Kristileg smárit handa Íslendingum - 04.01.1867, Blaðsíða 2

2
kyrrir. Enn fremur, ásamt með ylmi þeim af blómstr-
um, er lagði inn um gluggann, heyrðist álengdar ómur
úr húsi nágrannans, scm yar að lesa bænir sínar. l’að
hefði verið betra fyrir skólakennarann að hugsa um
þessa liluti, en að taka pyngjuna upp úr vasa sínum og
steypa krónunum á borðið. I’ví liugsanir hans urðu
veraldlegar, og það ræður að líkindum, að þær öfluðu
lionum ekki sálarfriðar. Enda ætla eg ekki að afsaka
hann; en eg vil ekki heldur afsaka þig, lesandi minn,
ef þú hugsar eins og á sunnudaginn var, rétt á undan
kirkjugöngútíma, þegar þú stóðst við gluggann og horfðir
yfir engið, til að sjá livað góðri ræktun það hefði lekið, og
varstaðvella því fyrir þér, hvað mikið mundi heyast af
því í sumar; eða þú gladdist í huga yfir góöu kaupunum,
sem þú hafðir fengið í vikunni áður; eða þú dáðist með
sjálfum þér að sparifötunum þínum, hve falleg þau væru;
eða þú varst* að bollaleggja, hvernig þú ættir að komast
út af þeim eða þeim skuldaskiptum. Eg ælla hvorki að
afsaka skólakennarann, en eg vil ekki heldur að þú á-
fellir hann, eða kastir á hann þungum steini. í’að hefði
verið betra fyrir hann að leggja peningana til liliðar;
en það verður nú að segja söguna eins og liún gekk,
þvi þetta er sönn saga, en ekki skáldsögn.
ullálfsmissiriskaup, þrjálíu krónur. Á þessum tím-
um eru allir hlulir svo dýrir, að þclta endist ekki leng-
ur en sex vikur; þegar þær eru liðnar, verð eg að lifa
á tómum jarðeplum, þangað til eg fæ aptur kaupið fyrir
næsta hálfinissiri, og svo byrjar aptur sálmuriun gamli,
sem eg er búinn að syngja í fjörutíu ár. l’rjálíu krón-
ur! Kornskeppan kostar tvær krónur, og kjötið er svo
dýrt, og það er eins og beiniu séu alll af að stækka í