Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Síða 13

13
skorti á viimufólki, fiarseni niargir bæmlur, enn fiótt
ífölskylóunienn seu, verfta ojit einsamlir aft gegna
öllúin búnafiar og lieimilis störfum, fiareft vinnulijú-
in fást ekki eins og áftur var, fækkar fió ekki fólk-
ift aii öllu samtölilu, fiaraftauki eru f>au svo mikl-
um nnm kostavandari en áður, aft fátækir bændur
og frumbylíngar orka ekki aö lialda fiau, en neyð-
ast beld-ur til að taka kaujiafólk uni sláttinn, sem
ekkert vinnur fyrir búmanninn aö jaröarræktinjii,
neiiia f>aö sem béyvinnunni kemur viö. Jaö telja
m'i suniir til endurbótar í búnaÖarliáttum ber um
slóöir, aö bjargarstofn bænda sé jafnari en áöur; á
liiim bóginn eru auösæblamenn miklu færri en fyrr,
fieir er nokkrar afgángsleifar og efnaforöa bafa í búum
síiium, og fiessvegna svo fáir, sem lilaujiiö geti
uiidir bagga, fiegar í raunirnar rekur. jiaö má og,
ef til vill, freinur telja bót á búnaöinum, aö bændur
i sunium sveitum liafna m'i sjáltir sjóróörum aö vor-
inu, en lialda kyrru fyrir lieinia, gæta búfénaðar,
jaröræktar og garöyrkju; niundu eingi missmíöi á
veröa, fiótt seni flestir, sem lángt eru frá verstöðum
og vel í sveit konmir, tækju ujiji háttsemi fiessa,
f»ví jaröarræktin má einskis í niissa. Nokkrir ætla'
sem kummgir eru landslagi fyrir vestan land, fiar
sem viöa er lítiö undirlendi, en liá og brjóstrug fjöll
og frá fieim brattar skriöubliðar í sjó niður, aö fiar
megi liafa fiau jaröarnot, er bæti lilutarmissi frá sjö,
f»ví æriö fiart sveitabóndinn fram aö leggja af bú-
smala sínum fil skreiöarkaujia fyrir lieimiliÖ á ári
bverju,, fiar sem einginn er afli frá sjó. Eii fió aö
landkostir séu ekki eins miklir á Yestfjörftum og
annarstaÖar ujiji til sveita, f>á niundi inega liafa fiar
til muna fleiri bi'ifénaö, en nú er. Svo er ogannaö,
aö verlilutir í ýmsum verstööum veröa ojit ei ineiri
og stiindimi ei nær fiví svo miklir, aö fieir svari út-