Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 4

4
bíífur einit útiíefluniabur/ fwnb tií búfíapar fteprir;
£ab fíptbi feféoegna vera eittbuab fpíunbur n$tt
fem bnnn fœmi ineb/ ef fab Ætti ab buga nocfub.
0tgþn«tuc. CBarib píb pcfur, féíagar gób*
ir! ab pib farib ecfi einé og ©pbingarnir forbs
um, fegar fieim pófti p«b einfaíbf fem jírifiur
fénbi, pá uiíbu feir l;afa teifn og ftórmerfi. ©n
foo eg fomi n«r cfninu, pá öylff opt ýmt'sltgt
mit’ib«:gt »iö paö atgenga, fcm, foo ab fégia,
gengur f erfbir mann fram af maitni, og cr pab écfi
foo unbarligt, fem pab fpnifi í fprfia áíiti, p»t fonur*
inn fpígir £»f optafi mer blátt áfram, fem t;«mi
fá feburínn bofa fprir fér, án fefé ab Ittiya um
pab, b»0rt pab geti tefíb á móti nocfurri tngfamí
fngu eba fari betur á amtantt pátt, p»í berium
ttefir aíbrei »erib benbt tií pefó ab fnúa atbpgíí
fínu á pá teib. fWér bettur útaf peféti ( fwg
»ffan fú arna:
Xrabbiuu tafar »ib íróann ftnn: . .
fteifabu réttur, fonur minn!
aptr íróinn aitfa réb:.
aíbrcr.fá eg fab fprir mér,
eg fcst ntér nctgjafi, tjúft fabir! ab Iffjafi fér!
'jQJnunöur. #útt »ar, foei mér, gób!
0ig(j»atur. (péíbt fram taíi ffnu). ©g »it
etnúngté fÆra prjú bctmi tií pefé, p»ab toroelbt
$ab er, «b fmáéegié breptfngar á aígengum þtuts