Alþýðublaðið - 08.11.1959, Blaðsíða 4
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjon mgolfur Kristjánsson.
— Ritstjórar: Benedikt Gröndal, Gísli J. Ástþórsson og Helgi Sæmundsson
(áb.). — Fulltrúi ritstjómar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Björg-
vin Gu'ðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 901 — 14 902 — 14 903. Auglýs-
ingasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins,
Hverfisgata 8—10.
Gegn betri vitund
Það er hægt að tapa orustu af þeirri ástæðu
einni, að menn halda sjálíir, að þeir séu að tapa.
Þess vegna er það óþjóðleg starfsemi, beinlínis
unnin gegn hagsmunum íslenzku þjóðarinnar,
þegar kommúnistar hrópa nú allt í einu „Undan
hald“ í sambandi við landhelgismálið. Þeir virð
ast staðráðnir í að læða þeirri alröngu hugmynd
inn hjá andstæðingum okkar, að um slíkt sé að
ræða.
Ástæðan til þess, að Þjóðviljinn hefur aftur
þennan „úrtölusöng“ er sú, að ambassador okkar
í Bretlandi, dr. Kristinn Guðmundsson, er aftur á
sínum stað í London. Hér tala kommúnistar gegn
betri vitund. Þeir eru ekki slík fífl, að þeir þekki
ekki viðteknar starfsaðferðir þjóða í utanríkismál
um. Þeir vita vel, að sendiráð eru til þess að vinna
hvert fyrir sína þjóð, og sendiráð í mestu mið-
stöðvum heimsmálanna, eins og London, hafa
ómetanlega þýðingu í máli sem landhelgismálinu.
Kommúnistar vita vel, að heimköllun ambassa-
dorsins frá London í vor gerði fullkomlega sitt
gagn, og við eigum að halda opnum þeim mögu
leikum næstu mánuðina, að láta sendiráðið í
London vinna í landhelgismálinu eins og það má
— og geta kallað ambassadorinn heim til viðræðna
eða sent hann út nákvæmlega eins og okkur hentar
til að vinna málstað okkar gagn. Allt þetta vita
kommúnistar og þeir skilja mætavel, að utan-
ríkisráðherra teflir eins og skynsamlegast er hin
um íslenzka málstað til gagns.
En skynsemin fær ekki að ráða orðum kom-
únista. Þeir ýta henni til hliðar, ef þeir halda,
að þeir geti gert pólitískum andstæðingum innan
lands ógagn. Þeir hika ekki við að misnota
viðkvæmasta utanríkismál þjóðarinnar í þeim
tilgangi einum að sverta flokkspólitíska andstæð
inga innanlands.
Þjóðin fordæmir þessa iðju þeirra. Hún
hafnar enn sem fyrr öllum sundrungarmerkjum
af því að hún veit, að í landhelgismálinu standa
allir íslendingar sem einn og þar er ekki né verð
ur um neina uppgjöf eða undanhald að ræða.
Hvorki andstaða Breta né sundrungarstarf
semi kommúnista mun koma því til leiðar, að
trufluð verði starfsemi íslenzkra yfirvalda til að
styrkja málstað þjóðarinnar í landhelgismálinu
og tryggja þann árangur af hinni væntanlegu
ráðstefnu í Genf, sem þjóðin væntir: Viðurkenn
ingu á 12 mílna fiskveiðilandhelginni.
SIGHÐyR GUDMUNDSSÓN
danáenari tilkynnir.
Að ég, sökum mikillar þátttöku nemenda, byrja kl. 9 f. k.
Athygli skal vakin á því, að feinkatímar eru aðeins fyrir
það fólk, sem pantar tíma, eitt eða fleiri.
Kenni nýju og gömlu dansana en gömlu dansana þarf að
læra. Hef fljóta kennsluaðferð. Var erlendis í sumar að
læra það nýjasta á þessu sviði. Hringið sem fyrst í síma
15982 — 15982.
Sigurður Guðmundsson, Laugavegi 11, efstú hæð til hægri.
Athygli skal vakin á því að til þess að komast á efstu hæð
þarf að fara upp 2 stiga. ....
Sigurður Guðmundsson.
Keppendur á áskorendamótinu. Friðrik er annar frá vinstri, en Fischer þriðji frá
vinstri. Petrosjan vantar á myndina.
lllllii Sii
p I |
L .'■'fs I i
Belgrad, 30. okt.
„ÞAR sem undirritaður
situr í herbergi sínu og
klambrar saman þessari
grein kemur Friðrik í heim-
sókn. Friðrik sezt niður og
lítur í bók. Hann hefur
gaman af sögulegum skáld-
sögum. Við spyrjum hann
um eina eða tvær stöður,
sem rætt er um í greininni,
en síðan er farið niður í dag-
stofu til þess að hressa upp
á sálina með tebolla. Þar
situr Fischer og borðar
ávexti. Hann býður okkur
sæti við borð sitt. Fischer
er ófeiminn að segja álit sitt
á hlutunum og notar þá oft-
ast fá en hressileg lýsingar-
orð. En ætli einhverjir ó-
kenndir blaðamenn að hafa
eitthvað upp úr honum, þeg-
ir hann gjarnan sem fastast
°g ypptir öxlum.
