Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Qupperneq 4

4
til svo mikilla ínannkosla af öðrum, sem þú hefir sjálf-
ur, þér verður fvrirgefið þó þú heimtir mikið, ef þú
ekki heimtar meira, en þú sjálfur auðsýnir í verkinu.
En því er miður, að menn optast œtlast til meir
af öðrum en af sjálfum sér, eins og Farisearnir forðum,
sem bundu öðrum þungar byrðar, en vildu ekki sjálfir
snerta við þeim hemji sinni (Mt. 23,4). tegar menn
sjá fræðara annara, sokkna niður í þá lesti, sem þeir að
líkindum berjast á móti í kenningunni, eða sem þeir
að minnsta kosti ættu að berjast á móti, þá lýtur svo
út, að þeir ætlist til liins sama, eius og ef foreldrarnir
ætluðust til, að börnin veittu þeim sjálfum kristilegt
uppeldi, í stað þess, að þeir eigi að veita börnum sínum
það, eða að þeir tali eins og hræsnarar, sem ekkert
rneina með orðum kenningar sinnar, sem boða Guðs
vilja eins og lög úr fjarlægum löndum, sem í rauninni
sé sjálfum þeim óviðkomandi, eða jafnvel eigi ekki við
á jörðunni. Vanti eptirdæmið, sem er eins og inn-
sigli kenningarinnar, verður kenningin annaðhvort á-
vaxlarlílil eða ávaxtarlaus; jieir eru fáir, sem varast geti
lineixli eptirdæmisins, en breytt eptir kenningunni ein-
tómri. Ilefði Jesús og postularnir, liefðu píslarvott-
arnir ekki látið lífið fyrir sannleikann, þá hefðum vér
ekki framar nokkurn kristindóm, og Guðs ríki á með-
al vor er þannig byggt á eplirdæmi þessara máttarstólpa
kirkjunnar. llefði Lútber ekki sýnt í verkinu, að bann
var reiðubúinn að ganga á bólm við spillingu kirkjunn-
ar, þó veröldin væri full af djöflum, þá mundum vér
enn þá sitja í íjötrum binnar örgustu bjátrúar og villu.
lmyndum oss nú ekki, góðir bræður, að vér meg-
um, livað eptirdæmið snertir, fara að ráði veru eins og
börnin. sem sofa meðan faðir og móðir vaka fyrir þau,