Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Blaðsíða 65

65
skarÖi í annan fyrir króknum á hinum. Túngan
var ineð smábárum eða röndum, silfurlituðum, lágu
f>ær eptir henni endilángri, og ei var hún stærri en
lángafíngurs nögl á meðalmanni. Búkurinn innan í
smokknum var litið f>ykkri en sauðskinn, og lá ut-
an um sívalan lifrarhnút, er var frekur fjórðúngur
að mælir, og var hún lík að lit, og úr feitum há-
karli, sem legið hefir nokkra daga áfjöru óuppskor-
inn. Brjósk var í hölum, höfði og skaufugga, en
J)ó ekki svo hart, að haldið gæti ífæru móti annar-
ar handar átaki. Litur og alt útlit var likast nokk-
uð úldnum smokkfiski1.
Maður einn í Rauðasandshreppi var á ferð í
þokuúða fram á Látrabjargi í haust, er var, og
tjáir sig heyrt hafa óvanaleg dýrs org og grjót-
skruðníng, sem nálgaðist hann meir og meir, þáng-
að til hann sá skepnu ókenda mjög nærri sér, og
eptir lýsíngu hans er að ráða, sem verið hafi sam-
kynja skepna,' og sú, er Gestur segir frá í fyrra,
bls. 41—42, og gánga sögur frá. að menn beggja
vega á útnesjum Breiðafjarðar hafi orðið varir við
fmsskonar skepnur áður fyrri. Af því þessi maður
var einn á ferð, er Iiann sá þetta, og margt sýnistöðru-
visi, en er, í þokunni, einkum efmenn verða hræddir,
þá er slept að segja frá leingri ferðasögu hans, enn
þótt vér ei vefeingjum tilhæfi hennar, þar eð vér
erum þeirrar meiníngar, að þetta enn nú ókunna
láðs og lagar dýr muni vera til við Vestfirði.
1) Svo cr aS sjá, sem þetta hafi veri5 samkynja skepna
þeirri, sem Björns annálar (hls. 279) segja frá að rekið hafi
fyrir 210 árum á J>íngeyrasandi; þar er lýst einHm hala
laungum og 7 minni, en að öðru leyti er lýsíngin hin sama,
nema hvað hún er miður greinileg. Getur annálsritarinn til,
að sjófiskur þessi heiti I g u 11.
5