Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 2
etfcigr i (fðpi, f efl(tr pef ínuib eib <tt íjorftt/ og ccfí
fífti ftamt mifill r»it?muna»mabr oera. ^ann var
pfrit mótfallínn etlum nýbreitfngum, og ft;ígbi fors
febra ftnna ftboenju I ellum fínunt þáttum. -Daitn
ear aubigr at fé, en nocfut abfjáll; íoab foo mifit
at fiarffemi ftané, at l;ann ft;rmbi ftoerfi fcr né
ebrum. #intt oar purrabúbar mabr funnan af
Seltfarnarneft, 03 nefnbiff íDnuuör. fjann oar mebs
almabr 6 vept, fyvíthitr og granníeitr, bitttt mefíi
cffátúngr og funbrgjerbarmabr f fícebum og ellu
oibtnóti, oelgáfabr, en cerit fljótfatr i bómum ffnum.
5antt f>afbt frá barnaiffu uppalifi í og f grenb oib
Xctt’faoíí/ og fiafbi par numit marga f)Iei;pis
bóma, á mebaí fioerra fá oar í;inn lafafii, «t (mntt
fprirleit fttta egitt pjób, og gaf útíenjfum aííeina
íteibrintt; f>ann ftélbt Hfa at allir útíenjfir ftbir og
bjargrcebiéoegir gicetu firap innleibfia ^éíanbi, £antt
oar mjeg benjfufíotinn f tali fínu og f óftifí mifit af
jþof, en foeitamenn áttu bágt meb at fiilja ftantt.
Um morguttinn fomu jýefóir jþrtr tnenn faman,
og rtebbttfi oib tmt ýntfa ftíuti; loftlnó bef|f fþfóös
élfc upp úr eitté tnanné ftljóbi, og mcrlti: gaman
oceri at fjá ftann 2ítmaun gamla, fem þértta býr
ttppi f fellittu.
#nunðr: Ö^ttrt 2ícmann! cr bu gal? ftantt
þeftr albrei ocrit tií. —
^ióöólfc: fprfi ftann oar ecfi baubr I;értta