Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Side 7

7
dæmi, að ver séum börn vors frelsara, að vér liötum
alla lesti, ekki einungis í verkunum heldur og í hjört-
unum, ekki einungis með því dæmi, sem vér gefum
mönnum, heldur og í hugrenningunum, sem enginn
sér nema Guð; leyfum oss enga synd, hvort sem liún
er smá eða stór, og kappkostum að ganga í grandvar-
leika Guðs, svo vér engan hneixlum.
Svo framarlega sem vér viljum bera kristið nafn,
verðum vér að varast allt lineixli, allt það sem lieimur-
inn, svo vondur sem hann er, ekki getur annað en
fyrirdæmt. En ef vér viljum heita börn Jesú, heita
limir á hans líkama, þá verðum vér lika að gjöra meira,
vér verðum að uppbyggja; vér verðum fyrst að heimta
kristilegt eplirdæmi af sjálfum oss, áður en vér getum
lieimtað það af öðrum. Því sérðu vaglið i auga bróður
þíns, en gætir ekki að bjálkanum í auga sjálfs þín?
I’egar vér gefum öðrum kristilegt eptirdæmi, þá getum
vér líka heimtað hið sama af öðrum. En minnumst
þess þó æfmlega, ekki til þess að lilífast við sjálfa oss,
heldur til að fyrirgefa öðrum og umbera breiskleika
þeirra, að vér erum hér ekki í algjörleikans landi, þar
sem hneixlanir eru horfnar, heldur erum vér þar sem
frelsarinn segir (Mt 18, 7.) að þær hljóti að koma;
líkjumst Jesú, sem ekki kom lil að láta sér þjóna, held-
ur til þess að þjóna öðrum ; þjónum þeim með góðu
eptirdæmi, en verum ei harðir dómendur vorra systkyna,
þá erum vér verðugir lærisveinar lians, sem enga synd
drýgði sjálfur, en bað þó kvölurum sínum fyrirgefningar,
af því þeir ekki vissu, hvað þeir gjörðu. Hneixlum
ekki aðra, en munum þó eptir, að ómögulegt er, að
hncixlanir ekki komi.