Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 29

•29
gálu srnej gt sér inn á einhveijn íiskiskútuna, og var
j»á ekki unitalsniál, aö jieir væru sjálfra sinna liinn
tima ársins. Ef jreir, sem þiijubátana eiga, ogbænd
ur væru samtaka, og syntlu liverr öörurn sanngirni,
muntli bægt veita, aö lialtla fiskiskútunum úti, án
jiessara tómtliúss eöa lausamanna, eiiningis aö for-
mennirnir væru undanskildir. ^þetta sannar bezt
dæmi bæntla jieirra á Vestljöröuni, er liafa jiiljubáta
fyrir landi; veitir jieini jivíhægra, j>ar sein tveir opt-
ast eiga jnljuskipiö saman, að balda svo marga vinnu-
menn, aö jieir landbúnaöinum bagalaust geti stuntl-
aö útveg jienna; geta má og kaupmannsins Jorleifs
Jónssonar á Bildudal, sem eingaungu notar vinnu-
menn sína og annara fyrir liáseta á skútur sínar, enda
eru bændur margir bverjir jiar í nántl svo miklir
öreigar, aö jieir sökuni fátæktar og féleysis veröa
aö ljá kaupmauni jiessum vinnumenn sina á fiski-
skip lians, bæöi til aö geta borgaö áfallitar kaup-
staöar skuldir, og feingiö bjargræöi fyri Iieimili sín.
Ekki veröur móti jiví borið, aö jiai'sem sjómenn (ji. e.
tómtbúsmenn) jiessir liafa komizt niöur, befir vinnu-
bjúabaldiö oröiö bændum lángöröugast, liefir jafnvel
keimiirinn jiaraf dreifzt út um nálægar sveitir og'liér-
öö. Leingi liefir mátt lieyra jiaö á vinnulijúum, að
jieir séu sælastir, sem í sjálfræöi Ufa, og bafa jivi
veriö aö sækjast eptir kjörum tómtbúss - og lausa-
manna, jió dæmi séu til, aö jieir á stundum Iiafi á
stuttum tima mestu öreigar og sveitarmatur oröiö;
en ekki má jivi neita, aö niiniia ber á jiessu nú um
stundir, en áöur var, og má með sanni segja, aö
mörg bjú vinni húsbændum sinum með trú og dygö,
j»ó jafnan loði við, að jieim jiy ki á frjálsræöi bresta;
enda liafa nú vin'nulijúalaunin snmstaöar æriö jiró-
azt, við jiaö sem jiau voru áður, svo sem fyri manns-
aldri, og má mikiö á milli bera, jiví vandgjört er