Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1869, Blaðsíða 11

11
vestur af eynni, og var þá eigi annað sýnna, en að allir
mennirnir mundu farast.
í sömu svipan leggnr bátur frá landi með tveimur
mönnum; sjá menn, að í bátnum eru Danjel og lags-
maður hans. l’eir liöfðu eigi verið lengi á báðum átt-
um, heldur settu þeir bátinn fram, undir eins og skipið
strandaði, og lögðu svo á stað í drottins nafni, ef verða
mætti að þeir gætu bjargað nokkrum af mönnunum.
En er þeir voru komnir út, urðu fleiri til að fylgja
dæmi þeirra, og innan skamms voru þrír bátar komnir
á stað; þeim gekk vel og varð flestum skipbrotsmönn-
unum bjargað; að eins 2 drukknuðu.
Skipið, sern slrandað hafði, var frá Englandi; flestir
mennirnir, sem bjargað var, voru því Englendingar, en
nokkrir þeirra þjóðverjar; voru þeir atlir að fram komnir
af þreytu og vosi, því í fulla þrjá sólarhringa höfðu
þeir búizt við, að skipið færist á hverri stundu. Helgu-
léndingarnir skiptu þeim milli sín lil að veita þeim
lijúkrun þá, er þeir höfðu svo mikla þörf á. Danjel
tók einn af þeim heim til sín; það var þýzkur maður
á ungum aldri; hann var því nær rænulaus og hafði
móðir Danjels nóg að gjöra, að hjúkra honum sem
bezt hún gat.
Meðan á því stóð sat Danjel f þungum þönkum
við gluggann og horfði út; liugur hans fylgdi þó ekki
augunum; hann hvarilaði til þess, er gjörzt hafði meiru
en ári áður; hann hugsaði til föður síns, þarsemhann
var að skilja við; hann hugsaði til sín, sem á meðan
gleymdi bæði honum og sjálfnm sér; hann hugsaði enn
fremur til sjómannsins í Hamborg, sem hafði leitt hann
lil þess og bakað honum svo mikið hugarangur. Þessi