Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Page 3

náttúrufræftingar, fóm sumai' þetta um Vestfirðínga-
fjórðúng.
Ár 1841 var talið eitt með lielztu góðárum
landsins. Tvo Iiina fyrstu máimðina, og Iiinn ní-
nnda og tíunda, voru lángvinn og sífeld staðviðri;
hagar yoru alltaf nsegilegir, og sumstaðar gekk
sauðfe sjálfala úti.i Grasár varð gott, [iví tún og
harðvelli spruttu vel, nýtíng sæniileg. Sjáfarafli í
meðallagi, vetrarlilutir undir Snæfellsjökli 4 Iiund-
ruð og þaðan af minni, allt að 2'liuudr.; vorlilutir í
Dritvík tvö liundr. og minui, en að sínu leyti lakari
í hinum verstöðunum vestra.
Ár 18 42 voru umhleypingar miklir; þá var
vetur fiíður og snjóalitill; sunnanáttir lángvinnar,
veður ókyrr og úrfelli inikil. Svo voru hægviðri
sjaldgæf, að hina [irjá seinustu mánuðina komu ekki
nema fjórir logndagar, hinn 2oja Okt., 7da, 28da og
29da Des. Grasár varð í góðu íneðállagi, og var
sumstaðar tekið til sláttar um sólstöður, en nýtíng
hág. á ölluni fieim aíla, er fiurkast fiurfti, fyrir vot-
viðra sakir. Hlutir undir Jökli tvö hundr. og fiað -
an af minni; í Dritvík líkir og árið áður, en vestur
á Sveitum1 2 aílaðist. steinbítur vel.
Ár 184 3 var gott nieðalár. Fyrstu tvo mán-
uði ársins var vetrarfar hart og hagleysur; konmfia
liagar upp, nema í Strandasýslu, fiar var liarðara,
og leingi vetrar liafís fyrir landi. Vorið var jafn-
1) T>;ið telst til ;írg;*'7.ku einkennis ;ir Jietta, að vctiirganialt
fe skarst viða hér vestra nieð fjórdúngi niörs.
2) Jiað seni liér og víða kallast ”vestnr á Sveitnm „ "vestra,
”vestur-verstöðiir o.s. fr., ern sérílagi veiðistöðnr þessar: Itreiða-
vik. Tirnnnar og Látnr; en gagngjört nefnast svo vesturfirðir
allirinilli Breiflafjarðar og Isafjarðardjiijis. Frá allalirögðiini við
Isafjarðardjúp fiessi árin verðtir ekki greinílega skýrt, f>'i niá
fnllyrða, að jjar lielir að ölltim jalnadi ati;i7,t vel.