Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 49

49
ce rncir og nteir fra emti fennu gubébýrfun, og peir
fem oiíji býrfa ©ub Ijljáti pof ab ftalba
fér fent mejt frá oeraíbliðum fufTuitum.
fþareb peféar f(ba|í teíbu meintitgat' eru
foo ffabligar, bítbi ft;rir einfiafa menn, og íenb
og líbi, pá oií eg á peféu fiunbarforni íeitaft oib
ab leiba pbur fprir fjónir: bvext «ö fé ftfmt
téttt oeguc tit «ö leita (Suðstft'is; og parnotrfít
bvexniQ fiaö Itggc f ítlutan'ns cölt, «ö $efm,
fem fytgi'a fiefsum oegf, tfHeggífi «IIt «nn«ö gott,
t Utleggfngfn,
@oo ólífir ^eir oegir eru, ab íeita ©ubá
rlfié, fentgettb er um f inngáttginum, foofém*
ur feint t;mfu fem feínt fplgja fantt fem ábur
faman i ftof, «ö f efc «Itír oflf«, fjoerr uppá ftntt
máta, öýcfc’a <Suö og fi«cmeö let't« fc»«ns oelftáÆní
un«r, 2>iféunt oér nú (joprnig ©ub býrfofi rétt*
iliga, fpnbum oér nú einftoerja Ííevbómégrein, fem
i fám orbtim fénbi fiab, fiá gíetum oér meb fiefé*
«ri Íírrbómégrein rcpnt og prófab alla fiá oegi
ebr máta til «b íeita ©ubérífiá, fem í inngángs
tnutn eru nefnbir, og fannig funbib ítoerr feirra
oœri fá rétti. ©f oér ttú leitum i 3íýa 2e)fa<
mentinu, $á ftnnunt oér, ab ffiuö öýcfc«fí céttfí
lfg« meö þcefnum «nö«, eba meö ítcefnum
•Þ«un£um og cáöoönöum tffnaöf, og nú (jefum
©