Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1869, Page 6

6
við rúm Tóinasar föður hans; honum fór allt af vesn-
andi; augu hans veru hálfbrostin og útlitið dapurt; var
það auðséð, þótt hann kvartaði ekki mikið, að hann
mundi ekki eiga langt eptir. Ilann hafði samt fullsi
rænu, og skildi allt, sem við hann var sagt, en ekki þoldi
hann að tala nema orð og orð í einu. Hann kallaði
livað eptir annað: «Danjel, Danjel». Kona hans hað
hann, að vera rólegan, sagði að Danjel mundi koma
heim dáginn eptir og guð væri með lionum. Tómas
óskaði að verða þjónustaður; presturinn kom, hlýddi á
trúarjátningu lians og boðaði honum fyrirgefningu synd-
anna fyrir Krists líkama og blóð; hann rétti sjúklingn-
um brauðið og vínið, eptir að hann lmfði helgað það;
hinn deyjandi maður tók utanum kaleikinn báðum hönd-
um eins og hann ætlaði sér ekki að sleppa aptur þess-
um kaleik hins nýja sáttmála i Jesú blóði. Kona hans
kraup við rúmið og grét beisklega; 'þresturinn reyndi
til, að hugga hana og bað til guðs með þeim. I’egar
presturinn var farinn, var Tómas nokkra stund rólegur,
en er komið var undir miönætti kallaði hann upp:
»Danjel, guð miskuni þér». Iíona hans tók sálmabók-
ina og las upp hátt:
»Eg veit minn ljúfur lifir
Lausnarinn himnum á;
llann ræður öllu yfir,
Einn heitir Jesús sá.
Sigrarinn dauðans sanni
Sjálfur á krossi dó,
Og mér svo aumum manni
Eilíft lif víst til bjó».
En er hún var búin, varð henni litið á mann sinn;
augu hans voru brostin, allur litur horfinn úrandlitinu,