„Eg er að vclta því fyrir
mér“, segir Fiscuc-, „hvort
hvítur á ekki unnið tafl, cf
leikið er e4 í fyrsta leik.
Hins vegar er leikurinn d4
veikur, ég þekki að minnsta
kosti þrjár varnir sem nægja
gegn honum. Gegn e4 er
bæði Caro-Kann og Frönsk
vörn tapað tafl. Sikileyjar-
vörnin ætti líka að leiða til
taps, þótt svartur hafi þar
meira ráðrúm til þess að
flækja stöðuna. Það eru að-
eins eitt eða tvö afbrigði í
Spánska Ieiknum, sem valda
því, að ég er enn ekki alveg
Júgóslavneskir
blaðamenn eru
fífl, - segir
Bobby Fischer
viss um að e4 nægi til vinn-
ings, en ég held þó að svo
sé“.
Við borðnautar svörum
fáu svo djúpri speki og brátt
er tekið upp léttara hjal.
Loks er eitthvað minnst á
viðtöl, og þá segir Fischer:
„Þessir júgóslavnesku
blaðamenn þykjast sumir
hafa haft viðtal við mig, en
þetta er allt uppspuni, sem
þeir skrifa að ég hafi sagt,
enda mundi ég aldrei gefa
þeim kost á viðtali. Þetta
eru fífl“.
Lesendur láti sér ékki
bregða við orðaval drengs-
ins. Eins og áður er sagt,
notar hann jafnan litrík lýs-
ingarorð og hressileg nafn-
orð um hlutina. En þar sem
Fischer er, og verður ef til
vill um aldir, ráðgáta venju-
legum mönnum, þá notar
undirritaður tækifærið, og
segir:
„En hvenær fæ ég viðtal
hjá þér?“
„Þú? Vilt þú fá viðtal hjá
mér?“
„Því ekki það?“
„Og hvenær?“ spyr Fisc-
her.
Og hvort sem við ræðum
um það lengur eða skemur,
þá mælum við okkur mót um
eittleytið daginn eftir, þegar
Fischer kemur á fætur, því
auðvitað hefur hann samið
sig að siðum annarra skák-
meistara, sem margir fara á
fætur þegar hallar degi.
Engu er líkara, en Fischer
hafi meiri áhuga fyrir við-
talinu en undirritaður sjálf-
ur.
„Það gegnir öðru máli
með íslendinga en Júgó-
slava“, segir Fischer, „fs-
lendingar eru menn, en hin-
ir eru apar. Það er ómögu-
legt að tefla í þessu landi.
Ahorfendur öskra og ólát-
ast eins og vitfirringar“.
Við tökum orð hans ekki allt
of alvarlega, en margt bend-
ir til, að hann sé viðkvæm-
ari en aðrir keppendur, og
hávaðinn í áhorfendum
trufli hann því enn meira
en aðra. Ef til vill er það
þess vegna sem hann er svo
sár. Sjálfur trúir hann því,
að slíkar truflanir hafi rænt
hann mörgum vinningi í
mótinu.
Viðtalið Iátum við bíða
næstu greinar". Freysteinn.
jíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii JiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
ýV Bann g Suðurgötuna.
ýV Hvenær kemur gang
stéttin?
ýý Ljótur leikur við
barnaskóla.
'fc Er ekkert eftirlit?
ýV Starf fyrir gott mál
efni.
LÖGREGLAN og umferðar-
nefnd hafa nú gefið út bann við
bifreiðastöðum í Suðurgötu. Þar
með verða allir, sem eiga bif-
annes
i o r n i n u
reiðar o ghafa geymt þær við
gangstéttina, að flytja þær
burtu. Strætisvagnarnir ganga
áfram götuna eins og áður og
nema þar staðar, enda væri ann
að ekki hægt. — En þetta vekur
enn einu sinni athygli á því, að
Suðurgatan er allt of mjó, og hef
ég oft minnt á það á undanförn-
um árum.
ÉG HEF BEÐIÐ bæjaryfir-
völdin um að breikka þessa götu.
Hún gæti verið fallegasta gatan
í bænum, en hún er það ekki og
ein hin hættulegasta um leið.
Svo rammt kveður að þessu, að
strengdur er gaddavír í grind-
urnar við örmjóa gangstéttina
og rífur fólk jafnvel föt sín á
honum. Það þarf að breikka göt
una til austurs. En til þess að
það sé hægt verður að skerða
lóðir við Tjarnargöu.
MÉR ER SAGT, að þetta hafí
ekki verið gert vegna þess að e'ig
endur lóðanna neiti að láta
spildur af hendi. Ekki er hægt
að sjá, að breikkunin mundi
spilla lóðunum neitt, því að hér
er um að ræð brekkubrún og
ekki þarf að taka breiða spildu
af þessari brekkubrún til þess
að hægt sé að koma þarna upp
myndarlegri gangstétt. Bæjaryf-
irvöldin me'ga ekki fresta þessu
lengi enn. Ef ekki verður hægt
að komast að samkomulagi við
lóðaeigendurna, verður bæjar-
félagið að taka spildurnar eign-
arnámi samkvæmt mati.
JÓN JÚNÍUSSON skrifar:
,,Ég hef dvalið í nágrenni Barna
skóla Austurbæjar síðustu vik-
Framihald á 5. síðu.
4 8. nóv. 1959 — Alþýðublaðið