Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 62

62
opt vanir að stamla illa; má repta af fremstu röpt-
um á veggina, og er {>ar litlu tilkostað, en ln'isið
rífur síður. Standi svo á, að {>ú sért hræddur um
vatns uppgáng i fjárhúsunum, má grafa djúpan skurð
|>vert, yfir um liúsið inn við gaflinn, repta yfir með
hellum, og úr þeim skurði liafa ræsi undir jötubálk-
inum. Hesthús mætti byggja öðru hvoru megin
fjárhúsanna, er með því hægra að snara moði frá
fénu í liesta, en bera það lángt að. 3?yki hesthús-
ið oflángt til _aö samsvara húsaleingdinni, er innri
endi ei óþarfur fyrir áburð eður moð fyrri part vetr-
arins. Fjósið hyggir þú í sama stað og [>að var,
[>að er nálægt túnjaðri, hvar hægt er að gjöra t.röð út úr
túninu; líka hallar vel frá því á túnið. Einstæðufjós
er með flest óhægt. Betra held eg að byggja fjós
með bitum og sperrum, en stoðum og ásum. Fall-
egast þyki mér, að sín lieytópt sé hvoru megin fjóss-
ins, og dyr á þeirn snúi einsog fjósdyrnar; getur þú
þá bygt filöðu yfir aðra eður háðar, þegar ástæður
þínar leyfa. Við fjósgaflinn, sem ekki nær eins
lángt og tóptagaflarnir, má hyggja lambhús. . Til
sparnaðar á milligjðrðum milli kúa má hafa sam-
stæðubása, sern fullvel fer, veljir þú saman jafn-
fljótætar kýr, er liafa sömu gjöf. Básaleingd skaltu
liafa 21 alin, en breidd þeirra hvers um sig 6 kvart-
il; flórinn ætti að vera framt að 2 áln. á breidd.
Bezt fer að lilaða Qósveggi úr grjóti með þunnu
torfi þurru á milli, og ættu veggirnir, sem verða á-
milli fjóssins og tóptanna að vera 2| alin, ef ei 3
álna þykkir, með sundi í miðju. Jþak á fjósi ríður
á að sé svo, að ekki leki; en hætt er við, að viðir
fúni fljótt í fjósi. Eg vildi, að þú reyndir að tyrfa
fjós þitt med einu þaki þurru, og öðru utanyfir út-
hverfu, sem þú tækir af á hverju vori, en tyrfðir
aptur hvert haust; er það lítið ómak, en eg held að