Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 117

117
þettí'. efni fjefi <g [tcmtig útíifiraö, cð þcð g«ti Ijlyít
gó6um og vonöttm, ffytttigttm og fitfróðum. fo|tg(rfit;
ttm og lotum, ett [xtö fem gott cr á brfl I)cim« fyá
Jicr, clffitlegi ÍCeugóaBródir! cr I«ti ft’c’ö tncó áfcttu
t(t6i, [>«í cg I)cft tcfið Ótrmi «f þc’r, og lýfir miificfið
þitttti ttmliðtut ecfi, ctt ciitF.tnIigit iitniljclðttr fciit«fi«
ficfið lifaníi ttfmaluit ttf þcr, og þittiti elffttligu cft.t;
fointtu, þut þtt Ijefir I<ttið ff<tðlig<t Ijlcyþiðómc kitðs;
ttt<titit<t otfcr, ot’fjc fyrit* nytfcmligtim fornclðcr frccðs
ttm; Ijcfir þcttc fýut fig t þot, cð þú I;cftr fotnið ffiptttt
á þtitc þcintilia Ixttttt, og eitðurlxrtt þc, ti<rði cð fiðtint
og cmtttuíirogðum og fýflunum, þot’cð cttf cmb<rtti6citnc
þinncljefir þú ðcgligc ocrið noÆrttm tímc til opinbers b<t-
ncljclðs cðc Ijúflefiurs, og cptttr upptefið góðc þúefijórtt
(Ijúfcgc) fcm clmcttt er v>citr<rft. iínfrcmcr Ijcfir þú
ftuitðcð þcnn Itfcrniemctc fcm cr I)inn fcflcufcffi og
I>eiIn<rmcfH og I)«gf<rlcfli, jc! fem mcirc ctttt cðrit
Itfifl mcnnfiits fcflcyfie flcnði og cr þiitit yitð<rlcfti; fui
Ijcfir, fcgi cg, tcfið þcttc fyrir þig mcð foo mifilli
clporuge’fiti, «ð þú « ftuttum ttmc ffcrcðir t þot
Icttgt fccm úr oðntm, tclðir rnorgum trú um cð tcfc
þcntt fcntc lifncðcrmctc upp, og fenðit* þeim þc.nit ftðcn
góðfúfligc, líteð þefsu meinc eg mcturtcrcrft þtnc, og
cðrc wiðlcitni t jcrðyrfju og jcrðcrr<rft t Icnði voru.
þcfsu crfiði I)cfðir þú ccfi gctcð cffcjicð ctt blefouncr cns
fcnnc ©uðs, I)o«ð rtfur fem þú Ijcfðir wcrið, cn fc góð
fluð gcf ofo fct<rftinc fcm betri er olíttm «uð<rfum, og
cucrtcrfomujl cllrc itytfcmrc Ijlutc; I)ún fcttnfcerir ofs
um oortt óoerðugleif, og cð ofs beri cð fcrc þcÆIct;
um pið (ðuð.
Dcrtu f<rll, clffcði tiróðir! cn þó þú þafir fleppt ollum