir
að drepa Sis út af hattin-
um?“
Sally sagði ekkert, hún var
dauðhrædd.
„Segðu mér við hvað þú
átt Sally“, sagði Lyn eins ró
lega og hún gat.
En Sally var dauðhrædd yf
tr því, sem hún þegar hafði
sagt. „Ég átti ekki við neitt“,
muldaði hún. „Ég — ég tal-
aði of mikið”.
Það bar bai1 ð að dyrum
og Lvn hrökk því sem næst
eins illilega við og Sally.
„Hver er það?“ hvíslaði Sal'y
hrædd. „Ó, þeir hafa hlust-
að, nú koma þeir að sækja
mig!“
„Della! Ég skal opna.
Farðu i'nn á baðið og þvoðu
þér í framan. Ég kem um
leið og ég get“.
Lyn gekk til dyra. Hún
skammaðist sín fyrir að
hendi hennar skalf, þear hún
opnaði dyrnar. En hún stundi
af létti þegar hún sá hver stóð
fyí'r utan dyrnar. Hún var
svo fengin að siá Ted að hún
hefði geta kysst hann.
„Halló, hvaðær að?“ brosti
hann.
Hann var svo eðlilegur að
hún varð máttlaus af fegin-
leik.
„Ég — ég átti ekki von á
þér“, var allt og sumt, sem
hún gat sturfið upp. „Eigum
við að fara strax?“
Hann kinkaði kolli. „Eftir
augnablik. Ég var að leita
að þér, því mig langar til
að borða með þér, áður en við
förum“.
„Ég kem eftir augnablik11.
„Hefur eitthvað komið fyr-
ir þig?“ spurði hann.
„Nei — nei, ekkert sér-
stakt“.
Hún gat ekki sagt honum
það meðan Sally var fyrir
innan.
„Jæja, ég bíð þín í borð-
salnum“, sagði hann.
„Þakka þér fyrir Ted“.
Hann tók um hönd hennar
og þrýsti fast. „Þú þarft ekki
að þakka mér fyrir nettt, en
guð blessi þig, Lyn“, bætti
hann lágt við áður en hann
slepSpti hendi hennar.
Sally var búin að púðra
sFg og greiða mér, en hún var
enn grá í framan.
„Þetta var Ted, hann sagði
að maturinn væri til“,' sagði
o®
Lyn og reyndi að vera eins
og hún átti að sér. „Það verð-
ur gott að fá að borða“.
„Ég vil ekki mat, ég hef
enga matarlyst“, sagði Sally.
„Ég verð hér eins leng; og ég
— ég verð að reyna að jafna
mig“.
„Já, ef þú ert viss um að
þú hafir enga matarlyst",
sagði Lyn hikandi. Hún var
ekk; svöng heldur, en Ted
beið eftir henni og það var
svo gott að vita að Ted beið,
þá var allt svo bjart og ap,ð-
velt. Hún snéri sér að dyrun-
um en Sally tók í hendina á
henni.
,,Þú mátt ekkert segja, ef
þú gerir það —“, rödd hennar
brast.
Lyn lofaði að segja ekkert,
hún ætlaði að fara, en svo leit
hún á Sally.
„Sally, þú mátt ekki — þú
gerir ekki neitt heimskulegt?“
spurði hún óróleg.
Sally leit á hana. Lvn sá að
hún skildi við hvað hún átti
og hún sá að Sally fölnaði.
„Nei“, sagði hún eftir smá-
þögn. „Ég reyndi það einu
sinni og það gekk ekki. Ég er
alltof huglaus til að reyna það
aftur!“
4. HLUTI.
Fiji.
1.
Við sólsetur lentu þau á
stærstu eyjunni í Fiji-eyja-
klasanum, Viti-Levu. „Flug-
völlurinn er á austurströnd-
ipni við Nadia“, útskýrði
Frank. „Það er þriggja til
fjögurra tíma akstur til Suva,
stærstu borgarinnar. Ég býst
við að við verðum í Nadia í
nótt, öll sömul erum við
þreytt og þar á að vera hótel“.
Það væri dásamlegt að fara
að hátta, hugsaði Lyn. Hún
hafði ekki sofið síðastliðinn
sólarhring, hún hafði haft um
svo mikið að hugsa. Fyrst
samtalið við Don um morg-
uninn og svo örvænting Sally-
ar. Það var greinilegt að Sally
vissi eitthvað um þá, en hvað
vissi hún? Ó, ég vildi að við
værum komin til Sidney,
hugsaði Lyn. En í Sidney ætl-
uðu Sis og Don að gifta sig!
