Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Síða 30

og ffflrd ftjrirtÆfinu/ en peir efnugtt <tt íeggjrt
penfttgrt tií. fþetta foab &t?t?rgi tifcfa(f etné og í ■
Ænglaitöt. fþegar einftoerr uitr utabr (tnnur par
ttppá eittboat nýtt, géfr ftg fjelbi efnamanna ftam/
fem gjera féíagéjfap oib pann fem upp fann;
fat fent tií »ar ottíat framfvtcmifl/ og aHtr fcafa
ábrtta ó fprirtœfinu/ fegar búiter. íþeffí 23inafcót
og féíagéffapur á miiíi fceirra íirrfcu og élœrfcU/ á
ecfi fcoat mintifiann fátt f ffinglanös fcíémgttn,
2>ib erum at fennu ecft rtfir/ 3ðíanfcé Ixrnfcr/
en foo mifib egum oifc fi6 oelfleirffir g. f. I. at oifc
gétum íagt til ein 5 merf ó óri/ fegar einfcoerr viEÍ
fcera fíg at frcrfca ocfur um fat, fem ocfur er meft
áríbanfci, og ocfttr gétttr orfcit at miflunt notum.
fþefft mabr fceftr fama augnamifc og oifc, fcattn
oill at Pifc, at foo miílu leiti fem fféfc gétr, ecfi
ffenfcum á fcafi attnara fcjófca, fcm nú fer ófcttm
fram »ifc fcat, at fcecfíngin oep á mebal atíra
ffétta í fcof, fem fcoerrar fféttar fýflunum oifcfémttr.
Öann »iíl at lanfcit géti fclómgaff og oifc mefc fcof.
Sfú œtlar fcann at fofrta fcinna oitrtt|fu og fceffu
mantta rófcum, ófcrÆranbi búffjérn og íanfcbúnafc og
fumpart uppfenfja fjalfr eitt efca annat nptfamíígt fca»
rat lútanbi, foo oifc purfum ecfi annfcfcoert at oera átt
flt'fé, eba tína fcat faman úr ótal bófum; Snfcoat
gagnar pat, fcó fcautt prfci ttú foo fceppinn at géta .