Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Blaðsíða 6

6
allt var talið í lamlimi, að boði konúngs, 2an Nóv.
mán. Áður hafði {>að verið talið í sama mund 1840.
Ár 1846, vetrarfar liið bezta, mjúkviðri,
snjóleysur og frostalítið veturiim út. jaegar voraði,
varð veðrátta ókyrr, vimlasöm, og- næstum sífeld
votviðri f'ram í Septemberinánuð, |i;i kom blíðuv og
góðviðrasamur kafli til þess í Okt. mánuði. Eptir
það komu aptur vindar og votviðri, optast frostalít-
ið; lagði |)ó snjó til fjalla i Okt. mán., sem leysti
upp aptur í Nóv. mán., og til fiessa tíina fiefir ald-
rei fest snjó í bygð, svo aö sauðfenaðúr. og jiað
lömb, liafa geingiö, það af er vetrarins, sjálfala úti
í mörgum sveitum. Grasár var gott, og {)ó að sótt
sú, er siðar skal getið, linekti mjög lieyvinnu, urðu
lieyin samt að vöxtunum tii ekki {)eim mun venju
minni, einsog þau á iiinn bóginn bröktust frábær-
lega og skemdust bæði liirt og óiiirt af síl'eldum
rigníngum, urðu menn því að ióga venju frainar fén-
aði sínum, einkum iömbum. Nýtíng á-öllum eldivið
og sjáfarafla varð og liin lakasta, en blutahæð varð
mikil, 7 hundr. til fjögra undir Jökli; liálft fjóröa
og þaðan af' rninni í Dritvík. 1 vestur verstöðunum
aflaðist miður en undanfarin ár.
Ekki sluppu menn bjá sjúkleika þetta árið held-
nrenbin að undanförnu. Komnúsótt í landið, seni
Islendíngar hafa ekki liaft rnikið af að segja áður.1
I vor er var læddist með Dönum, er komu í Hafnarfjörð,
inn í landtð sótt sú, er Dílasótt (Misiíngar) nefn-
1) Árift 1044 gekk Dilasólt (Mislíngar) nm allt laml, kom
luin út liingað með Eyra'rbakka skipi og varð mörgum að fjör-
lesti. j)ó cr i árliókum lamlsins ekki getið liennar fvrr en
taksóttiri gekk 1791, er flullist liíngail ineð Stykkisliólmsskipi.
1797 — 98 gekk sótt, sem kom út iiíngað med Vestmanneya
skipi, nefndii sumir kana Dílasólt, stimir Flekkusótl. Sjá Ept-
irmæli átjándii aldar.