Alþýðublaðið - 20.01.1960, Síða 2

££Dmmnmm>
Ctgefandi: Aiþýðuflokkurinn. — Frarakvæmdastjóri: Ingólfur Kristjánsson.
— Ritstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúi
ritstjórnar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Bjcvrgvin Guðmundsson.
— Símar: 14 900 — 14 901 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími 14 906 — Að-
seíur: Aiþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgata 8—10. —
Áskriftargjald: kr. 35,00 á mánuði.
Parísarfundirnir
UM eitt hljóta allir hugsandi íslendingar að
vera sammála: Það er þjóðinni lífsnauðsyn að varð
veita alla markaði sína, og þeir markaðir þurfa að
vera dreifðir sem víðast til öryggis.
1 vikunni, sem leið, sótti Gylfi Þ. Gíslasson við
skiptamálaráðherra fundi um efnahagsmál í Par-
ís ,þar sem saman voru komnir æðstu ráðamenn
þeirra mála frá 20 ríkjum. Eru þau öll í vestan- og
sunnanverðri Evrópu og Norður-Ameríku.
Þessi ríki hafa hin síðustu ár keypt aí íslend-
ingum 60—70% af öl'lum útflutningi þjóðarinnar,
en keyptu áður fyrr nálega alla útflutningsvöruna.
Þetta eru þær iðnaðarþjóðir heims, sem eru íslend-
ingum skyldastar og tengdastar. Væri innflutning-
ur hér á landi frjáls, mundi yfirgnæfandi meiri-
hluti hans vafalaust koma frá þessum iöndum.
Nú hefur það gerzt, að þessar tuttugu þjóðir
hafa skipzt í fjóra hópa. Tveír þeirra eru hin marg
■ ræddu tollabandalög Evrópu, sem kölluð eru „Hin
ir innri sex“ og „Hinir ytri sjö“. Þriðji hópurinn
cru fimm ríki, sem standa utan þessara samtaka,
írland, Spánn, Grikkland og Tyrkland, og í f jórða
lagi eru SuðurAmeríkuríkin, Kanada og Bandarík-
in.
• •. . „Hinir innri sex“ stefna að því >að gerast ná-
tengd ríkj asamsteypa og ef til vill bandaríki síðar
meir. Þeir hafa sameiginlegan tollmúr, sem getur
reynzt íslendingum erfiður. „Hinir ytri sjö“ stefna
ekki að slíku sameiningarmarki og hafa ekki sam-
eiginlegan tollmúr, en virðast ætla að gera sérstakt
samkomulag um sölu á fiskafurðum, sem skipta ís
lendinga mjög miklu máli.
Landfræðileg afstaða, einhæf framleiðsla,
sögu'leg þróun og fleiri ástæður skapa íslendingum
sérstöðu í þessum málum. Þess ber að vænta, að
hinar vestrænu þjóðir sýni fullan skilning á
þeirri sérstöðu, og geri íslendingum kleift að taka
þátt í þróun viðskiptamálanna og boli þeim ekki
burt af markaði, er tekið hefur við 60—70% út-
flutnings þeirra.
Hér er um mikið alvörumál fyrir íslendinga
áð ræða. Það var því sízt of fast að orði kveðið, er
Gylfi Þ. Gíslason sagði í útvarpsávarpi sínu, að
þjóðin yrði að gefa þróun þessara mála vandlega
gaum. j
Nyir áskrifendur
að Alþýðublaðinu fá
iélabiati SunnudagsbialSsins
ókeypis fyrst um sinn.
Áskriftarsími Alþýðublaðsins er 14-900.
£ 1960 — 4*MÖubJað$.
um hagað þannig, að fyllsta
tillit verði tékið til hins vax-
andi útvegs smábátanna og
aðstaða þeirra gerð stórum
betri en nú er.
að afli þeirra skipa, sem gerð
eru út frá Hafnarfirði verði
unninn í bænum og gernýtt-
ur þannig, að enginn fiskur
verði fluttur öðruvísi á er-
lendan markað en sem full-
FUNDUR var haldinn í Verka- ingu bólverksins á milli' haf- unnin vara. Telur fundurinn
mannafélaginu Hiíf í Hafnar- - skipabryggjanna, og það gert siglingar togaranna með afla
firði, fimmtudaginn 14. janúai* það stórt, að þar sé hægt að sj,nn 0g afia annarra skipa á
s. 1., þar sem rædd voru at- afreiða nokkra togara og flutn erlenda markaði, eins og nú- á
vinnumál og fleiri hagsmuna- ingaskip í einu, svo að verði s£r sfag> skemmdarstarf við
mál verkamanna. þar fyrirkomið fullkomnum atvinnulífið.
Á fundinn hafði verið boðið lestunar- og losunartækjum,
bæjárstjóranum £ Hafnarfirði, sem auðveldi og flýti lestun 5>ess vegna mótmælir fundur-
Stefáni Gunnlaugssyni, og bæj- og losun skips. inn nú, eins <% fundir V.m.f.
arráðsmönnunum Kristni Gunn aS tafarlaust verði byrjað á að Hlífar hafa oft áður gert, sigl-
arssyni, Páli Daníelssyni og bæta skilyrði fyrir vélbáta- ingu togaranna með afla sinn
Kristjáni Andréssyni. Állif þess flotann með byggingu báta- á erlenda markaði.
ir menn tóku til máls á fundin- hafnar, bátabryggjum, svo og Skorár fundurinn á útgerðar-
um og fluttu greinargóðar ræð- vönduðum verbúðum. t þessu menn og Ríkisstjórn að stöðva
ur. Ásamt Þeim töluðu ýmsir sambandi verði framkvæmd- þegar slíka óhæfu.
félagsm'enn Og gestir.
