Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Page 67

f)7
kröpfum líkamans. Yínandinn ofmagnar all og fjör
ííkamans, svo að liann geingur fram af sér, ogverð-
ur j)ví epfir á aflvana og tláðlítill. Lífsvökvarnir rask-
ast og spillast, blóðið ólgar og þykknar urn of, lík-
aminn snirpist og dregst saman, einkum innvortis.
Fari börn snennna að bergja á áfeingum drykkjum,
ná þau aldrei fullum þroska, svo ógurlega spillast
lifsvökvarnir lijá þeim. Æxlunar eðlið brvzt út laungu
fyrr en vera skyldi, og tælir til saurlífis, sjálfssaurg-
unar, og margs annars óeðlis og ósvinnu, svo að
vesælingar þessir verða morðíngjar siiis eigin lífs.
Auk þess, sem nú er talið, leiðir afofdrykkju kvenna,
að þeim leysist fóstur fyrir timann, og þær ala á
stundum börn síil andvana. Jiegar verður á milli
ofdrykkjutimanna lijá drykkjumönnunum, eru þeir
allir af manni geingnir, og óliæfilegir til þess, sem
þeir eiga að gjöra. Limirnir allir riða og skjálfa,
innanbrjósts er ílökurleiki, þorsti, matarólyst, bug-
arvíl og geðgremja; böfuðið þjáist af rugli, svima
og verk, o. s. frv. Fram af þessu kemur margkyn-
jaður veikleikí. Telur Hjaltalin, að á landi liér bryddi
mest á lifrarveiki, sullaveiki, vatnssýki og slögum;
en bæði hann og 'nýustu læknar sanna og sýna fjölda
sjúkdóma, sem leiða af ofdrykkjunni, og þeirhelztu
eru þessir: Víndrykkjan blejtir mænur- og krapt-
taugar lieilans, sviptir verkfæri þessi þrótt og afli,
ollir niðurfallssýki,. augnaveiki og roðma; nefið
verður koparlitað, andlitið rauðléttt, augun döpur.
Hún spillir magnlega meltíngarkrapti magans, svo
drykkjumenif borða því minna, er þeir drekka meira,
og dagimi eptir ölæðið eru þeir fráleitir allri inatar-
lyst, nema þeir taki sér aptur teyg af brennivíni.
Opt ber svo við, að þeir fá brúnasár innan í mag-
ann og magakrabba, er þeim verður þá að dauða-
meini. Af brennivínsdrykkju koma ígerðir í heil-
5*