Alþýðublaðið - 12.08.1959, Blaðsíða 11

Renee Shann: 27. dagur
„Hann getur verið um tíma
hjá Patsy unz við höfum á-
kveðið hvað er bezt fyrir
hann“.
Hann stóð upp og horfði
niður á mig. Ég sá hve upp-
gefinn hann var.
„Allt í lagi, ef það er það,
sem þú vilt. Farðu þá. Mér
er alveg sama. Það er áreið-
anlega það bezta sem skeð
getur, eins og þú hagar þér“.
„Meinarðu þetta, Steve?“
Eitt augnablik hikaði hann.
Svo sagði hann harðneskju-
lega: „Já, ég meina það. Og
ég vona að þér skiljist þegar
þú ert farin héðan, að það er
þessi hræðilega geðvonzka
þín og sjúklega afbrýðisemi,
sem hefur eyðilagt hjónaband
okkar“.
14.
Ég var glöð þegar helgin
var liðin. Þetta voru verstu
dagarnir, sem ég hafði lifað.
Á mánudagsmorgun, þegar
ég kom niður, stóðu ferða-
töskur Steves í ganginum. Ég
hafði ekki minnst aftur á það
að ég færi mína leið. Ég vissi
að ég var ekki enn búin að
ákveða mig. Ég efaðist satt
að segja um að ég gæti það.
Ég hafði hugsað alvarlega um
það, sem hann hafði sagt um
geðvonzku mína og sjúklega
afbrýðisemi. Gat það verið að
það væri mér að kenna hvern
ig komið var í hjónabandi
okkar? Ég vildi gjarnan trúa
því, það gaf mér afsökun fyr-
ir að vera og berjast fyrir að
allt yrði gott á ný.
Steve var búinn að borða
á undan mér.
„Jæja, þá fer ég. Sé ykkur
á föstudaginn“.
„Af hverju ekki fyrr en á
föstudaginn, pabbi?“ spurði
Nicky.
„Áf því að ég kem ekki fyrr
heim“.
„Hvers vegna?“
„Ég barf að vinna“.
„V#u virkilega fara frá
okk^F til að vinna?“
Það gladdi mig að einu sinni
varð Steve fyrir óseðjandi
forvitni Nickys.
„Nei, en ég verð“.
„Viltu senda mér mynda-
spjald?“
„Já, það er þér óhætt að
treysta á“.
„Viltu að ég skrifi þér
líka?“
„Já, gjarnan“.
Nicky var að læra að
skrifa. Hann var ekki laginn
við bað ennþá, en frú Connor
heimtaði að hann æfði sig á
hverjum degi. Þá var hann að
minnsta kosti rólegur á með-
an.
„En hvert á ég að senda
bréfið?“
„Já. ég vildi gjarnan fá
heimilisfang þitt“, sagði ég.
Steve skrifaði það niður á
blaðsnepil.
„Og get ég náð í þig þar?“
spurði ég.
„Já, ég hef pantað herbergi
þar frá því í dag og fram á
föstudag“.
Við Nicky fylgdum Steve
til dyra. Til að sýnast kyssti
hann mig á kinnina, en hann
kvaddi frú Connor töluvert
hjartanlegar en mig.
Þegar bíllinn var horfinn
hljóp ég upp til mín og lokaði
dyrunum. Ég vildi ekki gráta!
En til þess þurfti ég alla mína
sjálfsstjórn. Ég mátti ekki
gefast upp! Nú varð ég að
laga mig til og fara á skrif-
stofuna. Og ég ætlaði að
vinna svo mikið að —“
„Er Steve farinn?“ spurði
Caroline, þegar ég kom.
„Já“.
„Hvað ætlarðu að gera?“
„Ég veit það ekki“.
„Þú hefur fjóra daga til að
ákveða þig- Kemur hann ekki
á föstudaginn?“
„Jú“.
„Það er bréf til þín“. Caro-
line brosti, þegar hún í'étti
mér það.
„Það er grunsamlegt að
bréf til þín koma hingað. Ég
er að hugsa um að hringja í
Steve og segja honum það“.
Ég hló.
„Ég þori að veðja að það
er ’frá Richard“, hélt Caroline
áfram.
Ég opnaði umslagið.
„Þú vinnur“, sagði ég, þeg-
ar ég hafði litið á undirskrift-
ina.
„Er hann að skrifa til að
segja þér að hann elski þig
enn, eða er frekt af mér að
spyrja?“
„Þú mátt vel spyrja, en
hann minnist ekki á það.
Hann er bara að láta mig vita,
að hann fari í ferðalag og
komi ekki fyrr en í lok næstu
viku“.
„Það var leiðinlegt og ein-
mitt á meðan þú ert gras-
ekkja!“
Ég lás bréfið aftur. Það var
stutt. Það var satt að hann
minntist ekkert á tilfinning-
ar sínar til mín, en ég gat
samt -lesið þær á milli lín-
anna. Ég braut bréfið saman
og lagði það niður. í töskuna
mína. Ég var ekki sammála
Caroline í því að það væri
synd að hann var á brott þessa
viku. Ég var því þvert á móti
fegin, því þá freistaðist ég
ekki til að vera með honum.
