Alþýðublaðið - 12.08.1959, Blaðsíða 6

ÞEGrAR eru farnar að ber
ast skopsögur í sambandi
við rafmagnsheila, eins og
við er að búast.
Ekki skulum við ábyrgj-
ast, að eftirfarandi saga sé
sönn, en engu síður er hún
skemmtileg. Rafmagnsheil-
arnir láta vissulega ekki að
sér hæða:
Fjármálamaður í Amer-
íku fékk dag nokkurn löng
un til þess að eignast raf-
magnsheila. Hann var ó-
menntaður og hafði hafizt
upp af sjálíum sér og hugs-
aði þess vegna sem svo: Það
væri ekki amalegt, að eiga
svona heila og geta leitað
til hans í hvert skipti, sem
mann langar til að vita eitt-
hvað.
Og hann af stað. Hann
virti lengi fyrir sér einn raf
magnsheila og velti því fyr-
ir sér, hvort hann ætti að
kaupa hann. Hann vildi
ekki kaupa köttinn í sekkn-
um og fór þess vegna að
spyrja um gæði vörunnar:
— Hann veit allt, er það
ekki? spurði hann.
— Jújú, svaraði kaupmað
urinn. — Allt milli himins
og jarðar. Þér skuluð bara
spyrja hann.
— Ollræt. Ég vildi gjarn-
an vita, hvað faðir minn er
að gera þessa stundina.
Það heyrðist urg og suð,
og eftir skamma stund kom
svarið: — Faðir spyrjand-
ans er að leika golf. Hann
er einmitt kominn að sjö-
undu holunni núna.
— Það var þá helzt, sagði
fjármálamaðurinn og hristi
höfuðið hneykslaður. —
Faðir minn er fyrir löngu
kominn undir græna torfu
og sennilega farinn að
rotna. Hvað segir rafmagns
heilinn um það?
Svarið kom um hæl eftir
örlítið suð og urg: — Mað-
urinn, sem var giftur móður
spyrjandans, er vissulega
dauður. En faðir hans er að
spila golf. Hann er núna
kominn að áttundu holunni.
Fjármálamaðurinn var
ekki seinn á sér að kaupa
rafmagnsheilann.
★
^ Fegurðin er sannleikur-
inn, — sannleikurinn er
fegurðin. Þetta er allt og
sumt, sem menn vita á þess-
ari jörðu, enda hið eina,
sem þeir þurfa að vita.
Keats.
☆
Gerðu ekki öðrum það,
sem þú vilt að þér sjálf-
um sé gert. Smekkur hans
er áreiðanlega ekki sami
og þinn.
B. G. Shaw.
KVÍKMYN’DALEIKKONAN Scilla Gabel lék
í tveimur kvikmyndum og fékk sama dóminn
fyrir bæði hlutverk sín: „Hún er alveg eins
og Sophia Loren.“ — Gabel líkaði þetta stór-
illa. Hún tók að leggja hatur á Sophiu Loren
og var síður en svo að leyna því. En hatrið
kom að litlu gagni. Hún varð að gera ein-
hverjar aðrar ráðstafanir, éf hún ætlaði sér
að hljóta nokkurn frama í heimi kvikmynd-
anna. Eftir langa umhugsun og bollalegging-
ar kom lausnin: Hún tók sér ferð á hendur til
Rómar, heimsótti þar frægan skurðlækni og
bað hann að breyta sér. ,.Mér er alveg sama,
hvernig ég verð, bara ef ég verð ekki lík Sop-
hiu Loren,“ sagði hún. — Læknirjnn uppfyllti
óskir leikkonunnar eins og myndirnar hér að
ofan sýna: Sú efri er tekin fyrir aðgerðina, en
sú neðri eftir hana. — Scilla Gabel hefur nú
íengið átta tilboð um hlutverk í kvikmyndum.
BÍLA-
BAUKUR
í AMERÍKUNNI fæst allt
fyrir afborganir eins og
kunnugt er. En það vill
verða misbrestur á skilvísi
fólksins og margir eru farn
ir að efast um ágæti þessa
skipulags.
Bifreiðaverksmiðja ein
hefur fundið upp snilldar-
ráð tiT. þess að .koma í veg
fyrir óskilvísi í þessum efn-
um. f hverjum bíl, sem verk
smiðjan framleiðir, er.kom
ið fyrir peningabauk. Á
hverjum degi á að setja á-
kveðinn fjölda smápeninga
í baukinn og er það sem
svarar daglegri afborgun af
andvirði bílsins. Hægur
vandi að gleyma því, kann
einhver að segja. En því er
ekki að heilsa. Baukurinn
er þannig útbúinn, að bíll-
inn fer ekki í gang nema
peningar séu settir í hann
á hverjum morgni.
★
Hvað skrifaði
Anná Frank í
dagbók sína?