Eftirfarándi tillögur voru
samþykktar:
Fundur, haldinn í' Verka-
mannafélaginu Hlíf, fimmtud.
14. jan. 1960, lítur svo á, að
eðlileg þróun atvinnulífsins í
Hafnarfirði byggist öðru frem-
ur á bættum skilyrðum til út-
gerðar, aukningu útgerðarinnar
og nýtingu sjávarafurða. TVEIR togarar seldu afla 125.4 lestir fyrir 9,115 stpd.
Því telur fundurinn nauðsyn- sinn £ Bretlandi í gær og einn Surprise seldi afla sinn í
legt: í V-Þýzkalandi. Togararnir Cuxhaven, 110 lestir fyrir 22,-
að hafist verði handa og lokið voru með lítinn aflá, eins og 000 mörk.
yið byggingu hafnargarðanna að undanförnu yfirleitt, en Askur seldi sl. föstudag í
í það horf, sem taiið er nauð- sæmiilegt verð fékkst. Bremerhaven 143 lestir af
synlegt til öryggis skipastóls- Karlsefni seldi í Grimsby fiski fyrir 108.800 mörk og
ins- 140,6 lestir fyrir 10.523 stpd. 39 lestir af hraðfrystri síld
að áfram verði haldið við bygg- H'válfell seldi einnig í Grimsby fyrir 25 100 mörk.
Togararnir fá
sæmilegt verb
Hlíf andvíg
H a n n es
á h o r n i n u
■jíf Erfiðleikar ráðvilltra-
einstaklingá.
Fréttir óg blaða-
mennska.
Ótti við blaðamenn.
Þögn um ákveðin mál-
efni.
MENN deila oft um það hvern
ig blaffamennska eigi að véra.
Hvenær á að segja fréttir? —
Hvaða fréttir á að leggja áherzlu
á? Hvernig á aff segja fréttir? —
Ég hef alltaf fylgt þeirri stefnu
aff dyrfska eigi að vera í blaffa-
mennsku, hreinskilni og hug-
rekki. Ég vil láta almennings-
heill ráða mati á fréttaflutningi
og manngreinarálit á aldrei að
koma til greina.
EN UND3R vissum kringum-
stæðum eiga blaðamen að
staldra við, hugsa mál sín gaum-
gæfilega og fara varlega. Þetta
viðfangsefnj mætir blaðamann-
inum þegar um það er aö ræða
að frásögn hans geti valdið slysi
og vandræðum. —- Þegar þetta
ber við á blaðamaðurinvt að
stmga pennanura aftur í vasa
sinn og hafast ekki að. Þögnin
er þá bezt, jafnvel þó að blað
hans missi af frétt.
ÉG SKAL taka dæmi; Nýlega
birtist tilkynning frá lögreglunni
í útvarpinu, og vakti hún for-
vitni. Bílstjórinn, sem hafði tek-
ið tvær ungar stúlkur upp í bíl'
sinn á Vatnsendahæð og flutt
þær til bæjarins var beðinn að
hafa tal af lögreglunni. Aö sjálf-
sögðu var ekkert óeðlilegt við
það, þó að blaðamönnum léki
forvitni á að fá að vita, hvað
hér væri á seyði — og að þeir
spyrðust fyrir um þetta hjá lög-
reglunni. Þegar þeir höfðu feng
ið að vita hvernig málinu var
háttað, áttu þeir að stinga penn-
anum í vasann og hafast ekkj að.
HVERS VEGNA? Hér var um
stúlkur að ræða, sem höfðu
verið um stund á dvalarheimili.
Það á að ríkja þögn um slík
heimili, ekki vegna heimilanna
sjálfra út af fyrir sig heldur
vegna þeirra, sem dvelja þar. —
Öllum er kunnugt um það, að
það getur borið við að barn eða
unglingur eigi í svo miklum erf-
iðleikum andlega — og raunar
líka líkamlegum erfiðleikum um
skeið, að nauðsynlegt og óhjá-
kvæmilegt sé að láta þá breyta
um umhverfi um sinn
I
ÞESSÍR erfiðleikar unglings- '
ins og heimilis þeirra geta stað-
ið £ eitt ár eða tvö, jafnvel ekki
svo langan tíma. Dvöl á upp-
tökuheimili er ákaflega við-
kvæm, svo viðkvæm að um opna
kviku er að ræða. Þess vegna
á dvölin að vera ósnertanleg, —
einstaklingurinn á að fá að vera
í algerum friði. Ef til viil er
harin laus við erfiðleika sína eft
ir tiitöluiega stuttan tíma — og
mætir þeim aidrei .ramar.
'■ '1*
EN.EF HANN er stimplaður.
Ef auglýst er dvöl hans á einxi
eða annan hátt, þá er voðinn
vís. Þá getur svo farið, að hann
bíði þess aldrei btæur að hafa
Komist undii annarrá stjórn —
vegna erfiðleika sinna. — Ég
veit að því vill enginn valda. —
Þess vegna a að ríkja þögn um
slíka dvöl. Ég skil kvenlögregl-
una — og ég skil forstöðukonu
upptöliuheimilis, sem bað um
hjálp vegna þess a5 iiún óttaðist
blaðamenn — og myndatöku-
mann.
—- 'i
HÉR ER um mjög alvarlegt
og viðkvæmt samfélagslegt
vandamál að ræða. — Blaða-
mennska heíur breytzt allmjög
á síðustu árum. Ef til vill er
hún þó enn á gengjuskeiði. Frétt
getur stundum vaidið slysum,
en slysin eigum við að forðast
af öllum mætti — við eigum að
gera allt til að afstýra því að
slys hendi umkomulausa og
sundum ráðvillta eintsaklinga.
Hannes á liorninú. 1