Ég var ákveðin í að taka mína
ákvörðun ein og án áhrifa frá
öðrum. Ég vissi að Richard
myndi ekki reyna að hafa á-
hrif á mig, en það gat haft
sín^ áhrif að hann var hér.
Ég fór heim á venjulegum
tíma. Það sama endurtók sig
næsta dag. Á miðvikudags-
morgun fékk Nicky kort og
hann var yfir sig hrifinn.
„Er pabbi búinn að skrifa
þér, mamma?“
„Nei, vinur minn, hann hef-
ur sjálfsagt of mikið að gera
til þess“.
„Hefur þú skrifað honum?“
„Nei, ég hef líka mikið að
gera“.
„Heldurðu, að hann hafi
fengið bréfið mitt í dag?“
Nicky hafði skrifað daginn
áður. Lítið bréf, skrifað með
stórri klossaðri barnaskrift
og ég var viss um að frú Con-
nor hafði sagt honum að
skrifa að við söknuðum hans
bæði og þráðum að hann
kæmi heim sem fyrst.
Mamma sótti mig á ski'if-
stofuna og við bórðuðum há-
degisverð saman. Yið töluð-
um um allt nema það, sem ég
vissi að hún vildi tala um.
„Hefur Steve það gott“,
sagði hún loks, er hún borg-
aði reikninginn.
„Já. Hann hefur bara svo
hræðilega mikið að gera.
Núna er hann í nýju verk-
smiðjunni“.
Ég bjóst við að það væri
eins gott að ég segði henni
það, því ef hún frétti það ann
ars staðar frá. velti hún því
fyrir sér hvers vegna ég hefði
ekki sagt henni það.
„Hvað er hann að gera
þangað?“
„Ungfrú Harker ætlast til
að hann endurskipuleggi verk
smiðjuna“.
Ég leit á klukkuna.
„Mamma, ég verð að fara.
Hafðu það gott og ég vona
að þið pabbi hafið það gott í
ferðalaginu“.
Hún skildi að ég vildi ekki
tala meira um þetta, en hún
var mjög áhyggjufull, þegar
hún leit á mig.
„Ég vildi að við værum
ekki að fara“, sagði hún.
„Láttu ekki svona. mamma.
Mér líður vel“.
Það láu skilaboð til mín
þegar ég kom til skrifstof-
unnar. Ég áttí að hringja
heim og dauðhrædd tók ég
símann og hringdi.
Frú Connor róaði mig
strax. Það var ekkert að
Nicky. En systir hennar hafði
sent skeyti og beðið hana um
að koma.
„Ég veit ekki hvað ég á að
gera“, sagði hún. „Eins og
þér vitið, er Millie það eina,
sem ég á og ég veit að hún
hefði ekki sent boð eftir mér,
ef það væri ekki eitthvað
mikið að“.
Ég sagði auðvitað, að frú
Connor ætti að fara strax.
Við Nicky sæum um okkur.
„En þetta er svo erfitt fyrir
yður, frú Blane, og það núna,
þegar herra Blarje er ekki
heima“.
„Það er ekkert við því að
gera, frú Connor. Verið þér
ekki að hafa áhyggjur af okk-
ur. Þér eigið að hugsa um
systur yðar. Ég skal koma
strax heim“.
Ég sagði Caroline hvað
hefði skeð.
„Almáttugur“. sagði hún.
„Aumingja þú. Flýttu þér
bara heim, en þú getur ekki
verið ein heima. Ekki eins og
þér líður núna“.
„Það gengur einhvem'veg-
inn“. ,
„Geturðu ekki farið heim
til mömmu þinnar? Hún vill
áreiðanlega hafa ykkur“.
„Því býst ég við, en hún og
pabbi fara í Miðjarðarhafs-
siglingu á morgun. Og ég
held að ég færi ekki þangað
þó hún væri heima. Hún hef-
ur nógar áhyggjur af mér
samt“.
Caroline ljómaði öll.
„Nú veit ég. Ég skal koma
og vera hjá þér. Ég hef ekk-
ert á móti því að losna um
stund að heiman. Mér kemur
ekki eins vel saman við mína
f jölskyldu og þér. Síðast reifst |
ég við mömmu í morgun.
Hún andvarpaði. „Ég verð að
reyna að fá mér íbúð. Mér
líður betur ef ég er út af fyr-
ir mig“.
Ég var fegin að þurfa ekki
að vera ein heima. Ég sendi
frú Connor á brautarstöðina
og við Nicky skemmtum okk-
ur vel, þangað til ég háttaði
‘hann.
Caroline kom klukkan sjö
og ég var búin að elda mat-
inn.
Ég leit fegin og þakklát á
hana, þegar við settumst við
borðið.
„Mér þykir vænt um að
þú komst til mín“, sagði ég.
