Alþýðublaðið - 08.01.1960, Blaðsíða 9

IKESt
rð að
aunir
5 hafa
Þess
eftir
iakast
frum-
ieirra.
ættu-
:eikur
munu
íetan-
ísind-
yninu
öf. —
I doll-
rauða
próf-
nanns
vrinu.
Imarg
t, sem
r til-
væri
í
: kol-
m og
sem
igur-
i eftir
Tæp-
hugs-
i fram
gengu
a . . .
a með
VI.
it dálít
tg átti
kar lá
Ll Cu-
í aust-
ins 16
ulangt
' loks
enezú-
larfull
skógin
fljót-
Silegg •
furðu-
litlum
t ekki
að koma auga á neinn lend-
ingarstað á árbakkanum. —
Brátt kemur nóttin, — nið-
dimm nótt í hitavítinu.
Loks rétt áður en myrkrið
skellur á finnum við lend-
ingarstað. Þar skiptum við
hópnum í tvo hluta, annar
hópurinn á að fara meðfram
fljótinu til vinstri, en ég á
að fara með hinn flokkinn
til hægri — meðfram ár-
bakkanum. Efir um tveggja
mánaða skeið eigum við aft
ur af hittast á tilteknum
stað um 30 km. neðar við
fljótið.
FYRSTA FÓRNIN.
í fimm vikur kvöidumst
við í víti hitans án þess svo
mikið sem koma augu á eina
einustu „rauða perlu“. Við
ruddum okkur leið í gegn-
um þéttan skóginn, hita-
svækjan dró úr okkur mátt,
og kæfandi tilfinning, vegna
óravíddar dimms og þykks
skógarins ailt í kringum okk
ur, gagntók hópinn. Ei-nn
daginn lentum við í striði
við innfædda, sem réðust að
okkur með eiturörvuxn. Einn
félaga okkar féll, en við gát-
um þó loks rekið vilhmenn-
ina á flótta með byssustingj-
um.
ÖNNUR FÓRN OG SÚ
ÞRIÐJA.
Hávaxni, rauðhærði írinn
hafði vart mælt orð frá vör-
um í nokkra daga. Harin
dróst áfram með stunum og
svitastokkinn. 6 dögum síð-
ar jörðuðum við hann. — í
þetta sinn var það gulan. —
7 vikur höfðu liðið svo, að
við höfðum ekki haft erir.di
sem erfiði. Við höfðum ekki
séð eina „rauða perlu“.
Við sátum yfir miðdegis-
matnum, þegar ,,La Goya“
heimti sína fyrstu fórn. —
Sessunautur minn, rak upp
óp, nánast dýrslegt öskur.
Hann sló leifturhratt hægri
lófa á vinstra handarbak. —
Er hann lyfti hægri hend-
inni aftur var límkennt, —
rautt köngulóarhræ sýnilegt
á handarbaki hans. „La
Goya“ fyrsta „rauða perlan“
sem við komum auga á hafði
þegar krafist fórnar sinnar.
Á handarbakinu mátti og
greina örlítinn rauðan blett,
— merki „rauðu perlunn-
ar“. — Það var þegar orðið
of seint . . . Þótt við iétum
Curarina drjúpa í sárið, var
allt áragnurslaust. Samt sem
áður vomiðum \ iö, að þessi
htli rauöi bleí'cur ætti sér
íðra og meinlauöari orsök.
Hafði írimi ekki bara rifið
sig eða stungið á þyniuiu
runnar.na.
Næsta dag leit hann ekki
við matnum. Hinn næsta
þar á eftir ekkj heldur . . .
Þegar hinn þriðji dagur leið
svo, að hann snerti ekki
matarbita lá sannleikurirn
ljós fyrir. — Hann hafði
orðið „rauðu perlunni" að
bráð.
Honum hrakaði ótrúlega
fljótt. Átti það sér einkum
þá orsök, að líkami hans var
löngu lamaður orðinn og
veikur vegna langvarandi
drykkju og hóglífis. llann
dó eftir aðeins örfáa daga
. . . Eftir af honum var að-
eins beinahrúga í ósjálegum
þunnildispoka glanslausrar
húðarinnar.
ÐAUÐINN UPPSKER
RÍKULEGA.
Enda þótt við hefðum enn
ekki komði auga á neina
„rauða perlu“ í lúanda lífi,
bar einn félaganna merki
hennar þegar næsta dag. —
Johnny Parker, jötunn að
afli, maður, sem leit út fyr-
ir að geta slegið heilan tarf
til jarðar með haetanum eir.
um saman og í einu höggi,
bar merki „La Goya“ á háls
J Frásögn |
s Franz Hudetz |
inum. Við trúðum því tæp-
ast, að Johnny mundi ekki
sigrast á þessu eitri, svo
stæltur og hraustlegur sem
hann var. Hann virtist vera
sömu trúar. A. m. k. hélt
hann áfram með okkur eins
og ekkert hefði í skorist . . .
