Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Blaðsíða 30

við væn og vöndnfi lijii, fiíir sem fian eru helzta
stoft og stólpi hæiKlastettarinnar. I)æmi finnast til
fiess, að vinnuhjú hafi reynt til að hrjótast úr Iijúa-
stéttinni til að geta átt með sig sjálf, annaöhvort
opinherlega, efta j>á i yfirliylmingn sjálfra hændanna,
og liafi hvorugt tekizt, hafa fiau ráftift sig með afar-
kostum; en J>að kalla eg svo, jiegar húsbómlinn, ef
liann hefir ekki efni á, aö gjalda hin liáu vinnuhjúa-
laun í úthornum eyri, veröur aö láta af hendi Iilut
vinnumannsins frá sjó upp í kaupiö; öllu heldur má
f)ó telja f>að afarkost, f>egar hjúin eiga töluveröar
sauðkindur í ásauöarlitlu búi, eru og dæmi- til fiess
ástinidum, að fiau heya fyri fénaði fiessum i slægju-
landi húsbóndans, gánga til fiess úr vinnu lians og
nota ástundum sunnudaginn lika til vinnu fiessarar,
fer j)á svo að lokunuin, að búsmali viimulijúa verö-
ur ekki minni en sjálfs hóndans. ;f>aö losar og um
vinnuhjú, fiegar fieiin bætast hörn, sem ekki kann
örgrant að vera, fiyk jast fiau fiá sjálfsögö inní lausa-
mennsku stéttina, }>vi jarönæöi eru sjaldnast á boð-
stólum, sizt handa félitlum vinnuhjúum,' enda fiykir
bændum litill ami i að missa f>au, úr þvi f>au eru
oröin halalaung. fx’i nú margir Iireppstjórar vilji
koma betri reglu á', f)á er viljinn tómur ekki ein-
lilítur, þvi bæði vantar f>á opt sjálfa kjark og at-
orku, fylgi og samheldi sveitarinanna inuhyröís, og
samtök sveitanna, sem opt liggja í deilum útaf ýms-
um sveitarmálefnum; sýslumennirnir sumir verða
einsog örþreyttir, og- þó. þeir liafi bezta vilja, sýnir
reynslan, hversu óhappalega þeim tekst aö bæla allt
þvíumlíkt niður i víölenduin héröðum og strjálbygð-
um, þar sem þeir konia ekki nema einusinni á ári.
j>aö væri því ekki um skör fram, þó gaumur væri
gefinn aö hjúastétt, tómthúsveru og lausamennsku,