Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Blaðsíða 36

36
02; "iilf siM'erM, {>egar |irestar gánga á iindan öðruni
ineð góðu (‘[itirilæmi og vöiuliiðu framferði, enda ætla
eg, að inikill munur se á liáttsemi vestfirzkra presta
nú, eða áður var, jiegar nokkrir jieirra letu nokkra
stórbokka hafa sig fyri grj'ótpála innan urn sóknir-
nar, og létu bág kjör og fátækt sína {>rýsta ser til
{>ess, er miður skyhli, fyrir einlivern málsveröinn
eða hylli uppivöðslumanna; að eg nú ekki tali um
ofdrykkju, sem prestar jafnvel öðrum fremur lcidd-
ust inní, sökum þess að |>eir urftu svo opt aft ferft-
ast heimanað um sóknir sinar, og voru {>á ei ósjald-
an votir og kaldir, svángir og klæftlitlir. Enn {>á
eru kjör nokkurra presta ei betri en svo, aft vart
eiga {>eir íveruföt, stétt siuni fullsæinandi, þó suin-
ir [>eirra vinni baki brotnu liverja stund, er Jieir fá
afgángs frá embættisstörfum sínum; múndu {>et,ta
svo miklar öfgar [>ykja í öftrum löndum, að til lítils
góös væri ætlað af andlegu stettinni, þegar bún ætti
vift þvílík bágindi að búa.1 Yífta liafa prestar þeytt
frá sér víneitursllöskunni, og þeir fáu, sem eptir eiga
aft gjöra þaft, munu brátt fylgja dæmi hinna; því
þeir liljóta óftar að sjá, aö ei má vift svo búið standa,
ef þeir eiga ekki að veröa liallokar fyrir bræftrinn
sinum, vanvirfta heiftarlega stétt, en sökkva sjálfum
sér og vandamönnum í vesæld og volæfti. Presta-
setrin vestra eru mörg orftin reisuleg aft búsum, eu
bújörftum er misjafnlega aftdugaft, surnuin vel og
sumiim miftur, seni lætur mjög aft likindum, þegar
1) paft lætur aft líkindiim, sem satt sé, aö |irestalaunin í
ftioregi sé meft þeim miiiiii, er viftgángast á ftíoiöiirlömlnni.
INiirftmeiiii settn nefnft 13da ilag Nóvemlierinán. 1813 tit aft á-
kvefta og jafna tekjnr presta sinna; og lank liiin starl'a
þessmn í Maímánnfti 1816, og tók til, aft einginn preslur í Kor-
egi skyldi ininna til lanna liafa, en 100 spesimlali, og prófastnr
þaraftanki 100 spesindali, en vera skyldur aft lialda aftsloftar-
prest.