Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 31

31
funfeit 03 upppeinft eitt et>í onnnt nptfítmliðt/
fprir ocfr? þann gétr £6 ecfi látit ocfur alía fá
at oita pat/ nema oit> þjáípum til pefé, og íegs
gjum itocfra (filbínða til, og (fulum wit> pá bera
ocfur at winna ocfr fá imi, á meban I;ann et
at þupa ftg um, og egum wifc pá fiálfir einé mif*
inn pátt f werfinu einsf 03 frnnn. öoerfi I)ann
né wifc erum einfcrrir um at framfocrma pat, eit
fegar wifc leggiumft á eitt, fá mun ocfr ucita þat
lctt, 03 oerfit fcrra gáfcann áoeyt.
©ítfar fe^ur fem peffí gamíi mafcr crtfar at
fegja ocfur, crttu at min|fa foffi, ecfi fífcr emt garníar
rifcbara fegr 03 rímur, at finnaff { í;v>erju (>úft, já,
eg (jefbi enfca fagt, ecfi fífcr en fjáíf fcarnaíirrfcomé'
fcófin, feí pegar f effi fcáf íeðsr ofé ?at uppá fcjartat
foofem eina af fieim I;ei(e3ufiu fípíbum, at oera
fcugligir í ocfar fiétt, 03 meifíari 36n fegir: ”at
fcáubinn oifc orfít fe' einé fjcrr ffaparanum, fegar fcann
gjeri oerf finnar fallanar, eitté 03 prefirinn I fióU
ttum,” pá er pat aufcfcrrt, at oifc fegar á únga
albri, egtitn at íeitafi oifc at útoega ocfr pá fiecf»
íitðu, fcm útfceimttfi til at oera góbr bónfci.
fþfóöólfc. ^ana pá! eg (iaí pá ge'fa mittit
(icrf til fegulaunantta, eg þeft fanttfie' ecfi allan
(iafcann á þoí áfcr eitn Iffttr.
2íöHomumaðr. 3>ituríiga tafar þú, ©igþoatr!
03 fannar þú, eintt mefc efcrtim, fegu peirra cr