Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Síða 1

KRISTILEG SMÁRIT
IIANDA ÍSLENDINGUM.
JVí 7.
EPTIRDÆMIÐ.
(Longum esl iter pcr praecepta, per exempla breve).
Um leið og hver kristinn maður á að annast síua
eigin velferð, liefir liann og að nokkru leyti ábyrgð á
velferð annara, sem honum eru samferða á vegi lífsins.
»Látið yðar ljós lýsa fyrir mönnunum«, segir lausnar-
inu oss (Alatt. 5, 16), og postulinn býður oss að hugsa,
ekki einungis um vort eigið, heldur og líka annara gagn
(Filipp. 2, 4). Á þessa skyldu bendir og tilhögun nátt-
urunnar oss; þegar barnið fyrst fer að hafa vit, sjáum
vér, að það ósjálfrátt tekur eptir öllum athöfnum hinna
eldri, og stælir að svo miklu leyti eptir þeim, sem þvi
er unnt og kraptar þess leyfa; því er af skaparanum
vísað til þeirra, lil þess að nema af þeim, og hinum
cldri er að því leyti falið á hendur að leiðbeina barn-
inu og verða þess fræðendur.
í þessari kennslu taka allir hinir eldri þátt, sem
nokkru hafa að skipta við hina ýngri; allir geta þeir,
meira eða minna, látið sitt ljós lýsa fyrir þeim og leið-
beint þeim á rétta leið; en sú kennsla, sem allir þannig
gela látið í té, bæði við ýngri menn og eldri, er eptir-
dæmið. Til þess að geta lýst fyrir öðrum með dæmi
þinu, þarftu ekki að hafa miklar gáfur, né djúpsetta og
yfirgripsmikla þekkingu, þú getur jafnvel liaft því raeiri