Skírnir - 01.01.1892, Side 40

40
Mannalát.
dans“, „Mester og Lærling1', „Soldaterl5jer“, „Feriegjæsterne“ o. s. frv.
Árið 1855 fekk hann prestsembættí og gaf sig nú allan við prestsverkum
í 25 ár (1855—80). Síðan fór hann aptur að rita leikrít, „Eva“, „Karens
Garde“. Hann gerðist vinstrimaður í elli sinni.
Christian Ernst Richardt var fæddur í Höfn 1831. Hann ritaði eins
og Hostrup leikrit fyrir_ stúdenta á yngri árum sínum. Hann var skáld
gott. Hefur Georg Brandes svo sagt, að enginn haíi nú á síðustu árum
ort ljóð, sem voru jafnmeistaraleg að forminu til. Hann orti fyrir vin
sinn P. Heise textann til söngleiks hans „Drot og Marsk“. Hann var prest-
ur eins og Hostrup.
Grein um ísland. í „Times“, 3. apríl 1893, stóð svolátandi grein
um ísland:
„Svo virðist, sem ílugufregnirnar um að íslendingar ætli allir að fara
til Canada og annara hluta Ameríku, séu að verða sannfregnir. Yér ef-
umst reyndar nokkuð um, hvort þær séu sannar. Því þó íslendingum haíi
fækkað í hin síðustu 20 ár, vegna útílutninga til Yesturheims, þá er þó
enn um 70 þúsund manns á fslandi; það er ekki vel kleyft að flytja þá
alla yfir um haflð og búsetja þá alla á jörðum. Það yrði ókljútandi, bæði
fyrir Canada og Bandaríkin, nema að Mackenzie B.iver Valley væri lagt
til þess af Canada hálfu, og Alaska af hálfu Bandaríkjanna. Og menn
verða að muna, að þó að landið sé fátækt, þá unna íbúarnir því samt og
sögu þess og bókmenntum svo innilega, að það er alveg óvíst, hvort allar
útflutnings-freistingar geti tælt þá úr landi. Því verður ekki neitað, að
íslandi fer ekki fram. Afrakstur landsins er svo lítill, að fáir geta lifað
á honum. Nú eru þeir farnir að verzla við Skotland með sauðfé, hesta,
fisk, ull, tólg, æðardún, fjaðrir, brennistein og lýsi. Er það þeirri verzl-
un að þakka, að þeim líður svo bærilega sem þeim líður nú, þó ekki megi
það heita vellíðan. Ferðamenn á sumrin hafa lika haft mikil áhrif á lands-
búa; þessir ferðamenn flytja mikla peninga inn í landið; þeir venja ís-
lendinga við samblendni við aðra óíslenzka menn, og gjöra þá með því
minna álfahólslega og draga nokkuð úr þeim íslenzka gorgeir, sem reynd-
ar er ákaflega meinlaus, en þó hefur töluvert hamlað framförum hjá ein-
um af hinum meinlausustu og menntuðustu þjóðflokkum á jörðunni.
Flestir ferðamenn fara varla Iengra en til Reykjavíkur, þaðan til
Geysis og svo heim aptur. Ferðamennirnir eru flestir enskir, og Eng-
lendingar þekkja því bezt þennau part af landinu, og dæma fólkið í öðr-