Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1869, Blaðsíða 15

15
inn eptir kom nngi kanpmaímrinn aptnr í búíina, og sagíii vi% hús-
búnda Jamesar: „Vilji?) þbr láta mig fá eina tunnn af víni því,
sem og bragíiaíii hjá honnm Jamosi í gœr“. James ætlaíii alb liann
mnndi sókkva nibnr í jiirbina, or hann heyrbi þetta, hann ætlaí)! aö
hníga niímr, er húsbúndi hans loit til hans heldor hvasseygíiur. Ilann
fúr nú svo fljútt 6em hanu gat því vib komib til unga kaupmannsins,
og bab hanu ab segja húsbúnda sínnm, ab hann hefbi sjálfur tekib
vín í eitt staup úr tunnunni. Lofabi hann því, en scttl þab skil-
yrbi, ab Jamos skyldi veita 6Úr kvóldvorb þanu dag, og gekk Jarnes
ab því. Bábir efnd,n þeir ioforb sitt. Kn James átti enga pou-
inga; til þess ab geta borgab kveldverbinn, tók hann peninga úr
peningaskúffhnui í búbinui. Eptir ab þeir höfbu etib kveldverbinn,
baub kaupmaburinn ungi honum ab spila vib 6ig. Fyrst færbist
hann undan því, en svo kom konum til kugar, ab hann kynni, of tll
vill, ab vinna svo inikib, ab hann gæti skilab aptur í poningaskúff-
uua jafn miklu og hann hefbi tekib úr honni, og hann fúr ab spila,
en tapabi öllu, sem hann hefbi.
Jregar hanu var oinu sinni búinn ab sttga hib fyrsta spor út á
þenna veg, hfclt hann áfram, og túk allt af meira og meira fb úr
peningaskúffunni, þangab tii ab húsbóndi hans fúr ab sakna þess.
Meb því ab hann úttabist ab komast mundi upp um sig, túk hann
þab ráb, ab taka úr skrifborbi húsbónda síns 200 rd. í cinu, og
reyna hvort hann gæti ekki meb þeim unnib 6vo mikib, ab hann
gæti í einu borgab húsbúnda sínum allt, sem hann liofbi tekib frá
honnm. Hann fúr því á fætur um mibnætti, og túk 200 rd. úr skrif-
borbinu. Næsta morgun var hagur hans verri en nokkurn tíma ábur.
Hvab var nú til rába? þetta gjörbi haun: Hann vissi ab hús-
búndi sínn átti peuinga í bánka einum. Hann ritabi nú falsaba á-
vfsun, og stældi nafn húsbúnda 6Íns, og fúr mob skjalib í bánkann,
en svikin komust tipp, og hann var soldur rettvfsinni í hendur. Uon-
um hafbi mibab vel áfram á iastanna vogi, og þossi varb oudirinn.
Lesari minn! athugabu hinar óttalegu afleibingar hinnar fyrstu
lýgi. Ef Jamos hefbi sagt já, þogar hann var fyrst Bpurbur um viu-
tunuuna, þá hefbi þab mál vorib úti, og Jamos sagt satt. En er
hann var búinu ab IJúga í eitt skipti, þá varb haun ab grípa tll
annarar lýgí til þess ab dylja hina fyrstu, þess vegna bab hann unga
kaupmanninn ab sogja, ab hatin liefbi sjálfur farib í tunnuna. Jiar
á eptir Ieiddlst hann út [ þjúfnab, til þoss ab dylja lýgi sína, og