Hann hætti þó að borða.
Tveim dögum eftir þenn-
an atburð komum við lolts
að þeim stað, þar sem við 1
upphafi höfðum mælt okkur
mót við félaga okkar í hin-
um hópnum. — Á fljótsbakk
anum beið okkar aðeins
einn maður . . . Hann sagði
okkur svo frá, að einnig þeir
hefðu brotizt í gegnurn skog
inn í hita og myrkri. Eitt
kvöldið höfðu þeir ekki
fundið svefnstað, þegar nótt
in skall á. Þeir fundu þó
fljótt smárjóður og vel
hefði tekist að slá upp tjöld-
unum. Kvöldverður var sett
ur í pott yfir eld, og skömmu
síðar settust allir þreyttir og
svangir eftir erfiði dagsins
að matnum. Hann einn, sem
hér var kominn, hafði ekki
neytt þessa heita matar en
fengið sér kaldan bita úr
niðursuðudós.
Daginn eftir hafði hann
einn lyst á mat. Á sömu leið
fór næsta dag þar á eftir.
Nú fór alla að renna grun í,
hvað hafði gerzt, þeir höfðu
soðið „rauða perlu“ með í
pottinum, og eitur liennar
hafði síast út í allan matinn.
Smátt og smátt óx hatrið
í augum félaga hans, er þeir
sáu hann einan geta gætt
sér á matnum. vissu hann
einan eiga nokkra heimvon,
■— nokkra lífsvon.
Loks sá hann sér ekki
lengur fært að ferðast með
þeim, hann óttaðist um af-
drif sín í návist þeirra. Þá
flýði hann út í frumskóginn
— og komst við illan leik
að mótstað okkar.
12 RAUÐAR PERLUR.
Við bárum nú saman ráð
okkar um, hvað gera skyldi.
Við urðum loks allir ásátt-
ir um, að við yrðum að
finna þetta dýr, sem þegar
hafði krafizt svo mikilla
fórna úr okkar litla lióp. —
Við slógum því föstu að.
fleiri en ein „perla“ hlyti að
hafa dottið í pottinn og
fleiri en ein hlyti að vera í
.þessu umhverfi.
Er við eftir. fjórar vikur
komum tii þess staðar, þar
sem ,rauða perlan“ haföi
hremmt félága okkar höfð-
um við þegar níu perlur en
heldur ekki meir, þótt við
héldurn leit okkar enn á-
fram í fjórtán daga.
Johnny, sem hafðj verið
okkar fremstur í flokki, var
nú farinn að missa mátt og
þrek. Hann fann samt fjór-
. ar „perlur“ til viðbótar nið-
ur við Catatumbo-fljót. —
Þær voru flutar til Medellin
í hendur M. prófessors, —
en úti var líka um líf Jolxnn
ysv
í kvöldhúminu heyrðust
þrjú skot. Johnny lá í tjaldi
sínu með gegnumskotið höf
uð. Bardaginn milli dvergs-
ins og risans var á enda. —
„Rauða perlan“ var þegar
öllu var á botninn hvolft sá
sterkari.
VZ7-
Copyrighl P. L B. Box 6 CopenhogM
Æ, hvað ég er mikill rati, elskan mín. Heldurðu
ekki4 að ég hafi gleymt hringjunum.
Silfurtunglið
Vanur matsveinn óskast strax.
SILFURTUNGLIÐ
Sími 19-611.
Blikksmiðir
eða menn vanir blikksmíði óskast.
BREIÐFJÖRÐS
blikksmiðja og tinhúðun.
Sigtúni 7 — Sími 35000
Eðnó
Iðnó
verða í Iðnó kl. 9 í kvöld. —
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 4 e. h. í Iðnó.
Sími 13-191. — Einnig í skrifstofu félagsinS
frá kl. 10—6. — Sími 11-915.
Skemmtinefnd - i
Sjómannafélags Reykjavíkur.
frá pósf- og símamálasfióminni
Fyrirtæki og einstaklingar, sem eiga reikninga
viðkomandi árinu 1959 á póst og síma, éru hér
með beðnir að framvísa þeim eigi síðar en 14.
janúar 1960.
Reykjavík, 7. janúar 1960.
Ungur maður - Framiíðarsfarf.
Stórt iðnfyrirtæki óskar að ráða ungan, reglusaman
mann til skrifstofustarfa, nú þegar eða síðar,
eftir samkomulagi. Verzlunar&kóla- eða hlið-
stæð menntun nauðsynleg. Umsókn, er greini
aldur, menntun og fyrri störf> ásamt meðmæl-
um, ef til eru, merkt „Framtíðarstarf —
sendist afgreiðslu blaðsins fyrir þriðjudags-
kvöld 12. jan.
9 --------------------------------—------------------
AlþýðublaðiijSS — 8. janúar 1960