HUNDRUÐ ÞÚSUNDA
manna hafa á undanförnum
árum lesið Dabók Önnu
Frank á mörgum mismun-
andi tungum. Hvarvetna
hafa menn hrifizt af dagbók
þessarar litlu, óhamingju-
sömu stúlku. Það eru til
tvær útgáfur af leikriti, sem
gert hefur verið eftir sög-
unni og sú þriðja, sem ætl-
uð er fyrir útvarp. Auk þess
hefur komið út bók um
Önnu Frank eftir Ernst
Schnabel. Þessi bók hefur
fært Schnabel 1,3 milljón
marka í reiðufé og hann er
þegar farinn að semja aðra
bók um Önnu Frank. Banda
rísk kvikmynd um Önnu er
nú að leggja af stað í hring-
ferð um heiminn.
Eftir alla þessa velgengni
sem vissulega er makleg, —-
eru menn loksins farnir að
hugsa um, hvernig hin raun
verulega dagbók Önnu
Frank sé.
Guenter Klingmann skrif
ar nýelag grein í Aktuelt
um Dagbók Önnu Frank þar
sem hann gagnrýnir harð-
lega, að bókin skuli ekki
birt eins og hún raunveru-
lega er.
Það voru nokkrir góðir
vinir Frank-fjölskyldunnar,
sem fundu dagbókina í
geymslu í bakhúsi í Prins-
engracht í Amsterdam.
Faðir Önnu, Otto Frank, er
var hinn eini, sem slapp, —
fékk dagbókina í sínar hend
ur og sömuleiðis aðra papp-
íra, sem voru í eigu dóttur
hans. Árið 1946 seldi hann
hollenzku forlagi bókina til
útgáfu. En áður en hún var
gefin út, var hún unnin og
lagfærð af fjölda manns.
Þannig vildi t. d. Otto
Frank, að staðarlýsingar
yrðu felldar brott af því að
„þær hefðu ekkert gildi fyr
ir lesendur“. Allir, sem unn
ið hafa úr Dagbók Önnu
Frank, viðurkenna, að þeir
hafi breýtt mjög miklu.
Fjölmargir, sem þekkja
til forsögu dagbókarinnar,
hafa sagt, að það væri helm-
ingi meiri efriiviður í henni
heldur en komið hefði fram.
Og greinarhöfundur spyr:
Hvað skrifaði Anna Frank
í dagbók sína, sem ekki hef
ur komið fram ennþá? All-
. ur heimurinn þekkir nú
söguna um Önnu Frank og
einmitt þess vegna vill
hann fá að lesa dagbókina
eins og Anna sjálf skrifaði
hana.
☆
MARGIR hafa líklega ein
hvern tíma lent í þeirri að-
stöðu að vanta skyndilega
ákveðna bók og hlaupa þá í
næsta bókasafn og fá hana
þar lánaða. En á bókasöfn-
um gilda ákveðnar reglur,
sem ekki má brjóta. Þegar
lánsfresturinn er útrunninn
falla sektir á viðkomandi
aðila á hverjum degi, ekki
háar að vísu, en safnast
þegar. saman kemur.
í enska bærium Luton eru
íbúarnir sagðir sérstaklega
gleymnir hvað snertir bæk-
ur, sem þeir fá lánaðar í
bókasafni bæjarins. Öll
hugsanleg ráð voru
reynd — hótanir, sektir og
hvað eina, ■—• en ekkert
dugði. Að lokum datt for-
stjóri bókasafnsins niður á
lausn málsins. Hann aug-
lýsti í blöðunum, að hér
með hæfist „vika gleymsk-
unnar og fyrirgefningarinn-
ar“ ó bókasafninu. Öllum
þeim, sem væru með bæk-
ur frá safninu, en hefðu
ekki skilað þeim í lengri
tíma, — væri heimilt að
koma með þær, án þess að
borga eyri í sekt og meira
að segja án þess að fá
skömm í hattinn. „Við skul
um brosa franíian í þá, og
gera að gamni okkar við
þá“ — lét forstjórinn standa
í auglýsingu sinni. — Bragð
„Þrír
ið hreif. Það va:
inu alla vikuna,
innheimtu bæku
höfðu sést í fleir:
fyrir löngu tald:
TÝNDI
GIMSTEINNINN
LÖGREGLUMENNIRNIR
hafa yfirgefið bílinn og
skipa mönnunum að standa
kyrrir og gefast upp. í
sama bili heyrist hleypt af
byssu, sem aftur er svarað
í sömu mynt. Einn af þjóf-
unum fellur til jarðar
hættulega særður. Sommer
ville lávarður hefur einnig
tekið fram byssu sína og haf
io sKothríð á lö.
ina. Með öndina
fylgist Frans n
blóðuga leik. Þe
ar eru vissulej
og gefast ekki u;
0 12. ágúst 1959 — Alþýðublaðið