Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1869, Blaðsíða 5

5
það eigi heldur, en jeg fór ferða minna fyrir því, án
þess að spyrja þá að». «Hvað er langt síðan», mælti
Danjel. «6 ár», sagði sjómaðurinn, «og allan þann
tíma hefi jeg verið frjáls sem fuglinn í loptinu og lifað
og látið, eins og mér hefur bezt likað». «t>að er guð-
leysi að óhlýðnast foreldrum símim», svaraði Danjel og
ætlaði að ganga frá honum. Sjómanninnm gramdist
þetta og hugsaði með sér: «jeg skal láta hann fá ann-
að að gjöra enn að segja mér til siðanna». tvi uæst
fór hann, að tala við hann um IlelgulaBd og spyrja
hann, hvernig þar gengi til. Danjel hafði gaman af,
að tala um það og gjörðist skrafhreifinn. Sjómaðnrinn
var þá líka hinn bliðasti og hellti á hvert staupið eptir
annaö fyrir Danjel, og gætti hann sín eigi, heldur drakk
meira, en liann var maður fyrir og fór að verða ölvað-
ur. Sjómaðurinn bauð honum þá, að koma út með
sér og sagðist skyldi sýna honum ýmislegt; fóru þeir
þá út og gengu eptir götunum, þangað til þeir komu að
öðru veitingahúsi; þar fóru þeir inn. Hamborgarmað-
urinn bauð Danjeli þegar að drekka með sér; Danjel
færðist undan því og sagðist ekki rnega drekka meira, en
lét þó um síðir tilleiðast, og drakk þangað til hann varð
útúr. Menn fóru þá að spyrja, hver þessi drukkni mað-
ur væri. Hamborgarmaðurinn sagði, að það væri Ilelgu-
lendingur, sem væri svo hlýðinn foreldrum sínum, að
liann vildi ekkert gjöra móti vilja þeirra, og hæddist
svo að honum á ýmsan hátt. Að lokum valt Danjel
sofandi ofan á gólfið; lét kunningi hans hann þá liggja
þar, gekk burt og sagði, að nú fengi hann um annað
að hugsa, en að prédika fyrir sér.
Nú er að segja frá því, er gjörðist heima á Helgu-
landi. Meðan á þessu stóð sat móðir Danjels grátandí