Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1867, Síða 11

lí
birtu þeirri á móti tökum,
og allra mest á illri tíð
öruggir biðjum, stríðum, vökum.
Iiom þú, vor herra! kom sem fyrst
að krýna og skrýða brúði þína,
láta hana með þer loksins skína
í sömu dýrð og sæluvist!
En á meðan hún mæðist hér,
og mænir eptir lausnarfundi,
send’ henni krapt frá sjálfum þér
að sigra þínu merki undir.
EITT BÆNARVERS
eptir sama mann.
Síðast þá mín sál afklæðist
sínu holdi, vertu mör
drotlinn hjá, svo dimmt ei hræðist
dauðans kvöld, sem þá að ber;
táktu hana þá til þín,
þegar banastund er mín;
frelstra þjóða frið hún gisti
fáguð blóði Jesú Iíristi.
RÁÐVENDNI.
I’að var að kveldi dags, að gamall maður nokknr,