Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Side 17

17
lilut í aílai:uiii; en iuglabjörgin eni f>ai' í elgn og
tunráöUin einstakra maima i. Allvíða, lielzt um Breiða-
fjörð, eru liagræði að fuglatekju, einkuin lunda
kofu, fió iiúii tálini heyönnum manna initt um fiann
tíma, er þeim ber að gegna. Já iná geta æðar-
varpsins eigi síður en annars, sem talið hefir ver-
ið; styðja hlunnintli fiessi mjög að bjargræði manna
og búfiörfum, einkum í nokkur undanfarin ár. Eing-
in svsla í fjórðúngi fiessum fer að öllu leyti var-
liluta afæðarvarpi, f)ó er fiví misskipt, og eru Barða-
strandar- og Dala-sýsliir drjúgastar. Ætla má fiað,
að þessi arðsama bjargræðisgrein gæti að mun firó-
azt, fremur en komið er, væri meiri greind, samtök
ogítarlegri tijraunir viöhaföar. J>að er og þraut, live
mikill niunur er gjörður á gæðum og verði hins is-
lenzka dúns og hins grænlenzka, mun það ekki að
öllu leyti vera aö kenna vanlnrðíng vorri og lireins-
un á dúninum, heldur landslagi og ýmsu öðru, er
vart verður gjört við.
Jað tel og nú seinast, er að ætlan minni ætti
að teljast eittlivert bið helzta til aðstoðar bjargræðj
maniia, en það er garöyrkjan. J>ví er miður, að
mjög hafa menn geingið í tvær sveitir um nytsemi,
liennar, og- mun eiiiginn efi á, að þeir liafi verið marg-
ir, er virtu liana vettugi, en liinir fáír er beldu lienni
fram. jieir Björn prófastur Haldórsson og Eggert
Iögmaður Olafs.son sýndu Vestfirðingum að vísu fram
á gæði beiinar og not með ritum sinum, og fjölda
margir eptir þá; - en allt, uin það mun ekki verða á
móti því borið, að garðyrkjan bafi næsta seinfær orð-
einsos líöku/.t lielir við Dr;in2;ey. Siá Lnerdóinslista ielagsrít
3 B. bts. 216 — ‘2'29,
1) iSkylt er a5 getið sé góðvíldar þeíriar, er lióndi sá, er nú
l)ýr á Láfrnm vestra, hefir sýnt VermÖflnum nieð því, að leyfa
þeim ii'erð í fuglahjargið fyrir Iltið eður ekkert endurgjald.
2) Sjá Árm. á Aiþ. 3. árg. 22—116
2