Skírnir - 01.01.1892, Qupperneq 43

Grein nm ísland.
48
vöxturinn er mikill, og undir grasinu er komin velferð íslendinga. Hyrnt
sauðfé er haft til taks, þar sem eitthvert gras er, þegar gufuskip frá
Leith kemur til að flytja burt það, sem selt verður, suður yflr sjóinn.
Smáar og vesaldarlegar kýr sjást þar líka og litlir og kafloðnir hestar.
En því er miður að þeir eru allt of fáir, eins og Shetlandshestarnir. Pleiri
ferfætt dýr hefur bóndinn ekki að selja. Mest verzlun islendinga er nti
við Skotland. Enskir veiðimenn leigja veiðina í beztu fljótum og ám ís-
lands til þess að geta setið þar við veiðar í nokkrar vikur á sumrin.
Enskir ferðamenn eru þeir gestir sem koma optast og er hezt tekið á bæ-
junum, þar sem undarlega búnar ungar stúlkur sýnast sí og æ að vera
að vefa v'aðmál á gamaldags vefstóla, handa ættingjum sínum. í augum
þessara ferðamanna er ísland — og má komast þangað á minna en viku
á góðum gufuskipum — nokkurs konar furðulegt hulduland, og mundi þá
taka það mjög sárt, að þjóðin færi úr landi".
B. Bókmenntir.
Georg Brandes. Síðast ritaði ég um J. P. Jakobssen, sem telja
má merkastan höfund þeirra, er halda fram stefnu þeirri í Danmörk, er
kennd er við Georg Brandes. í þetta sinn tek ég höfuðpaurann sjálfan
fyrir. Hann heldur bráðum Íá5 ára afmæli í minningu þess, er hann byrj-
aði fyrirlestra við háskólann í Höfn og um leið nýja stefnu í bókmenntun
Danmerkur. Tuttugu og fimm ára afmæli sem höfundur hélt hann 1891.
Þegar Brandes heldur fyrirlestur á háskólanum í Höfn, er ætið troðfullt;
hálfri klukkustundáður en hann byrjar hópast fðlkið saman fyrirutan háskóla-
dyrnar og bíður þar með elju og þolinmæði, hvernig sem viðrar. Þegar dyr-
unum er lokið upp, þá æðir mannþyrpingin inn í háskólann og upp tröppurnar
að herbergi því, sem Brandes heldur fyrirlestra í. Liggur stundum við
að fólk sé troðið undir fótum, því hver ryðst um annan þveran. Pær
kvennfólkið einkum að kenna á því. Vita menn sem er, að allir komast
ekki inn í herbergið og sumir verða að hverfa burtu. Fjöldi fólks verður
að standa og setið er á borðum og bekkjum. Eira menn illa að biða í
þrengslunum fjórðung klukkustundar. Loks kemur Brandes og á þá held-
ur óhægt með að komast upp i r'æðustólinn. Hann strýkur hendinní gegn-
um hárið og drekkur vatn áður hann byrjar. Maðurinn hefir gyðingssvip,
en augun e»u snörp og gáfuleg. Hann talar skýrt og skorinort, en þó
með hægð. Lítur svo út, sem hann tali upp úr sjer, en i rauninni hefur