Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 7

ist, lnigftu menn hana í fyrstu kvef'sótt vera og gáí'u
litiim gaum að; eu brátt tók liún að geisa um Álpta-
nes, og sífian smámsaman um allt land; á Vestfirði
liom liún meó skólapiltum í Júní inán., og var svo
skæb, að liún lilífði eingum íiianni, lagðist fólk svo
gjörsainlega, að ínargir voru jieir hæir, jiarerhvorki
varð gegnt lieyvinnu ne öðrum atvimnivegum í tvær
eða jirjár vikur, og sulustaðar kvað svo mikið að
sóttveiki nianiia, áð um tíma varð hvorki búsinali
liirtur ne sjúklíngiim aðhjúkrað. Mannclaiiði varð
misjafn í sveituin, dóu 5 eður 6 af 101) í sumúm
jieirra, en mjög fáir í nokkrum.t Sýki jiessi hafði
i för með ser inargháttaðar meinsemdir: augnveiki,
svo margir urðu þvínær blindir um tíma, lilustarverk,
liálsbólgu, ógurlegan höfuðverk, brjóstjireyngsli,
blinda gylliniæð, o. s. fr. Ofan á allt jietta bætt-
ist síðau óviðráðanleg niðurgángssótt með uppjtenili-
íngi, höfuðverkjum og uppsölu, hefir hún orðið lángt-
um fleirum að liana en Dílasóttin sjálf; gamalmenni,
en jió einkum úngbörn, hafa hrunið niður. Loks-
ins heíir geingið í llestum sveifum lier vestra —
einsog að sögn fyrir sunnan og norðan — einskon-
ar kvefsótt og landfarsótt með höfuðverki og magn-
leysi, nefna læknar hana: „Catarrhalsk Ty-
phus - Feber“
2. SKIPSKAÐAR í VESTFIRÐÍNGAF.ÍÓliÐILNCI.
Fjórði árgángur Klausturpóstsins á bls. 102 tel-
ur jiað standa á saina, hvort einstakur maður ferst
1) Dilasóttin geisaði í sama mniul yfir Færeyar og Inin gekk
liér í laiuli, var iuin þar svo næm, að af 800 manns, sem eru í
Jiórshöfn, lögðnst 700 á ^liilliun tima, og margir lélnst í Júní
mán. Hafði |>a sólt jressi ekki komið í Fæfeyar frá jn í árið
1781. Sjú líerl. Tíð. IS’r. 110.'