„Della. Ég er fegin að mér
datt þetta í hug“.
Það varð smáþögn, svo
spurði hún, eins og svo oft
áður:
„Hvað ætlarðu að gera,
Jenny?“
„Ég hef ekki ákveðið það
ennþá“.
„Það var undarlegt að frú
Connor skyldi þurfa að fara
einmitt núna“.
„Já, það var það. Finnst
þér að þá sé betra fyrir mig
að fara?“
' „Já“.
„Ástæðan fyrir því að ég er
ekki farin, er sú, að mig lang-
ar ekki til þess“.
„Það grunaði mig og það
er heimskulegt þér“.
„Já, en svo er allt það sem
ég sagði við Steve og hann
við mig. Mér finnst ég minni
manneskja ef hann heldur að
ég hafi bara verið að hóta
honum“.
„Það skil ég vel.“
„Ég verð víst að fara til
spákonu.“
„Hún segir þér áreiðanlega
að dökkhærður maður — Ric-
hard — hafi orðið á vegi þín-
um og verði örlög þín. Þú
trúir þó ekki slíku, Jenny?“
„Nei, ég var að gera að
gamni mínu.“
„Guði sé lof að þú getur það
ennþá.“
„Ég get það eiginlega ekki,
ég er svo óhamingjusöm. Hvað
á ég að gera?“
„Þú veizt, vina mín, hvað
ég vil að þú gerir.“
„Ég hefði líka gert það, ef
ég væri viss um að Steve elsk-
aði Kit og það væri engin von
um, að hann sliti sambandinu
við hana.“
„Ertu enn ekki viss um hvað
er á milli þeirra?“
„Nei. Ég veit, að hún vill
ná í hann. Hún reyndi ekki að
dylja mig þess. Og ég verð að
viðurkenna, að það virðist sem
henni takist það.“
„Heldurðu að hún sé hjá
honum?“
„Já, þó að hann segði, að
hún yrði það ekki.“
„Hvers vegna athugarðu
það ekki?“
„Hvernig ætti ég að geta
það?“
fiugv^Iarnars
Flugfélag- íslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaupm,-
hafnar kl. 08.00 í dag. Vænt-
anlegur aftur til Rvk kl. 22.40
í kvöld. Gullfaxi fer til Glas-
gow og Kaupm.hafnar kl.
08.00 í fyrarmálið. — Innan-
landsflug: í dag er áætlað að
fljúga til Akureyrar (2 ferð-
ir), Egilsstaða, Iíellu, Horna-
fjarðar, Húsavíkur, ísafjarð-
ar, Siglufjarðar, og Vestm.-
eyja (2 ferðir).,— Á morgun
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (3 ferðir), Egilsstaða, <
ísafjarðar, Kópaskers, Pat-
reksfjarðar, Vestm.eyja (2
ferðir) og Þórshafnar.
Loftleiðir h.f.:
Eada er væntanleg frá Ham
borg, Kaupmh. og Gautaborg
kl. 19 í dag. Hún heldur á-
leiðis til ew York kl. 20.30.
Saga er væntanleg frá New;
York kl. 8,15 í fyrarmálið.
Hún heldur áleiðis til Gautab
Kaupm.h. og Hamborgar kl.
8.45. Leiguflugvélin er vænt-
anleg frá New York kl. 10.15
í fyrramálið. Hún heldur á-
leiðis til Glasgow og London
kl. 11.45.
SEdpiiiB
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fer frá Siglufirði
í dag 11.8. til Seyðisfjarðar,
Norðfjarðar og þaðan til út-
landa. Fjallfoss fer frá Vest-
mannaeyjum í kvöld 11.8. til
Antwerpen, Rotterdam og
Hull. Goðafoss fer frá New
York 11.8. til Rvk. Gullfoss
fór frá Leith 10.8. til Rvk.
Lagarfoss fór frá Stykkish.
10.8. til Akureyrar, Seyðisfj.,
Norðfjarðar, Eskifjarðar og
þaðan til útlanda. Reykja-
foss fór frá Vestm.eyjum 31.
7. til New York. Selfoss fer
frá Rvk annað kvöld 12.8. til
Sandefjord, Kaupm.h. Ro-
stock, Stokkhólms, Riga og
Gautaborgar. Tröllafoss kom
til Rvk 8.8. frá Leith. Tungu-
foss kom til Odense 9.8. fer
þaðan til Gdynia og Hamborg
ar.
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er á leið frá Bergen ^
til Kaupm.h. Esja er á Aust-
fjörðum á norðurleið. Herðu-
breið er á Austf jörðum á suð-
urleið. Skjaldbreið fer frá
Rvk á morgun vestur um land
til Akureyrar. Þyrill er á
Eyjafjarðarhöfnum. Skaftfell
ingur fór frá Rvk í gær til
Vestm.eyja. Baldur fór frá
Rvk í gær til Sands, Gilsfjarð
ar- og Hvammsfjarðarhaf!|a.
Alþýðublaðið — 12. ágúst 1959