En hann hafði úthellt hjarta
sínu fyrir henni og sagt að
hann breytti kannske um
skoðun, ef hann hefði — hug-
„Hvað ertu að gera úti í þessu veðri,
mamma?"
rekki til þess. Hugrekki,
skorti hann hugrekki? Hún
reyndi að hætta að hugsa um
það og sagði við sjálfa sig að
hún væri óréttlát. Það var
ekki skorturinn á hugrekki,
sem olli því að hann gat ekki
sagt skilið við Sis, það var
meðfædd riddaramennska
hans.
Það var þreytulegur og
daufur hópur, sem gekk frá
flugvélinni til hótelsins, sem
lá við flugvöllinn. Don átti að
sjá um herbergi fyrir sjálfan
sig, Lyn og Sis. „Ég er hrædd
ur um að hér hafi þeir alls
engar íbúðir“, sagði hann
brosandi við Sis.
(Sis geispaði og teygði úr
sér. „Það skiptir engu máli. í
nótt ætla ég bara að sofa og
Flpgrveiarrwí
Flugfélag fslands h.f.:
Millilandafiug: Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaupm.h.
kl. 08.00 í dag Væntanlegur
aftur til Rvk kl. 22.40 í kvöld.
Gullfaxi fer til Glasgow og
Kaupm.h. kl 08.00 í fyrra-
málið. — Innanlandsflug; í
dag er áætlað að fljúga til
Akureyrar (3 ferðir), Blöndu
óss, Egilsstaða, Flateyrar, —-
ísafjarðar, Sauðárkróks, —
Vestmannaeyjar (2 ferðir) og
Þingeyrar. — Á morgun er
áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Egilsstaða,
Hellu, Hornafjarðar, Húsav.,
ísafjarðar, Siglufjarðar, Vest
mannaeyja (2 ferðir).
Loftleiðir h.f.:
Leiguflugvél Loftleiða er
væntanleg frá Stafangri og
Oslo kl. 19 í dag. Hún heldur
áleiðis til New York kl. 20.
30. Saga er væntanleg frá
London og Glasgow kl. 21 í
dag Hún heldur áleiðis til
New York kl. 22,30. Hekla
er væntanleg frá New York
kl. 8.15 í fyrramálið. Hún
heldur áleiðis til Oslo og
Stafangurs kl. 9.45
Skipaútgerff rílcisins:
Hekla fer frá Bergen í dag
áleiðis til Kaupm.h. Esja fór
frá Rvk í gær austur um
land í hringferð. Herðubreið
fer frá Rvk kl. 21 í kvöld
vestur um land í hringferð.
Skjaldbreið er á Skagafirði á
leið til Akureyrar Þyrill er
í Rvk. Helgi Helgason fer frá
Rvk í dag til Vestmannaeyja.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Vestm.-
eyjum 28.6/. til Kaupm.h.,
Malmö og Rússlands. Fjall-
foss fer frá Rvk kl. 04.30 í
fyrramálið 30.6. til Keflav.
Goðafoss fór frá Hamborg
28.6. til HuIl og Rvk. Gullfoss
fer frá Leiííl í dag 29.6 til
Rvk. Lagarfoss fer frá Akfa-
nesi í dag 29.6. til Keflavík-
ur og frá Rvk annaö kvöld
30.6. til New York. Reykja-
foss fer frá Rvk annað kvöld
30.6. til Antwerpen, Rotter-
dam, Haugasund, Flekkefj.,
og Bergen og þaðan til ís-
lands. Selfoss kom til Ham-
borgar 29.6. fer þaðan til
Riga. Tröllafoss fór frá New;
York 24.6. til Rvk Tungu-
foss fer frá Haugasundi 30.6,
til íslands. Drangajökull fer
frá Rostock 3.7. til Hamborg-
ar og Rvk !
' , l
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er í Rvk. Arn-
arfell er á Norðfirði. Jökul-
fell fer j dag ftá Hull áleiðis
til Rvk. Dísarfell er í Rvk.
Litlafell er í olíuflutningum
í Faxaflóa. Helgafell er ð
Húsavík. Hamrafell fór frá
Rvk 23. þ. m. áiyjJðis tilAr-
úba. f
Alþýðublaðið — 30. júní 1939 J J