Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 92

92
ó £ef;?um bobuut/ en fóv fó eitt fumtubððéðuelti/
cptic «& eg {tftföt tct’ið leift í>fó í>úf«bónð(t
mímtm. öreppjfjóriun uar ftflt ©bruolfi enn ea
Imfbi Vitnt; bamt tóf me'r bltbíigft, og baub me'r
ftb fitjft f |tofu; eg póbi fsab. jjamt le't ber«
me'r mat/ ftft og fmjoc og t’jet/ en fjoecfi b«ttö
í)«nn méc bcennuofn eö« Sfiffe. Öann tftfftbi
fprfi foonft oíbt á breif, loffiné oeif ffann móliitu
tií mt'n og fftgbi. ®r $ér ecf’i ftla oib mig fprir
$flb, ftb eg binbrabi pig frá ftb giptft fiig f fcitt eb
fprra, ebft fioeinrr fsab oar?
I6g. ©cfi gét eg neitab fiof ab flíft oar
mér oib fig fíó. enn nú er mér oeí oíb fiig fprír
$ab, foí fjefbir ffr ecfi þaft oit fprir mér, og
uppfpllt Junfl emínrttisjfplbu rcrfiliga, pó befbi eg
bróbum orbib Oúfsgflng^matur og foeitaroftnbrerbi,
■^teppffjóri. fþftb fielb eg fífft. ©n er
•fmb fcttt ftb $ú crtlir nú ftb far« «b giptft pig?
3íú fór ftb fara um mig; en eg Ijerbti fió
upp fmgann, og I;upflbi flb eg jfplbi foctrft fienum
einarbliga, $oí eg oifsi meb fjólfum mér «b mér
ocrri óréttur gier, ef mér prbi nú banncib öb
gipta mig, íegar eg oceri búinn ctb útoega jarb<
ncebi; eg fagbi fiol: „já, fmb ocrti ffttt."
•»ot;epp|fiórn fþab glébur mig nú einó mifíb
ftb (tcprft fiab, ciné.og mér oar pflb ógébfelbt í
(litt eb fprrft,fiof nú ertú elné efniligur, og lífligur