Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Page 37

37
milli verður, os; i-itaði tipp eitt og annað, ei' búnað-
arháttum viðvíkur, og ritlíngar þessir væru svo bornir
sainan, og teknir menn til að velja það, sem bezt
þækti í hverju efni, og væri bægast að rannsaka þá
áfundi; því fiegar jietta væri komið íkríng, gæti, ef
tilvill, orðið úr þvi góð ritgjörð til fróðleiksum land-
búnaðinn, og framfara á komandi timunum. Hefi eg
nú helzt vikið máli inínu aö landbúnaðinum og sveita-
búnaðinum, af jiví eg tel jarðyrkjuna mestu varða
hjá oss, en alt eins má að sínu leyti jiessu við koma,
bvað sjóarútveginn snertir, t. a. m. bera sig saman
um veiðarfæri, veiðar aðferð, báta og skipa lögun,
áböld jieirra og útbúnað og birðingu sjófánganna o.
s. frv.
Eg mun þykja margorður um búnaðarbættina, og
því skal eg nú vera fáyrtari um bjargræðisveg-
ina, sem eru í sama borfi og í fyrra, að jivi leyti
sem breyting þeirra verður lítil talin. Verðlagið og
skortur á kornvöru befir víöa studt að framförgarð-
yrkjunnar, t. a. m. í Barðastrandar og Isafjarðar-
sýslum, með jiví líka, að nú er orðið béraðsíleygt,
liver búnaðarbót sé -orðin að kályrkju og jarð-
eplarækt. A sumrinu, sem leið, varð kálvöxtur minni
en undanfarin ár, og j)ó varð jarðeplavöxtur að sínu
leyti lakari; samt má kalla jiað góðs vita, að þau
náðu nokkrum jiroska í jivílíku kulda sumri, og jietta
var vestra. Jar sem nokkurt lag var komið á jarð-
eplarækt, munu flestir bafa náð helinings uppskeru
móts við feing jieirra i fyrra, og sumir nokkru frek-
ara. Jvi ollu kuldarnir og næturfrostin, að gott fræ,
þó djúptværi í jörð sáð, fraus víða, og kom eingiu
kálblaðka upp. En jiað má líka teljameð fréttum
(þvi eingin veit eg þess dæmi), að fræ, sem sáð
var milli fardaga og jónsmessu, og menn béldu laungu
dautt vera, kom fyrst upp, og fór að spretta, um