Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Síða 47

fer úr sveit, beiðast vkmsburðar af hiisbónda sinum
nm dagfar sitt og heg&an, me&an hann par dvaldi að
heimilisfdngi, og að einginn megi taka hjú i vist, nema
pað hafi slikt vitnisburðar skilriki. jícssii mætti haga
á fianu liátt, er tilskipnnin, sein geiin var fyrirDan-
inörku 5. dag Sept. inán. 1832, ákveður: aö lögboð-
ift væri, aft sérlivert lijú skyldi eiga vitnisburftar-
bók, er í skyldi rita vitnisburði þess, og skyldu
sektir viftliggja, ef fiaft glatafti benni. Mundi bús-
bænftum verfta í fies.su liinn mesti fiarfi til aft fiekk-
ja kost og löst á lijúum fieim’, er fieir til sín réðu;
fivi margir mundu verfta svo lireinlyndir, aft gefa
rétta og sanna vitnisburfti; bjúin mundu bvetjast vift
fiaft til aft vanda liegftan sína, gæta betur skyldna
sinna, og gjöra búsbændum sínuin síftur lágt und-
ir liöffti; f>ar bjámundi ósiftur sá aftakast, sein nú er
alltíftur, aft bjú lilaupa úr einu prestakalli í annaft,
án fiess aft kveftja prest sinn, efta biftja um vitnis-
burð bans, fyrren, ef til vill, meft skilaboftum, eptir
aft fiau eru burtufarin fyrir liálfu eða beilu missiri,
eftur fiá leingri tíma.
2. Ilygg eg aft jarðir mundu verfta betur setn-
ar, og dugnaftur í búnaðarbáttum ellast, vœru bænd-
ur peir að minnstu kosti, er tíður roru vinnumenn,
skyldaðir til, að ftí vitnisburð landsdrottna sinna,
pegar J)eir fœru frd jörðunum um pað, hcernig peir
hefðu setið pær, og ‘ætti vitnisburður J)essi að ritast i
vitnisburðabœkur peirra. Sömu kjörum ættu bús-
menn og lausamenn aft sæta, jiegar fieir fara frá
búsbændum fteiin, er skotið Jiafa skjóli yfir f>á.
Aft lyktum vil eg bera [>aft undir álit yðar,
mikilsvirftu félagar, hvort yftur f>yki ekki málelni
f>etta [>es.s vert, aft þaft sæti almenníngs atbygli, og
bænarskrá þess efnis sé seml alþíngi.