Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 191

59i
{ tfovegi í)afa og foo tefib mifíunt frnmferum ó
feitmr ttmum/ { fiof er tífcfnb (jeftr werib þjá
peim fró dbn ebíi, $6 eru meji bregb ab pof
fíbntt peir fettgu f)óff6í<t (18ii> og ftbatt íattbéi
ffjornin fom í fieirra eigin þenbur (1814)/ $bf á
fieim fáu drunt er fíbaneru ííbin, I;afa fieir tefib
einá mifíttnt fratnferum, eiué og á l;eiííi elb á
ttnban, má fiab, á mebal annaré, fjá af pot, ab
fálfétaían fjefir oajrib um fuflann fjárbítng á tteftts
fcu tímabifi, og fió fipfjaft fieir etttt eigí fomnir á
I;álfa leib. 3týir bjarfirÆbié oegir eru ogfoo
fntámfaman innleibbir f fefsttm leitfcum.
fþegar befétt er nú foona oarib { útlenb*
tim, !pá tnegum oib nœrri géta, ab £of fé 6eim
mtitt mibur farib bjá ofé, fem par eru meiri Itfur tií.
Slnnaré er $ab eptirteftaoerbt, ab almeitníngur
þefir attíab, á ferþoerri etfc og í férI;oerju íanfci,
ab fatr almennu fófíanir oairu orbnar foo fuíl=
fomnar, ab £ar t;rfci engu oibbirtt, en 50 árutn
par eptir f)afa menn féb, ab jþab þefbu oerib miés
ftjniitgar.
fþféöálfut;. 3f)i! já f)oab ertu ab fegja?
fetta oiéft eg ecfi; fannffé mér f)aft ffeifab í
bof; en fab oeítegfiá aíltént, ab egf;eft í;aft rétt
í poí, ab $ab oceri gott ab tnénfa áíegurnar.
2löfm. 3á eg famfpnni fiér í poí, enn
íoernig oilíttt láta fara ab íoí?