Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 76

76
skynsamlegum orftum og alvarlegum [>aö, er [>vi hefir
yfirsézt, eður getur á orðið; glæðir [)etta íhugun
barnsins og eykur varkárni þess. Vertuspar áhót-
unum við þaö, en lát það kenna á því, er þú hót-
aðir, vinni það til þess. Lát aldrei hjáhliðrun, vork-
un eður dálæti koma þér til að vægja barni þinu
við hegníngu, er það hefir unnið til, og gef því liana
ekki upp, nema þú sjáir, að það af einlægni lofi
bót og betran. Hirtu barn þitt aldrei í lieipt eður
bræði, og varast að brúka hrakyrði og blótsyrði við
það. Reyn til að haga hegníngunni svo', að barnið
komist að raun uin, að liún sé sem eðlilegust afleið
íng afbrotsins, t. a. m. þegar barnið vill ekki borða
af ólurid eða matvendni, lát það þá sveingjast, þáng-
að til að það auðmýkist og sættist við matinn; liafi
það leikið sér ofleingi eður látið illa, lofaðu því þá
ekki að leika sér, fyrr en það lofar að gjöra þetta
aldrei optar. Varast lángrækni við barnið, og sýn
því blíðu undireins og það bætir ráð sitt, og lát það
sjá og finna, að það, sem þú lætur fram við það koma,
hvort heldur það er hegning eður annaö, að það
spretti af elsku til þess og sé því einmitt til góðs.
Kom þú barninu aldrei til lilýðni með því, að kaupa
hana af því fyrir eitt eður annað; við það venst það
á að hlýða af eigingirni, og að gegna ekki nema það
fái eitthvaö í staðinn, verður það hinn beinasti veg-
ur til að venja það á óblýðni og ef til vill á óorð-
lieldni; því ekki getur þú alltjafnt efnt það, er þú
lofar því. Hlýðnin á að spretta af innvortis hvötum
lijá barninu, það er af óttanum og elskunni. Að vísu
láta góðir foreldrar opt eptir börnum sínum eitt og
annaö, og gjöra ýmislegt fyrir þau; en þessu ættu
þeir að liaga svo, að böriiin kæmust að raun um, að
slíkt spretti af ástúð foreldránna á þeim, og blýðni
barnanna sjálfra. Gæt þess vandlega, einkuin meðau