Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 23

23
mamtrt umfjín. ®tt peflítr »ib»rtnfnðtivinn, fem
rtltivei gétuv lÆVt til fullé «f bófinni ðlít f)t)rtt
^rtvtií ^epviv, ðmtrttbtievt bi)v f íKinbvrtfetmt
píátft, etð í>ittiv q éfvjóffrtint funtav, og ftev nö,
rtíft ebvuofft uppffcvu enn béfimt íofrtti, fá bettv
ofrtn pfiív brtnn ftvtstiíiðð og l;<vttiv vit foobuit. ©g
oilti ðt eintoevv vepntuv og ttccvðioetinti
grtttpvfjumatv oilti frtfnn fof l;ellfffl og befírt úv
fefíum bófum í eintt bóf, foo oit bcvntuvniv ecfi
fpvftum rtt tfntt fat frtmann úv mevflum, oit befs
um bODt'fi tíntfl né peníngrt til jtef$, og vuglujfum
jiuntum meivfl enn oit fvcetumjf á jioí.
2töt’omum«ðo. ©att fegiv fú fflt, @fgí;ortto
minn! og oií eg beféoegna vátrt t;cruv <tt favfl til
fcfé bejtrt ðrtvbprfjuntrtnná f tiógvenninu, og bitjrt
þann flt fegjrt pcfur 03 ftjitrt ölírt fltfevtina, fflVflf
l<vtit fit meivrt enn of (;eilunt bunfa ðfbófum, pó ev
ómiffflnbi' <tt l;<tfa et'nboovjrt gótrt bóf oib t;entinrt,
til frtniönbuvtflv og eptivfjónav. Síitnavé fovi eg
rtt fegja pcfuv pat uppá oífí, at grtvtpvfjrtn launflv
oel óntrtfit, f)év á Iflitti, pegav mfltv fann oel tit
l;emiflr, og íeggv ftunt á í>onn; poí fó l;ún mió«
Iucfi|i q fumum ávum, fá íauttöv í;ún fcfs vífug<
ligav óniflfit; jpegör oel feHur,
6igbo. 4>iumöo. fþióöólfo, (I eimt I;íjóti),
@00 oiíjum oit íeggja orfur cptiv gflttptfju.
2lofomumrttr, Ocfuv fémuv fá famau um