Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Síða 55

•II
hvorki komi brínguskóf né knéskóf í fé Hlýftir }>;í
ekki annað, en flóra liúsin eftur bera lirís í þnu;
en varastu aft þerra jiau meft samli, |ní vift jiaft
inissir tún jiitt bezta áburft, og er jiaft óbætanlegur
skaði vegna töftunnar1.
20) Auftsætt, er, aft viljir j»ú vera nokkurnveg-
inu óhrædflur um fé jiitt, aft }>ú missir jiaft hvorki
fyrir bors eftur inegurðar sakir, mátt }>ú aldrei setja
íleira fé á vetur, en jn'i hetir fullkomift fóftur íyrir,
j>ó hart verfti; j>ví hollari er j>ér liaustskurftur en
horskurður. Verftur heystabbinn, sem j>ú átt eptir
góða veturinn, jiér ekki ónýtur, og regla j>ín ætti
}>aft aft vera, aft setja aldrei á forn hey; annars er
Jiætt vift jrú fellir í harftæris árunum.
21) Af jiessu leiftir, aft ætlir jiú }>ér aft eiga nokk-
urn fénaft aft ráfti, verftur jiú aft verja öllum kröpt-
uin og ástundan til aft afla j)ér svo inikilla heyii og
góftra , sem j>ér er unnt, og riður jiér (>á einkuin
á, aft rækta vel tún jiitt og liirfta, bæfti meft }>ví aft
girfta i kríngum j>aft, slétta j>aft, rífa grjót upji úr
jivi, veita af j>ví vatni, og verja öllu sem j>ú getur
til áburftar á }>aft.
22) Ætla ám jiínum nokkuft af töftuimi vordag-
inn; }>ær jiurfa j>ess, og munu endurgjalda j>ér haua
eingu síftur en kýrnar.
23) Búir }>ú á skógarjörft, j>á varast sem mest
}>ú mátt, aft fé jiitt gángi í skógunum; vift J>aft spill-
I) Dugnaðarmenn eru farnir að siníða grimlnr úr trjávið of-
an í húsin. Láta þeir Jiær vera á lopti og svo jiéttriiulaðar,
að skarnið geti að eins sigið niður á milli, en kindin fái ekki
koniið fætinuni ofan um rifurnar; taka svo upp griiulur fiessar.
í livert skipti sem {>arf að moka hiisin. INokkrir hrúka [>ml
j>áng, horið sainan að haiistiim, og hreiða j>að svo iiin túnið,
]>á hlautt er orðið i húsunum, og jnkir það allgóður álinrður.
t'æri jiángið horið í liauga og látið rotna j>ar, yrði j>að vist
liinn hezti áhiirður.