Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1869, Side 3

3
fór Danjel að hátta; en liann gat með engu móli sofn-
að, því hann hafði svo mikið að hugsa, þar sem hann
átti fyrir höndum ferð til Hamborgar, sem hann hafði
heyrt svo mikið sagt frá. Það er löngum vant að vera
mikill ferðahugur í unglingum, og því var eigi von að
Danjeli yrði svefnsamt, er hann hugsaði til, að fá nú
að sjá öll þau furðuverk, sem hann svo opt hafði heyrt
talað um; þar við bættist og, að hann lieyrði, hvernig
faðir hans audvarpaði og stundi þungan ; varð Danjel
þá angurvær í huga; hann fór að lesa bænir sínar, en
honum gat samt ekki orðið rótt, og ekki kom honum
dúr á auga.
Þegar klukkan var búin að slá 3, fór Danjel ofan
og tók að klæða sig; hafði hann hljótt um sig, svo að
haun ekki skyldi vekja foreldra sína. En faðir hans
var vakandi, því hann hafði eigi gelað fest svefn fyrir
verkjum; þegar hann heyrði, að Danjel var farinn að
klæða sig kallaði hann á liann. Danjel gengdi þegar,
og gekk að rúmi föður síns. Tómas mælti þá: <'hegð-
aðu þér nú vel, sonur minn, og gættu vandiega að því,
sem þú átt að gjöra». «Vertu óhræddur um mig»,
mælti Danjel, «bara þér batni sem fyrst. Hefurðu ekki
getað softð»? «Nei», mælti Tórnas og andvarpaði um
Ieið. Danjel tók á enui föður síns og fann, að honum
var ákatlega heitt. Tómas bað Danjel að rétta sér að
drekka, og er Danjel var búinn að því, kvaddi ltann
föður sinn og móður sína, sem vaknað hafði við samtal
feðganna, en þau báðu guð, að ^era með honum og
óskuðu, að honum gengi ferðin sem bezt.
Þegar Danjel kom niður í fjöruna, stóðu samferða-
menn hans þar og biðu eplir honum. í dögun lögðu
þeir á slað; veður var heldur svalt, en byr góður, svo